Ten artykuł dotyczy KNP w latach 1917–1919. Zobacz też: Komitet Narodowy Polski – stronę ujednoznaczniającą.
Komitet Narodowy Polski (KNP) – założona 15 sierpnia 1917 w Lozannie przez Romana Dmowskiego polska reprezentacja polityczna działająca w latach 1917–1919. Siedzibą KNP był Paryż. Celem Komitetu była odbudowa państwa polskiego przy pomocy państw Ententy. KNP został uznany przez rządy Francji, Wielkiej Brytanii i Włoch za rząd polski na emigracji i przedstawicielstwo interesów Polski[1]. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę stworzył trzon delegacji polskiej na konferencję pokojową w Paryżu, rozwiązał się formalnie na życzenie premiera Ignacego Paderewskiego 15 kwietnia 1919[2].
kierowanie i reprezentowanie polityki polskiej wobec państw Ententy
kierownictwo sprawami politycznymi armii polskiej we Francji oraz moralna i materialna nad nią opieka
opieka konsularna nad Polakami przebywającymi w państwach Ententy
KNP prowadził politykę zagraniczną odradzającego się państwa polskiego i organizował Armię Polską we Francji, która uznawała jego zwierzchnictwo. Był uznany przez rządy Francji (20 września), Wielkiej Brytanii (15 października), Włoch (30 października), USA (10 listopada 1917) za oficjalnego reprezentanta odradzającej się państwowo Polski[6][7][8]. KNP posiadał swoich przedstawicieli przy rządach w Belgii, Włoszech (Konstanty Skirmuntt), Szwecji, Brazylii, Wielkiej Brytanii (Władysław Sobański), USA (Ignacy Jan Paderewski)[4]. Jego agendą była powstała wcześniej w Szwajcarii Centralna Agencja Polska[9]. Od stycznia 1919 r. Komitet Narodowy Polski dysponował własnym francuskojęzycznym tytułem prasowym „L’Indépendance Polonaise”. Redakcję pisma na wniosek Sekretariatu Generalnego KNP objął Stanisław Stroński, za redakcję wewnętrzną natomiast odpowiadał Dmowski. Organem polskojęzycznym był „Polak (Le Polonais)”, który ukazywał się w latach 1917–1919.
↑Do roku 1917, pomimo wysiłków polskich środowisk niepodległościowych inicjatywa utworzenia Armii Polskiej na Zachodzie napotykała jednak trudności. We Francji liczono się z negatywnym stanowiskiem Rosji. Sytuacja zmieniła się wiosną 1917 r - po rewolucji lutowej w Rosji państwa Ententy uzyskały wolną rękę. (Dekret o utworzeniu Armii Polskiej we Francji)