Kompleks startowy nr 1 kosmodromu Bajkonur
Sojuz TMA-21 na LC1
|
| Inne nazwy
|
Wyrzutnia Gagarina
|
| Operator
|
Roskosmos
|
| Kosmodrom
|
Bajkonur
|
| Data pierwszego startu
|
15 maja 1957
|
| Data ostatniego startu
|
25 stycznia 2012
|
| Stan obecny
|
Aktywna
|
| Liczba platform
|
1
|
| Typ wyrzutni
|
naziemna
|
| Wymiary
|
| Powierzchnia
|
160 m2
|
| Najniższa możliwa inklinacja orbity
|
49 o
|
| Najwyższa możliwa inklinacja orbity
|
99 o
|
| Obsługiwane rakiety
|
| R-7
|
| Wostok
|
| Woschod
|
| Mołnia
|
| Sojuz (aktywne)
|
Kompleks startowy nr 1 (ros. Площадка №1) – rosyjski (dawniej radziecki) kompleks startowy w kosmodromie Bajkonur (Kazachstan) przeznaczony dla rakiet wykorzystywanych w programie Sojuz. Był on wcześniej wykorzystywany przez pociski R-7, rakiety Mołnia i rakiety Wostok. Kompleks jest nieoficjalnie nazywany również wyrzutnią Gagarina (ros. Гагаринский старт; wym. "Gagarińskij start"), ponieważ wystartował z niego Jurij Gagarin na pokładzie statku Wostok 1.
Wyrzutnia powstała w roku 1956 w celu testowania i wystrzału pocisków R-7. Start satelity Sputnik 1 z 1957 również odbył się na tej wyrzutni. Oprócz wystrzeliwania statków Wostok, Woschod, Sojuz i Progress wyrzutnia była wykorzystywana w celu wynoszenia w przestrzeń kosmiczną sond programów Łuna, Mars, Wenera i satelitów serii Kosmos.
W 1983 roku wyrzutnia została doszczętnie zniszczona przez eksplozję rakiety Sojuz U, która miała wynieść na orbitę statek Sojuz T-10-1. Kosmonauci znajdujący się w statku zostali uratowani przez system ratunkowy. Wyrzutnię reaktywowano podczas startu pojazdu Sojuz T-13 w 1985 r. Przez 2 lata remontu wyrzutni wszystkie rakiety Sojuz (nawet przeznaczone dla lotów załogowych) startowały z Kompleksu nr 31, przeznaczonego głównie dla lotów bezzałogowych.
