PROFILBARU.COM

Kazimierz Grabowski
	tytularny generał brygady
Data i miejsce urodzenia	22 lutego 1866 ; Łomża
Data i miejsce śmierci	1 marca 1931 ; Przemyśl
	Przebieg służby
Lata służby	1886–1923
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie
Jednostki	PKU 10 pp; PKU 25 pp; PKU 36 pp; DOGen. „Kielce”; DOK X
Stanowiska	komendant PKU; szef wydziału; szef poborowy
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kazimierz Grabowski (ur. 22 lutego 1866 w Łomży, zm. 1 marca 1931 w Przemyślu) – tytularny generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Kazimierz Grabowski urodził się 22 lutego 1866 w Łomży, w rodzinie Jana, urzędnika Izby Skarbowej, i Wiktorii z Mirgerów^[1]. Edukował się w gimnazjum filologicznym w Łomży i Szkole Junkrów. Od 18 marca 1886 służy w armii Imperium Rosyjskiego. Uczestnik I wojny światowej. We wrześniu 1914 roku dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał do października 1918.

13 grudnia 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia majora ze starszeństwem z 7 listopada 1918^[2]. 10 stycznia 1919 został przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień w Łowiczu na stanowisko zastępcy komendanta (od lipca była to PKU 10 pp)^[3]. 12 września tego roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień 25 pp w Miechowie na stanowisko komendanta^[4]. 12 grudnia 1919 otrzymał przeniesienie na stanowisko komendanta PKU 36 pp w Mińsku Mazowieckim^[5]. 15 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej^[6].

29 lipca 1920 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce” na stanowisko szefa Wydziału V^[7]^[8]. W listopadzie 1921, po przeformowaniu DOGen. „Kielce” w Dowództwo Okręgu Korpusu Nr X oraz przeniesieniu do Przemyśla, objął stanowisko szefa Szefostwa Poborowego^[9]. W latach 1921–1922 jego oddziałem macierzystym był 4 Pułk Piechoty Legionów. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[10]^[11]. 27 września 1923, na łamach „Polski Zbrojnej”, Minister Spraw Wojskowych, generał broni Stanisław Szeptycki „za gorliwą i owocną pracę, wyraził tytularnemu generałowi brygady Grabowskiemu Kazimierzowi w imieniu Służby pochwałę i podziękowanie, życząc Mu równie pięknych rezultatów pracy na nowej drodze życia”. W udzielonej pochwale Minister zaznaczył, że Kazimierz Grabowski „w czasie swej 3-letniej służby na stanowisku Szefa Poborowego DOK Nr X, położył wielkie zasługi, tak w sprawach organizacji, jak i administracji wojskowej”^[12].

Z dniem 31 października 1923 został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu tytularnego generała brygady, z powodu przekroczenia wieku w myśl § 72 pragmatyki oficerskiej^[13]. Mieszkał w Przemyślu^[14]^[15]. Tam 1 marca 1931 zmarł^[16]. Został pochowany na cmentarzu Głównym w Przemyślu (kwatera 19, rząd 6, grób 7). W 2015 nagrobek generała został odremontowany staraniem Towarzystwa Przyjaciół Przemyśla i Regionu,. Opiekę nad grobem sprawuje Bieszczadzki Oddział Straży Granicznej.

Kazimierz Grabowski był żonaty z Zofią z Irzkowskich, z którą miał jedno dziecko^[1].