Kravaře

Kravaře

Pałac w Kravařach
Herb Flaga
Państwo	Czechy
Kraj	morawsko-śląski
Prawa miejskie	1960
Burmistrz	Monika Žídková
Powierzchnia	19,37 km²
Wysokość	240[1] m n.p.m.
Populacja (2016) • liczba ludności • gęstość	6699 351 os./km²
Kod pocztowy	742 21
Położenie na mapie kraju morawsko-śląskiego Kravaře
Położenie na mapie Czech Kravaře
49°56′10″N 18°00′37″E
Strona internetowa

Kravaře (śl. Krawôrz^[2], niem. Deutsch Krawarn) – miasto na Śląsku Opawskim (będącym częścią Górnego Śląska), w kraju morawsko-śląskim, na wschodzie Czech na Płaskowyżu Głubczyckim. Według danych z 31 grudnia 2016 powierzchnia miasta wynosiła 1937 ha, a liczba jego mieszkańców 6699 osób^[3]. Miasto jest miastem partnerskim Lublińca oraz Woźnik^[4].

Historia

• 1224 – pierwsze świadectwa historyczne dotyczące wsi Crawar(n); w zapisie tym uwidacznia się już językowo czeska przynależność do grupy TraT / TlaT, podobnie jak pierwotnej nazwy miejscowości Krowiarki po polskiej stronie granicy^[5];
• 1630 – z rozkazu cesarza Ferdynanda II Habsburga słynny polski medyk, dyplomata i alchemik Michał Sędziwój otrzymał Kravaře, Kąty, oraz dom w Ołomuńcu.
• 1636 – zmarł w Kravařach Michał Sędziwój. Przypuszcza się, że został pochowany w kościele Świętego Ducha w Opawie.
• 1960 – nadanie praw miejskich^[1].

Ludzie związani z Kravařami

Zabytki

• Pałac w Kravařach

Demografia

Rok	1970	1980	1991	2001	2003
Liczba ludności	5949	6395	6560	6693	6787

Źródło: Czeski Urząd Statystyczny

Galeria

• 
  Plebania
• 
  Ratusz
• 
  Przystanek osobowy

Przypisy

1. Historie obce Kravaře. [w:] Mistopisy.cz [on-line]. [dostęp 2017-12-24].
2. Nazwa śląska za: Reinhold Olesch, Der Wortschatz der polnischen Mundart von Sankt Annaberg, Berlin 1958. Użyto rozszerzonej wersji alfabetu proponowanego przez Grzegorza Wieczorka oraz Towarzystwo Piastowania Śląskiej Mowy „Danga” – wymowa w tymże słowniku – Krawołrz.
3. Počet obyvatel v obcích – k 1.1.2017. [w:] Czeski Urząd Statystyczny [on-line]. [dostęp 2017-12-16].
4. Partnership towns. [w:] Mesto Kravare [on-line]. [dostęp 2017-12-24].
5. Jarosław Malicki. Zapisy toponimicznych poloników i bohemików wobec zagadnienia powstania i rozwoju polsko-czeskiej granicy językowej w średniowieczu. „Onomastica Slavogermanica”. XXXI, s. 64, 2019. Wrocław. DOI: 10.19195/0474-1471.31.3. 

Linki zewnętrzne

• Strona miasta

Kontrola autorytatywna (gmina w Czechach):

• VIAF: 244780185
• GND: 7662218-6
• NKC: ge129675