Lech Emfazy Stefański

Lech Emfazy Stefański

Lech Emfazy Stefański w Warszawie (15 czerwca 2008)
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	2 lipca 1928 Warszawa
Data i miejsce śmierci	21 grudnia 2010 Załubice
Ofiarnik Generalny
Okres sprawowania	1995-2008
Wyznanie	rodzimowierstwo słowiańskie
Kościół	Rodzimy Kościół Polski

Lech Emfazy Stefański ps. Emfazy (ur. 2 lipca 1928 w Warszawie, zm. 21 grudnia 2010 w Załubicach^[1]) – polski pisarz, publicysta, tłumacz literatury pięknej, autor i współautor książek z dziedziny parapsychologii i zjawisk paranormalnych. Aktor, reżyser i scenograf^[2][3]. Powstaniec warszawski. Współzałożyciel i główny Ofiarnik Rodzimego Kościoła Polskiego^[4].

Życiorys

Pierwszym etapem jego edukacji było ukończenie, już w czasie trwania II wojny światowej i okupacji, zawodowej szkoły chemicznej. Brał udział w powstaniu warszawskim, w ramach Armii Krajowej, jego pseudonim konspiracyjny brzmiał Emfazy i stał się następnie nieodłącznym wyróżnikiem, jako autora książek i publikacji, nieodłączną częścią podpisu wraz z imieniem i nazwiskiem.

Po wojnie ukończył studia na wydziale reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie (dyplom uzyskał w 1967 r.). Pracował w teatrze (wraz z Mironem Białoszewskim współtworzył w latach 1954-1955 awangardowy „Teatr na Tarczyńskiej”), pracował w tygodniku „Po prostu”, pisał książki, artykuły, scenariusze, był reżyserem widowisk i spektakli, a także tłumaczył poezje i prozę^[2][3][5].

Współzałożyciel i główny Ofiarnik zarejestrowanego w 1995 roku w rejestrze kościołów i innych związków wyznaniowych związku wyznaniowego – Rodzimego Kościoła Polskiego^[4]. Opracował podstawowe założenia programowe oraz liturgie związku, znowelizowane i rozszerzone następnie w 2013 roku w głównej mierze przez Ratomira Wilkowskiego pod nadzorem merytorycznym Kazimierza Mazura.^[6] Ze względu na swój podeszły wiek w 2008 roku Lech E. Stefański rezygnuje z funkcji Ofiarnika Generalnego, na którą to funkcję powołany zostaje następnie etnograf Ryszard Zięzio.

W działalności Lecha E. Stefańskiego ważne miejsce zajmowało badanie zjawisk parapsychicznych oraz publikacje związane z tym zagadnieniem. Jeden z najbardziej znanych polskich parapsychologów, współtwórca, aktywny działacz i prezes Polskiego Towarzystwa Psychotronicznego^[7]. Po odejściu z PTP założył Warsztaty Psychotroniczne ATHANOR^[8].

Został pochowany 28 grudnia 2010 roku na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie na Woli przy ul. Młynarskiej^[9].

Książki i publikacje

• Alchemicy, Nasza Księgarnia 1955.
• Biały pył, Nasza Księgarnia 1956.
• Od magii do psychotroniki. Czyli Ars magica, współautor Michał Komar, Wiedza Współczesna 1980.
• Świat widziany trzecim okiem, „Trzecie Oko” Nr 3/1984, s. 31-32, Polskie Towarzystwo Psychotroniczne Warszawa.
• Intersubiektywne kryterium estetyczne w magii i sztuce, „Trzecie Oko” Nr 4/1984, s. 1-5, Polskie Towarzystwo Psychotroniczne Warszawa.
• Budzenie i rozwijanie zdolności parapsychicznych metodą DU, „Trzecie Oko” Nr 10/1986, s. 1-5, Polskie Towarzystwo Psychotroniczne Warszawa.
• Doznawanie Otwarcia Wrót - materiały szkoleniowe do użytku wewnętrznego, opracowanie na podstawie przekładów Jerzego Rajgrodzkiego, Polskie Towarzystwo Psychotroniczne, Warszawa 1986.
• Zastosowania praktyczne i metody zespołowego jasnowidzenia w warszawskiej grupie wizjonerów w Psychotronika 87. Materiały na IV Ogólnopolską Konferencję Polskiego Towarzystwa Psychotronicznego, s. 185-190, Polskie Towarzystwo Psychotroniczne, Warszawa 1987.
• Postrzeganie pozazmysłowe, „Trzecie Oko” Nr 2/1987, s. 7-11, Polskie Towarzystwo Psychotroniczne Warszawa.
• Zakłócenia rozpoznania jasnowidczego, „Trzecie Oko” Nr 11/1987, s.30-32, Polskie Towarzystwo Psychotroniczne Warszawa.
• Tworzywo i struktura wiadomości nabytej parapsychicznie, „Trzecie Oko” Nr 12/1987, s.15-18, Polskie Towarzystwo Psychotroniczne Warszawa.
• Parapsychiczne rozpoznanie osoby zmarłej, „Trzecie Oko” Nr 2-3/1988, s.15-20, Polskie Towarzystwo Psychotroniczne Warszawa.
• Kurs doskonalenia umysłu. Podręcznik, Athanor, Warszawa 1991.
• Lewitujący z Oćmawy, Przedświt 1992.
• Prognostigon. Krąg magiczny z Pergamonu, Athanor, Warszawa 1993.
• Psychotronika (encyklopedia), współautorzy Leszek Matela i Jan Antoni Szymański, Wydawnictwo Czasopism i Książek Technicznych SIGMA NOT 1993.
• Wyrocznia Słowiańska, Athanor, Warszawa 1993.
• Podróże w mikrokosmosie, Athanor, Warszawa 1996.
• Magia run, Studio Astropsychologii, Warszawa 2001.
• Niebieski pies (b.r.w., b.m.w.).

Filmografia

• 1971 – Ballada młyńskiego koła - reżyseria.
• 1976 – Barwy ochronne - jako docent.
• 1980 – Głosy - jako parapsycholog, także konsultacja ds. parapsychologii.
• 1984 – Siedem życzeń - jako hipnotyzer w telewizorze.
• 2005 - Parę osób, mały czas - jako on sam, także konsultacja ds. dermooptyki.

Przypisy

1. Załubice. Zmarł Lech Emfazy Stefański
2. Lech Emfazy Stefański - FilmPolski.pl [online], FilmPolski [dostęp 2021-10-16]  (pol.).
3. Lech Emfazy Stefański, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy) [dostęp 2021-10-16] .
4. Rodzimy Kościół Polski [dostęp z dnia: 2016-03-11]
5. Teatr na Tarczyńskiej, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (teatry i zespoły teatralne) [dostęp 2021-10-16] .
6. Rodzimy Kościół Polski: Statut - Historia - Założenia programowe - Kult - Etyka - Obrzędy. (PDF)
7. Historia Polskiego Towarzystwa Psychotronicznego. psychotronicy.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-04)].
8. Informacja o Warsztatach Psychotronicznych Athanor w ndeksie Polskiej Fonografii [dostęp 2021-11-06]
9. Ku Pamięci Lechowi Emfazemu Stefańskiemu [dostęp z dnia: 2016-03-11]

Linki zewnętrzne

• Lech Emfazy Stefański w bazie filmpolski.pl

Kontrola autorytatywna (osoba):

• ISNI: 0000000079125818
• VIAF: 101740285
• LCCN: n87130815
• GND: 1257369245
• NKC: xx0056254
• PLWABN: 9810573962305606
• NUKAT: n94002213
• LIH: LNB:B1z3;=BW

Encyklopedie internetowe:

• ETP: 6945

Identyfikatory zewnętrzne:

• FilmPolski.pl: 113794