Karin Johansson

Karin Johansson
Data i miejsce urodzenia

4 października 1986
Lidköping

Wzrost

169 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwecja
Mistrzostwa świata
srebro Račice 2017 K-1 1000 m
brąz Segedyn 2006 K-4 200 m
Mistrzostwa Europy
brąz Poznań 2005 K-4 200 m
brąz Račice 2006 K-4 200 m
brąz Pontevedra 2007 K-4 200 m
brąz Belgrad 2018 K-1 1000 m

Karin Ida Louise Johansson (ur. 4 października 1986 w Lidköpingu[1]) – szwedzka kajakarka, medalistka mistrzostw świata i Europy, dwukrotna olimpijka.

Kariera sportowa

Zdobyła brązowy medal w konkurencji kajaków czwórek (K-4) na dystansie 200 metrów (z Josefin Nordlöw, Anną Karlsson i Sofią Paldanius) oraz zajęła 4. miejsce w wyścigu czwórek na 500 metrów na mistrzostwach Europy w 2005 w Poznaniu[2], a na mistrzostwach świata w 2005 w Zagrzebiu zajęła w konkurencji czwórek 4. miejsce na 200 metrów i 5. miejsce na 500 metrów[3]. Na mistrzostwach Europy w 2006 w Račicach ponownie zdobyła brązowy medal w konkurencji czwórek na 200 metrów (z Nordlöw, Karlsson i Paldanius) oraz zajęła 4. miejsce w wyścigu czwórek na 500 metrów[4].

Zdobyła brązowy medal w wyścigu czwórek na 200 metrów (w tym samym składzie) oraz zajęła 8. miejsce w wyścigu czwórek na 500 metrów na mistrzostwach świata w 2006 w Segedynie[5]. Po raz trzeci wraz z Nordlöw, Karlsson i Paldanius zdobyła brązowy medal w wyścigu czwórek na 200 metrów, a także zajęła 7. miejsce w wyścigu czwórek an 500 metrów na mistrzostwach Europy w 2007 w Pontevedrze[6], a na mistrzostwach świata w 2007 w Duisburgu zajęła 9. miejsce w konkurencji czwórek na dystansie 500 metrów[7].

Na mistrzostwach świata w 2009 w Dartmouth zajęła 4. miejsce w wyścigu sztafetowym jedynek 4 × 200 metrów oraz 5. miejsca w wyścigu czwórek na 200 metrów[8], a na mistrzostwach Europy w 2010 w Trasonie zajęła w konkurencji jedynej (K-1) 5. miejsce na dystansie 1000 metrów i 6. miejsce na 5000 metrów[9]. Na mistrzostwach świata w maratonie kajakowym w 2010 w Banyoles zajęła 7. miejsce w wyścigu dwójek na 25,6 km[10].

Zajęła 6. miejsce w wyścigu dwójek (K-2) na 1000 metrów i 7. miejsce w sztafecie K-1 4 × 200 metrów na mistrzostwach świata w 2010 w Poznaniu[11], a na mistrzostwach Europy w 2011 w Belgradzie zajęła w wyścigach dwójek 4. miejsce na 200 metrów i 5. miejsce na 500 metrów[12]. Na mistrzostwach Europy w 2012 w Zagrzebiu zajęła w wyścigach dwójek 4. miejsce na 200 metrów i 6. miejsce na 500 metrów[13]. Wraz z Josefin Nordlöw zajęła 10. miejsce (2. miejsce w finale B) w wyścigu dwójek na 500 metrów na igrzyskach olimpijskich w 2012 w Londynie[1].

Zajęła 6. miejsce w konkurencji czwórek na 500 metrów na mistrzostwach Europy w 2014 w Brandenburgu[14], a na kolejnych mistrzostwach Europy w 2015 w Mediolanie nie ukończyła wyścigu jedynek na 5000 metrów[15]. Na mistrzostwach Europy w 2016 w Moskwie zajęła w wyścigach jedynek 6. miejsce na 5000 metrów i 7. miejsce na 500 metrów, a także 7. miejsce w wyścigu dwójek na 500 metrów[16]. Na igrzyskach olimpijskich w 2016 w Rio de Janeiro zajęła 14. miejsce (6. miejsce w finale B) w wyścigu jedynek na 500 metrów oraz 9. miejsce (1. miejsce w finale B) w wyścigu dwójek na 500 metrów, startując w parze z Sofią Paldanius[1]. Zajęła 7. miejsce w wyścigu jedynek na 5000 metrów i 9. miejsce w wyścigu dwójek na 200 metrów na mistrzostwach Europy w 2017 w Płowdiwie[17].

Zdobyła srebrny medal w wyścigu jedynek na 1000 metrów (przegrywając jedynie z Alyce Burnett z Australii, a wyprzedzając Rachel Cawthorn z Wielkiej Brytanii) oraz zajęła 5. miejsce w wyścigu jedynek na 5000 metrów, a w konkurencji dwójek zajęła 7. miejsce na 200 metrów i 8. miejsce na 500 metrów na mistrzostwach świata w 2017 w Račicach[18]. Na mistrzostwach Europy w 2018 w Belgradzie zdobyła brązowy medal w wyścigu jedynek na 1000 metrów (za Niną Krankemann z Niemiec i Tamarą Takács z Węgier) i zajęła 9. miejsce w wyścigu dwójek na 500 metrów[19].

Przypisy

  1. ↑ a b c Karin Johansson [online], olympedia.org [dostęp 2022-06-17] (ang.).
  2. ↑ 2005 ECh Poznan, POL [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-06-17] (ang.).
  3. ↑ 2005 WCh Zagreb, CRO [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-06-17] (ang.).
  4. ↑ 2006 ECh Racice, CZE [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-06-16] (ang.).
  5. ↑ 2006 WCh Szeged, HUN [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-06-17] (ang.).
  6. ↑ 2007 ECh Pontevedra, ESP [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-06-17] (ang.).
  7. ↑ 2007 WCh Duisburg, GER [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-06-17] (ang.).
  8. ↑ 2009 WCh Dartmouth, CAN [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-06-17] (ang.).
  9. ↑ 2010 ECh Trasona, ESP [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-06-17] (ang.).
  10. ↑ 2010 WCh Banyoles, ESP [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-06-17] (ang.).
  11. ↑ 2010 WCh Poznan, POL [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-06-17] (ang.).
  12. ↑ 2011 ECh Belgrade, SRB [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-06-17] (ang.).
  13. ↑ 2012 ECh Zagreb, CRO [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-06-17] (ang.).
  14. ↑ 2014 ECh Brandenburg, GER [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-06-17] (ang.).
  15. ↑ 2015 ECh Milano, ITA [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-06-17] (ang.).
  16. ↑ 2016 ECh Moscow, RUS [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-06-17] (ang.).
  17. ↑ 2017 ECh Plovdiv, BUL [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-06-17] (ang.).
  18. ↑ 2017 WCh Racice, CZE [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-06-17] (ang.).
  19. ↑ 2018 ECh Belgrade, SRB [online], canoeresults.eu [dostęp 2022-06-17] (ang.).

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!