Parafię we wsi erygowano w XV wieku i pierwotnie stała tu świątynia drewniana ufundowana przez Petrykowskich herbu Odrowąż. Obiekt ten, wraz z gotyckimkrucyfiksem z 1400, spalił się w 1770[1].
Klasycystyczny kościół jest orientowany, jednonawowy, trójprzęsłowy[2], wzniesiony z żółtego piaskowca pozyskiwanego w okolicy. Kolumny flankujące wejście główne miały być, według Stanisława Staszica, wyciosane z jednej bryły piaskowca. Ma wydzielone prezbiterium i chór, a także niewysoką wieżę od frontu[1]. W wieży wyodrębniono zakrystię i skarbczyk na piętrze. Kościół dysponuje czterema dzwonami. Na największym z nich umieszczony jest napis: Obudź duchy ospałe, upadłe dźwignij wzwyż, złamanym daj serce całe a zmarłym zbawienie zbliż[2].
Plac wokół kościoła otoczony jest murem z kamienia, w którym umieszczona jest brama oraz trzy furtki, w tym jedna do plebanii. W obrębie tego placu znajdował się w przeszłości drewniany krzyż misyjny z maja 1907. Do 1952 po lewej stronie wejścia głównego stał również pomnik wdzięczności dla cara za uwłaszczenie chłopów 2 marca 1863. Ksiądz Klemens Słapczyński usunął go z terenu kościelnego i przeniósł na plac po przeciwnej stronie drogi, na wprost głównego wejścia do świątyni[2].
_(4).jpg)
_(1).jpg)
_(5).jpg)
