Karen Lynne Lowe z d. Percy (ur. 10 października 1966 w Banff) – kanadyjska narciarka alpejska, dwukrotna medalistka olimpijska oraz srebrna medalistka mistrzostw świata.
Kariera
Pierwsze punkty do klasyfikacji generalnej Pucharu Świata Karen Percy wywalczyła 11 stycznia 1985 roku w Bad Kleinkirchheim, zajmując czternaste miejsce w kombinacji. Pięciokrotnie stawała na podium w zawodach tego cyklu, jednak nie odniosła zwycięstwa: 8 marca 1986 roku w Sunshine była trzecia w zjeździe, 13 grudnia 1987 roku w Leukerbad była druga w kombinacji, 14 stycznia 1988 roku w Zinal zajęła drugie miejsce w zjeździe, 15 stycznia 1989 roku w Grindelwald ponownie była druga w kombinacji, a 16 grudnia 1989 roku Panoramie znowu zajęła trzecie miejsce w biegu zjazdowym. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 1988/1989, kiedy zajęła dziewiąte miejsce w klasyfikacji generalnej. Była też między innymi trzecia w klasyfikacji kombinacji w sezonie 1987/1988, ulegając jedynie Brigitte Oertli ze Szwajcarii oraz Austriaczce Anicie Wachter.
W 1983 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Sestriere, zajmując 22. miejsce w zjeździe. Już dwa lata później wystąpiła na mistrzostwach świata w Bormio, gdzie jej najlepszym wynikiem była jedenasta pozycja w kombinacji. Podczas rozgrywanych w 1987 roku mistrzostwach świata w Crans-Montana zajęła między innymi dziesiąte miejsce w zjeździe oraz siódme w kombinacji. Pierwsze medale zdobyła na igrzyskach olimpijskich w Calgary w 1988 roku, gdzie wystąpiła we wszystkich konkurencjach. Najpierw wywalczyła brązowy medal w zjeździe, plasując się za Mariną Kiehl z RFN i Brigitte Oertli. Do zdobycia srebrnego medalu zabrakło jej 0,01 sekundy. Dwa dni później zajęła czwarte miejsce w kombinacji, uzyskując dziewiąty czas w zjeździe i trzeci w slalomie. Ostatecznie walkę o podium przegrała ze Szwajcarką Marią Walliser o 3,19 punktu. Następnie zajęła trzecie miejsce w supergigancie, przegrywając tylko z Austriaczką Sigrid Wolf i Szwajcarką Michelą Figini. Wystartowała także w slalomie i gigancie, ale obu tych konkurencji nie ukończyła. Ostatni sukces osiągnęła podczas mistrzostw świata w Vail w 1989 roku, zdobywając srebrny medal w biegu zjazdowym. Rozdzieliła tam na podium Marię Walliser oraz Karin Dedler z RFN. W 1990 roku zakończyła karierę.
Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw Kanady, w tym złote w zjeździe w 1986 roku, supergigancie w latach 1986 i 1988 oraz gigancie w latach 1988 i 1989. W 1988 roku została także odznaczona Orderem Kanady[1].
Jej mężem jest były hokeista, Kevin Lowe.
Osiągnięcia
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Czas biegu
|
Strata
|
Zwyciężczyni
|
13.
|
3 lutego
|
1985
|
Bormio
|
Zjazd
|
1:26,96
|
+2,46
|
Michela Figini
|
11.
|
4 lutego
|
1985
|
Bormio
|
Kombinacja
|
18,72 pkt
|
+68,55 pkt
|
Erika Hess
|
DNF2[2]
|
6 lutego
|
1985
|
Bormio
|
Gigant
|
2:18,53
|
-
|
Diann Roffe
|
20.[3]
|
9 lutego
|
1985
|
Bormio
|
Slalom
|
1:29,58
|
+5,55
|
Perrine Pelen
|
7.
|
30 stycznia
|
1987
|
Crans-Montana
|
Kombinacja
|
15,32 pkt
|
+37,27 pkt
|
Erika Hess
|
10.
|
1 lutego
|
1987
|
Crans-Montana
|
Zjazd
|
1:43,80
|
+2,10
|
Maria Walliser
|
25.[4]
|
3 lutego
|
1987
|
Crans-Montana
|
Supergigant
|
1:19,17
|
+4,71
|
Maria Walliser
|
20.[5]
|
5 lutego
|
1987
|
Crans-Montana
|
Gigant
|
2:21,22
|
+5,63
|
Vreni Schneider
|
DNF1[6]
|
7 lutego
|
1987
|
Crans-Montana
|
Slalom
|
1:33,30
|
-
|
Erika Hess
|
2.
|
5 lutego
|
1989
|
Vail
|
Zjazd
|
1:46,50
|
+1,50
|
Maria Walliser
|
DNS1[7]
|
7 lutego
|
1989
|
Vail
|
Slalom
|
1:30,88
|
-
|
Mateja Svet
|
10.
|
8 lutego
|
1989
|
Vail
|
Supergigant
|
1:19,46
|
+1,01
|
Ulrike Maier
|
DNS2[8]
|
11 lutego
|
1989
|
Vail
|
Gigant
|
2:29,37
|
-
|
Vreni Schneider
|
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Czas biegu
|
Strata
|
Zwyciężczyni
|
22.
|
3 marca
|
1983
|
Sestriere
|
Zjazd
|
1:32,49
|
+5,49
|
Marina Kiehl
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium
- Sunshine – 8 marca 1986 (zjazd) – 3. miejsce
- Leukerbad – 13 grudnia 1987 (kombinacja) – 3. miejsce
- Zinal – 14 stycznia 1988 (zjazd) – 2. miejsce
- Grindelwald – 15 stycznia 1989 (kombinacja) – 2. miejsce
- Panorama – 16 grudnia 1989 (zjazd) – 3. miejsce
Bibliografia
Przypisy