Kerner

Kerner

‘Kerner’

Dojrzałe winogrona odmiany kerner w Weinsberg
Gatunek	winorośl właściwa (Vitis vinifera)
Inne nazwy	herold weiß, weinsberg S 25-30
Hodowca	August Herold
Rok wyhodowania	1929
Pochodzenie	Niemcy
Ważne regiony uprawy	Niemcy
Identyfikator VIVC	6123
Przeznaczenie owoców	wino
Kolor skórki	słomkowożółty

Kerner - biała odmiana winogron, wyhodowana w 1929 przez Augusta Herolda w instytucie w Weinsberg przez skrzyżowanie odmiany trollinger (schiava grossa) o ciemnej skórce i białego rieslinga^[1][2][3]. Nazwę nadano na cześć XIX-wiecznego lekarza, poety i miłośnika wina, Justinusa Kernera^[3]. Pochodzenie od odmian rodzicielskich zostało potwierdzone w 1998 przez badania DNA^[4].

Charakterystyka

W porównaniu z rieslingiem kerner jest nieco mniej wymagający i bardziej plenny^[4]. Późno wypuszcza pąki, przez co uprawa w chłodniejszym klimacie jest mniej ryzykowna^[4][5]. Dojrzewa średniopóźno albo późno^[4]. Grona osiągają wysoki poziom cukru i lepszą kwasowość niż inny popularny mieszaniec, müller-thurgau^[4][6].

Wina

Wina są porównywane do rieslingów i często są oferowane jako jednoodmianowe^[4]. Ustępuje ze względu na możliwe posmaki szlachetnością rieslingowi za cenę niższych wymagań^[4]. Wyróżnia się delikatnym smakiem^[6]. Jest jedną z dopuszczonych do produkcji popularnego wina liebfrauenmilch^[7].

Rozpowszechnienie

W 2012 kerner był szóstą pod względem rozpowszechnienia odmianą winorośli w Niemczech^[8]. Były nią obsadzone wtedy winnice na obszarze 3131 ha (3,1%)^[8]. Szczep traci na popularności: w 1995 był uprawiany na 4145 ha więcej^[8][9]. Do 1969 roku kerner nie był oficjalnie zatwierdzoną odmianą^[4].

Kerner w innych krajach jest uprawiany na znacznie mniejszą skalę: w północnych Włoszech - apelacja Alto Adige DOC obejmuje jednoszczepową podapelację dla wina z odmiany kerner, jednak uprawy w kraju zamykają się w 25 ha^[4][10]. W Szwajcarii i Wielkiej Brytanii odmiana wykształca bardziej wyrazisty aromat niż w ojczyźnie^[11]. Uprawy w tych krajach nie przekraczają kilkunastu hektarów^[4]. W Czechach (okolice Pragi) szczepem są obsadzone trudniejsze klimatycznie winnice^[12]. Kerner jest wymieniany wśród odmian lepiej radzących sobie z klimatem Belgii^[13]. Inne państwa, w których uprawia się szczep to Kanada (Kolumbia Brytyjska)^[4][14], Południowa Afryka, Stany Zjednoczone (Kalifornia) i Japonia^[4].

Zobacz też

• Wina niemieckie

Przypisy

1. Furmint w bazie danych Instytutu Hodowli Winorośli Geilweilerhof. [dostęp 2014-04-28]. (ang.).
2. Karen MacNeil: The Wine Bible. Nowy Jork: Workman Publishing, 2001, s. 64. ISBN 978-1-56305-434-1. (ang.).
3. Stevenson 2005 ↓, s. 379.
4. Jancis Robinson, Julia Harding, José Vouillamoz: Wine Grapes. HarperCollinsPublishers, 2012, s. 502-503. ISBN 978-0-06-220636-7. (ang.).
5. Stevenson 2005 ↓, s. 403.
6. Stevenson 2005 ↓, s. 37.
7. Stevenson 2005 ↓, s. 350.
8. Deutscher Wein Statistik 2012/2013. Mainz: Deutscher Weininstitut, 2013. [dostęp 2014-06-02]. (niem. • ang.).
9. Karen MacNeil: The Wine Bible. Nowy Jork: Workman Publishing, 2001, s. 524. ISBN 978-1-56305-434-1. (ang.).
10. Stevenson 2005 ↓, s. 276-277.
11. Stevenson 2005 ↓, s. 398.
12. Stevenson 2005 ↓, s. 425.
13. Stevenson 2005 ↓, s. 409.
14. Stevenson 2005 ↓, s. 533.

Bibliografia

• Tom Stevenson: The Sotheby's Wine Encyclopedia. Wyd. 4. Londyn: Dorling Kindersley, 2005. ISBN 0-7566-1324-8. (ang.).