Kukle

Kukle

wieś
Państwo	Polska
Województwo	podlaskie
Powiat	sejneński
Gmina	Giby
Liczba ludności (2011)	73[2][3]
Strefa numeracyjna	87
Kod pocztowy	16-506[4]
Tablice rejestracyjne	BSE
SIMC	0757594
Położenie na mapie gminy Giby Kukle
Położenie na mapie Polski Kukle
Położenie na mapie województwa podlaskiego Kukle
Położenie na mapie powiatu sejneńskiego Kukle
54°02′55″N 23°24′39″E[1]

Kukle – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sejneńskim, w gminie Giby, nad jeziorem Pomorze^[5][6].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.

Części wsi

Integralne części wsi Kukle^[5]^[6]

SIMC	Nazwa	Rodzaj
1011520	Rybakówka	część wsi
1011537	Sadek	część wsi

Historia

Miejscowość została zorganizowana w wyniku pomiary włócznej przeprowadzonej na obszarze włości berżnickich w latach 1547-1561 i początkowo nosiła nazwę Pomorzany^[7], która wywodziła się od położenia wsi nad jeziorem Pomorze i określała ludność mieszkającą nad tym jeziorem^[8]. W 1558 roku wieś obejmowała 10 włók i liczyła 14 gospodarzy^[9]. Miejscowości starostwa berżnickiego, w tym także Kukle, mocno ucierpiały w wyniku potopu szwedzkiego w latach 1655-1660, czego dowodem są dane inwentarza z 1679 roku, według których w Kuklach pozostało 7 gospodarzy, a z 10 włók tylko 4,75 stanowiły włóki osiadłe, pozostałe zaś 5,25 włók były to włóki puste^[10]. W tym czasie nastąpiło także przemianowanie wsi na Kukle, która to nazwa nadana została od nazwiska właścicieli wsi^[8], litewskiego rodu Kuklów^[11]. Miejscowość ponownie poniosła straty w czasie wojny północnej w latach 1700-1721 i epidemii około 1710 roku, co znajduje odzwierciedlenie w danych inwentaryzacyjnych z 1736 roku, według których w owym roku w Kuklach było już tylko 3 gospodarzy. Liczba gospodarzy wzrosła do 5 w 1765 roku i utrzymywała się na tym samym poziomie w 1789 roku^[12]. W 1789 roku Kukle liczyły 24 mieszkańców^[13], w 1827 roku – 83 mieszkańców w 11 domach, pod koniec XIX wieku – 157 mieszkańców w 28 domach^[14], w 1921 roku – 134 mieszkańców w 21 domach^[15].

Związani z Kuklami

• Maria Andrejczyk – wicemistrzyni olimpijska z Tokio, rekordzistka Polski w rzucie oszczepem
• Czesław Daniłowicz – polski informatyk, doktor habilitowany inżynier, profesor Politechniki Wrocławskiej

Przypisy

1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 64923
2. Wieś Kukle w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-10-30] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
3. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 632 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
5. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
6. TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
7. Wiśniewski 1963 ↓, s. 71.
8. Nazwy miejscowe Polski : historia, pochodzenie, zmiany. pod red. Kazimierza Rymuta. T. 5, Ko-Ky. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk, 2003, s. 461. ISBN 83-87623-68-7.
9. Wiśniewski 1963 ↓, s. 72.
10. Wiśniewski 1963 ↓, s. 110.
11. Wiśniewski 1963 ↓, s. 130.
12. Wiśniewski 1963 ↓, s. 158.
13. Wiśniewski 1963 ↓, s. 209.
14. Kukle 2.), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 854 .
15. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. Tom V. Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924, s. 68.

Bibliografia

• Jerzy Wiśniewski: Dzieje osadnictwa w powiecie sejneńskim od XV do XIX wieku. W: Materiały do dziejów ziemi sejneńskiej. praca zbiorowa pod red. Jerzego Antoniewicza. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1963.

linki zewnętrzne

• Kukle 1(2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 854 .