Lazulit

Lazulit
Ilustracja
Lazulit
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

hydroksofosforan glinu, magnezu i żelaza ((Mg,Fe)Al2[OH/PO4]2)

Twardość w skali Mohsa

5–6

Przełam

nierówny

Łupliwość

niewyraźna

Układ krystalograficzny

jednoskośny

Gęstość minerału

3,08–3,17 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

niebieska, fioletowoniebieski, ciemnoniebieski rzadziej niebieskozielony

Rysa

biała

Połysk

tłusty, szklisty

Lazulit – rzadki minerał z gromady fosforanów. Nazwa pochodzi od arab. azul (niebo); pers. lazhward (niebieski) oraz łac. lazulum (błękit), połączonego z gr. lithos (kamień, skała), nawiązując do charakterystycznej barwy tego minerału.

Charakterystyka

Właściwości

Rzadko tworzy kryształy, najczęściej igiełkowe lub krótkosłupkowe, najczęściej przyjmujące postać podwójnej piramidy o przekroju prostokąta. Przeważnie występuje w skupieniach ziarnistych i zbitych, tworzy też impregnacje. Jest minerałem kruchym, przeświecającym (w cienkich okruchach). Zazwyczaj zawiera jasne cętki, kropki, smugi. Z trudem rozpuszcza się w gorących kwasach. Tworzy kryształy mieszane ze scorzalitem.

Występowanie

Występuje w skałach metamorficznych oraz w pegmatytach granitowych i w utworach hydrotermalnych, reprezentowanych przeważnie przez żyły mlecznego kwarcu (zwykle z rutylem i andaluzytem). Spotykany jest też w kwarcytach. Minerałami współwystępującymi są korund, rutyl, granat, dysten, kwarc.

Miejsca występowania: Austria – okolice Salzburga, Szwajcaria – Zermatt, Szwecja, Słowacja – Nitra, Brazylia – Minas Gerais, Boliwia, Rosja, USA.

Zastosowanie

  • Minerał bardzo atrakcyjny, poszukiwany i ceniony przez kolekcjonerów.
  • Bywa wykorzystywany do wyrobu drobnej galanterii ozdobnej oraz rzeźb.
  • Niekiedy jest stosowany jako kamień jubilerski.
  • Bardzo często bywa mylony z podobnym do niego lazurytem (głównym składnikiem skały lapis lazuli), sodalitem, azurytem, wiwianitem, a nawet z czaroitem.

Linki zewnętrzne