Konstanty Przezdziecki (pułkownik)

Konstanty Gabriel Kazimierz Przezdziecki
	; Pierzchała
Rodzina	Przezdzieccy
Ojciec	Konstanty Leon Michał hrabia Przezdziecki
Matka	Elżbieta Izabela hrabina Plater-Zyberk
Żona	Zofia Maria Albertyna ks. Lubomirska z Lubomierza h. Drużyna
Dzieci	Gabriela Elżbieta
Rodzeństwo	Józef Aleksander Rajnold hr. Przezdziecki, Maria Ludwika Stanisława hr. Przezdziecka, Helena Anna Gracjanna hr. Przezdziecka, Jan Aleksander Stanisław hr. Przezdziecki, Stefan Józef Leon hr. Przezdziecki, Rajnold Franciszek Feliks hr. Przezdziecki

Konstanty Gabriel Przezdziecki
	pułkownik kawalerii
Data i miejsce urodzenia	18 września 1879 ; Woropajewo
Data i miejsce śmierci	21 kwietnia 1966 ; Sztokholm
	Przebieg służby
Lata służby	1900–1926
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie
Jednostki	3 pułk ułanów, 14 Pułk Ułanów Jazłowieckich, Szkoła Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu
Stanowiska	dowódca pułku, komendant Szkoły
	Odznaczenia

Konstanty Gabriel Przezdziecki (ur. 6 września^?/18 września 1879 w Woropajewie, zm. 21 kwietnia 1966 w Sztokholmie) – ziemianin, pułkownik kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 18 września 1879 roku w rodzinnym majątku Woropajewo w rodzinie Konstantego i jego żony Elżbiety Izabeli jako bliźniaczy brat Stefana. Miał jeszcze dwóch braci Józefa i Rajnolda i dwie siostry Marię i Helenę^[1].

W armii carskiej dosłużył do stopnia pułkownika ułanów lejbgwardii. Przed pierwszą wojną brał udział w konkursach hippicznych i należał do najlepszych jeźdźców.

W 1912 roku został kawalerem maltańskim. W następnym roku wraz z braćmi otrzymał dziedziczny tytuł hrabiowski od cara Mikołaja II.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został zweryfikowany w stopniu podpułkownika i służył w 3 pułku ułanów w Dowództwie Okręgu Generalnego Kielce.

W lutym 1922 roku objął dowództwo w 14 pułku ułanów Jazłowieckich a następnie w połowie 1925 roku został komendantem Szkoły Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu.

W zamachu majowym wezwał podchorążych do wierności legalnemu rządowi, skutkiem czego został przeniesiony w stan spoczynku i wyjechał do majątku Woropajewo na Wileńszczyźnie.

Gospodarując założył tartak parowy, nowoczesną hutę szkła, cegielnie, olejarnie, suszarnie i inne warsztaty przemysłowe. Urządzał w rozległych lasach znane polowania na które zapraszał przebywających w Polsce na placówkach dyplomatów zagranicznych.

Był inwestorem i właścicielem hotelu Polonia Palace oraz wchodził w skład zarządu spółki akcyjnej Hotel Europejski. Wspierał finansowo Niższą Szkołę Hotelarską, która miała siedzibę w Hotelu Polonia.

Żonaty był z Zofią z d. Lubomirską, miał jedną córkę Gabrielę. Od 1940 roku przebywał w Szwecji, zmarł w Sztokholmie 21 kwietnia 1966 roku i pochowany jest na cmentarzu katolickim Haga Norra.