Ludwik Szaciński
|
| Data i miejsce urodzenia
|
16 kwietnia 1844
Suwałki
|
| Data i miejsce śmierci
|
8 lipca 1894
Ormøya w Norwegii
|
| Zawód
|
fotograf
|
| Współmałżonek
|
Hulda Hansen
|
|
|
Ludwik Szaciński de Rawicz (ur. 16 kwietnia 1844 roku w Suwałkach, zginął 8 lipca 1894 roku na wyspie Ormøya w Norwegii) – polski fotograf, powstaniec styczniowy, emigrant. Jeden z pierwszych profesjonalnych fotografów w Norwegii[1].
Życiorys
Urodził się w Suwałkach jako czwarte z dziesięciorga dzieci Feliksa i Józefy z domu Frydrych. Rodzina Szacińskich przybyła do Suwałk z miejscowości Wierzbołów na Litwie. Ludwik został wysłany do Szkoły Kadetów w Warszawie, w której przebywał do wybuchu powstania styczniowego. Brał udział w walkach. Za zasługi uzyskał stopień porucznika kawalerii. Podczas ucieczki z rosyjskiego więzienia został ranny w nogę. Zbiegł za granicę. Przez rok wędrował po Europie[2], prawdopodobnie odwiedził Wiedeń, Paryż i Szwajcarię. Wraz z młodszym bratem Kazimierzem i przyjaciółmi – Władysławem Strutyńskim i Michałem Wielgoławskim – dotarł do Christianii w Norwegii.
Dzięki talentowi i umiejętności nawiązywania kontaktów towarzyskich stosunkowo szybko stał się najbardziej poszukiwanym fotografem w mieście. 9 września 1871 roku ożenił się z córką rybaka, Huldą Hansen. Miał syna Stanniego.
Ludwikowi Szacińskiemu przypisuje się powołanie Norweskiego Towarzystwa Fotograficznego[3] oraz Związku Zawodowego Fotografów, których był przewodniczącym. W 1882 roku otrzymał norweskie obywatelstwo. W 1888 roku otrzymał stanowisko Królewskiego Fotografa[4]. W jego atelier, przy ulicy Karl Johansgata 4, fotografowali się m.in. rodzina królewska[5], szwedzka arystokracja, artyści. Szaciński współpracował także z policją. Robił portrety zatrzymanych prostytutek[6].
Za swoje prace zdobył nagrody m.in. w Paryżu, Wiedniu, Dreźnie, Filadelfii, Christianii. Był miłośnikiem polowań i łowienia ryb. Należał do norweskiego Towarzystwa Łowieckiego[1].
8 lipca 1894 roku popełnił samobójstwo[1] w domku myśliwskim na wyspie Ormøya[6]. Pochowano go z honorami. Po śmierci męża Hulda Hansen dalej prowadziła jego atelier. Firma działała do 1914 roku.
Przypisy
Bibliografia
- M. Sokół-Rudowska Ludwik Szaciński – powstaniec i fotograf w: Polacy w Norwegii (XIX-XXI w.) wybór materiałów źródłowych, Archiwum Państwowe w Krakowie, Kraków 2010.
Linki zewnętrzne
