Kazimierz Karol Busler, ps. „Karol Magoski” (ur. 24 stycznia 1894 w Częstochowie, zm. 25 kwietnia 1945 w Murnau) − podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego.
Życiorys
Kazimierz Karol Busler urodził się 24 stycznia 1894 w Częstochowie, w rodzinie Antoniego i Agnieszki z Pietrzykowskich[1][2]. Uczył się w szkołach realnych w Częstochowie i Lwowie, a później w gimnazjum Kuropatwińskiego, z którego został usunięty za działalność niepodległościową. Udzielał się w Polskich Drużynach Strzeleckich, uczestniczył w kursie instruktorskim w Nowym Sączu, a następnie został skierowany na Oleandry[3], skąd jako jeden z czterech częstochowian wyruszył 6 sierpnia 1914 w składzie 1 kompanii kadrowej do Królestwa Polskiego[4]. Służył w 1 plutonie[2], następnie został 1 lutego 1915 przeniesiony do kawalerii[3]. Służył kolejno w trzecim, drugim i pierwszym szwadronie 1 pułku ułanów Legionów Polskich[3]. Od 6 lutego do 1 kwietnia 1917 był słuchaczem kawaleryjskiego kursu podoficerskiego przy 1 pułku ułanów w Ostrołęce. Kurs ukończył z wynikiem bardzo dobrym. Był wówczas kapralem[5]. Później został mianowany wachmistrzem[2].
Od listopada 1918 służył w Wojsku Polskim[2] w stopniu porucznika[3] jako oficer 1 pułku szwoleżerów. Brał udział w walkach o Wilno w kwietniu 1919.
18 lutego 1928 awansował na majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 34. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[6]. 29 stycznia 1929 został przeniesiony do kadry oficerów kawalerii z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Gabinetu Ministra Spraw Wojskowych na stanowisko adiutanta przybocznego ministra, marszałka Polski Józefa Piłsudskiego[7][8], z którym był prawdopodobnie spokrewniony[3][9]. 17 stycznia 1933 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1933 stopień podpułkownika w korpusie oficerów kawalerii i 13. lokatą[10][11]. W styczniu 1934 został przeniesiony do Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych na stanowisko kierownika Samodzielnego Referatu Personalnego[12]. W 1936 został zastępcą dowódcy 5 pułku ułanów w Ostrołęce. W 1938 objął dowództwo 10 pułku ułanów w Białymstoku[2][13].
W czasie kampanii wrześniowej dostał się do niewoli niemieckiej pod Kockiem. Zmarł 25 kwietnia 1945 w obozie jenieckim w Murnau[2][14].
Ordery i odznaczenia
Przypisy
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ a b c d e f Almanach Absolwentów IV L.O. im. H. Sienkiewicza w Częstochowie. IV Liceum Ogólnokształcące im. Henryka Sienkiewicza w Częstochowie. [dostęp 2014-03-11]. (pol.).
- ↑ a b c d e Ryszard Stefaniak. Częstochowianie w I Kompanii Kadrowej – cz.2-3. „Głos POLSKICH DRUŻYN STRZELECKICH OKRĘGU STAROPOLSKIEGO W CZĘSTOCHOWIE”. 4/2010. brak numeru strony
- ↑ Jarosław Sobkowski: Czterech częstochowian 100 lat temu maszerowało z I Kampania Kadrową. [w:] Gazeta.pl Częstochowa [on-line]. 2014-03-11. [dostęp 2014-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-13)]. (pol.).
- ↑ CAW ↓, sygn. I.120.1.125 s. 7.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928, s. 47.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929, s. 13.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 144, 429.
- ↑ Opis postaci występujących w grze. [dostęp 2014-03-11]. (pol.).
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 18 stycznia 1933, s. 1.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 128, w marcu 1939 zajmował 9. lokatę.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934, s. 10.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 695.
- ↑ Stefan Majchrowski: Za drutami Murnau. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970, s. 175.
- ↑ ŁukomskiŁ. G. ŁukomskiŁ., PolakP. B. PolakP., SuchcitzS. A. SuchcitzS., Kawalerowie Virtuti Militari 1792−1945, Koszalin 1997, s. 368 .
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 16 lipca 1921, s. 1146.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 345 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.
- ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ M.P. z 1927 r. nr 283, poz. 779 „za zasługi na polu organizacji armji i zapewnienia jej pogotowia wojennego”.
- ↑ 6 sierpień: 1914−1934, Warszawa: Zarząd Główny Związku Legjonistów Polskich, 1934, s. 19 .
- ↑ Na podstawie fotografii [1].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 19 marca 1933, s. 67.
- ↑ Eesti tänab 1919-2000, Tallinn: Eesti Vabariigi Riigikantselei, 2000, ISBN 9985-60-778-3 [dostęp 2014-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-27] (est.). Brak numerów stron w książce
Bibliografia