PROFILBARU.COM

Lapidarium UAM
	; Głazy narzutowe i słupy bazaltow
Państwo	Polska
Miejscowość	Poznań
Zakres zbiorów	fragmenty skał, głazy i kamienie
	Położenie na mapie Poznania Lapidarium UAM
	Położenie na mapie Polski Lapidarium UAM
	Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Lapidarium UAM
	52°27′55,39″N 16°56′32,24″E/52,465386 16,942289
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Lapidarium UAM w Poznaniu – lapidarium należące do Wydziału Geografii i Geologii UAM w Poznaniu, przy ul. Dzięgielowej (Osiedle Różany Potok). Lapidarium i budynki uniwersyteckie stanowią część Kampusu Morasko. Wstęp bezpłatny.

Zbiory

Osobny artykuł: Głaz narzutowy przy ul. Dzięgielowej w Poznaniu.

Na terenie lapidarium zgromadzono różnorodne obiekty naturalne, jak i przetworzone kulturowo. Do tych pierwszych należą głazy narzutowe (eratyki) i fragmenty skał, a do drugich – różne elementy budynków, pomników, kamienie młyńskie, czy inne obiekty budowlane. Wszystkie z nich zgromadzono przed budynkiem Instytutu Geologii i opisano stosownymi tabliczkami informacyjnymi. W lapidarium znajdują się m.in.:

głazy i skały:
- granitognejs – głaz z odkrywki Jóźwin (Kopalnia Węgla Brunatnego Konin),
- słupy bazaltowe z Janowej Doliny na Wołyniu,
- czarne dęby z doliny Warty pod Mosiną,
- granitoid z żyłą kwarcową,
- graniaki z Wielkopolski,
- głazy migmatytowe,
- wapień organodetrytyczny z okolic Konina,
formy kulturowe:
- znicz z Pomnika Powstańców Wielkopolskich (niewykorzystany podczas renowacji) – granit z Vangi w Szwecji,
- fragment neoromańskich balasek z Kościoła św. Floriana w Poznaniu – 1899, marmur z Carrary,
- elementy ornamentu z Zamku Cesarskiego w Poznaniu z lat 1905–1910, piaskowiec nadłabski i bolesławiecki oraz granit strzegomski,
- fragmenty wieży Zamku Cesarskiego ze śladami kul karabinowych z 1945,
- uszkodzony parapet z gabinetu rektora UAM, Collegium Minus, marmur z Austrii, około 1910,
- fragment zniszczonego w 1919 pomnika Fryderyka III w Poznaniu, stojącego od 1902 na Placu Wolności – granit Vanga, Szwecja,
- płyta posadzkowa z Kościoła św. Jana Jerozolimskiego w Poznaniu – wapień z Olandii,
- płyta sterownicza z zakładów Poznańskich Wodociągów i Kanalizacji – wapień Morawica,
- kolumny, gzymsy i tralki z poczty przy ul. 23 Lutego w Poznaniu, przebudowanej w czasie II wojny światowej (1943) – trawertyn z Bad Crannstadt koło Stuttgartu,
- słup z budynku w Księginicach koło Kobierzyc – piaskowiec ze Słupca koło Nowej Rudy,
- słup obory z Księginic,
- tablica metrykalna z pieca wapienniczego w Przewornie, rozebranego na materiały budowlane w latach 50. XX w., marmur z Przeworna, jednostronnie szlifowany, 1845,
- kula z granitu strzegomskiego autorstwa H.Walendowskiego o fakturze groszkowej,
- kamień młyński dolny ze śrutownika – biały krzemień z Basenu Paryskiego (La Ferté sous Jouarre),
- kamień młyński półotwarty z Księginic – piaskowiec permski z Nowej Rudy,
- kamień młyński z Obrzycka – piaskowiec z okolic Bolesławca,
- misa podpompowa z Burgrabic koło Nysy – marmur ze Sławniowic,
- żłób ze stajni w Burgrabicach – granit z Nadziejowa,
- tablica z napisem Festina lente (Spiesz się powoli) wykonany ze sjenitu z Przedborowej,
- 100-letni, ośmioboczny słup przyskarpowy z Poznania (skrzyżowanie ul. 28 Czerwca 1956 i Fiołkowej na Dębcu) – granit strzegomski,
- kamienie graniczne działów leśnych z gnejsu skandynawskiego,
- element narożny z Katedry poznańskiej – marmur ze Sławniowic i ordowicki wapień z Olandii, a także inne kamienie z tej świątyni, sprzed jej regotyzacji w latach 1947–1955,
- kula z granitu wołyńskiego (klesowitu),
- płaskorzeźba H.Walendowskiego – Mieszko I z 1998 – granit strzegomski,
- krawężnik granitowy (Strzegom) i piaskowcowy (Brenna),
- granitowe żarna neolityczne z Gaju Wielkiego koło Poznania.