W 1925 roku w wojskowej wytwórni lotniczej Letov opracowano kolejny samolot myśliwski oznaczony jako Š-20. Był to typowy dwupłat preferowany przez lotnictwo wojskowe z licencyjnym silnikiem produkowanym w Škodzie o mocy 300 KM.
Prototyp został oblatany 1925 roku. W roku 1926 przedstawiono w konkursie na samolot myśliwski dla czechosłowackiego lotnictwa, w którym wystawiono także samolot Avia BH-21. Konkurs wykazał, że oba samoloty nadają się dla lotnictwa, przy czym samolot BH-21 miał lepsze właściwości akrobacyjne, a Š-20 rozwijał większe prędkości. Wobec powyższego lotnictwo zamówiło oba samoloty.
Letov Š-20R
Zamówiono serię 105 samolotów Š-20, które budowano od 1926 roku. Po skończeniu produkcji dla czechosłowackiego wyprodukowano jeszcze 10 samolotów oznaczonych jako Š-20L dla lotnictwa Litwy.
Letov Š-20J
Opracowano jeszcze i zbudowano prototypy dwóch wersji tego samolotu: Š-20R (Š-20M) – ze zmienioną lżejszą osłoną silnika i Š-20J – z silnikiem Walter Jupiter IV o mocy 430 KM (316 kW).
Użycie w lotnictwie
Samolot Letov Š-20 od 1926 roku był używany w eskadrach myśliwskich czechosłowackiego 2. pułku lotniczego w Ołomuńcu, a od 1929 roku także w 6. pułku lotniczym w Pradze. Używano ich także w Wojskowej Szkole Lotniczej. Samoloty te były użytkowane do 1936 roku.
Samoloty Š-20 występowały na zawodach lotniczych. W 1925 roku samolot pilotowany przez Budina w zawodach o Puchar Prezydenta Republiki zajął drugie miejsce w konkursie prędkości, osiągając średnią prędkość 234,08 km/h. W tych samych zawodach samolot pilotowany przez kpt. Kalla osiągnął najlepszy wynik na jednym okrążeniu osiągając prędkość 245,237 km/h. W 1926 roku samolot Š-20 pilotowany przez st. kpt. Snašela uczestniczył w Międzynarodowym Mityngu Lotniczym w Zurychu, gdzie zajął czwarte miejsce. W 1927 roku pilot Kovanda na samolocie Š-20J osiągnął pułap 8700 m, co było najlepszym wynikiem w Czechosłowacji.
