Wyprawa Kolumba z 1492Rekonstrukcja osady TainówDiego Velázquez de CuéllarGerardo MachadoFulgencio BatistaTrasa przemarszów Armii Partyzanckiej podczas Rewolucji kubańskiejChe Guevara i Raúl Castro w 1958 podczas rewolucji kubańskiejFidel Castro wraz z Camilo Cienfuegosem wkraczają do Hawany w 1959 rokuZdjęcie urządzeń rakietowych na Kubie, wykonane z pokładu U-2 14 października 1962Raul Castro w 2012 rokuMiguel Díaz-Canel w 2023 roku
1763 – Brytania oddała Hiszpanii Kubę (w zamian Hiszpania przekazała Brytanii Florydę)[1].
koniec XVIII w. – początek rozwoju handlowego z USA[2].
I poł. XIX w. – Kuba stała się najważniejszym producentem cukru na Antylach[2].
I poł. XIX w. – na Kubie ukształtowały się 3 obozu polityczne: reformistów (zwolenników reform pod panowaniem hiszpańskim), aneksjonistów (zwolenników integracji ze Stanami Zjednoczonymi) i independystów (zwolenników ogłoszenia niepodległości)[2].
1902 – wprowadzono konstytucję, w której wprowadzono poprawki Platta (zapewniającej kontrolę USA nad polityką rządu kubańskiego i prawo do posiadania bazy wojskowej Guantanamo)[1].
7 kwietnia 1917 – Kuba wypowiedziała wojnę Cesarstwu Niemieckiemu, przyłączając się do I wojny światowej po stronie ententy; jej udział ograniczał się do pełnienia zadań patrolowych przez marynarkę wojenną[3]
9 i 11 grudnia 1941 – Kuba wypowiedziała wojnę Japonii oraz Niemcom i Włochom, włączając się do II wojny światowej po stronie aliantów; jej udział ograniczał się do pełnienia zadań eskortowych i patrolowych przez marynarkę wojenną oraz udzielaniu baz dla lotnictwa USA[4].
1952 – w wyniku porażki w wyborach, Batista przeprowadził zamach stanu, obejmując władzę na Kubie[1].
1954 – w wyborach (zbojkotowanych przez opozycję) zalegalizowano zamach stanu z 1952 roku[2].
1979 – kubańskie wojska rozpoczęły działania wojskowe w Nikaragui w celu wprowadzenia tam komunizmu[1].
1980 – wojska kubańskie rozpoczęły działania wojskowe w Grenadzie w celu wprowadzenia tam komunizmu[1].
1991 – początek kryzysu gospodarczego związany z upadkiem ZSRR, będącego największym partnerem handlowym Kuby[1].
1992 – znowelizowano konstytucję Kuby; usunięto wszystkie odnośniki do nauki Marksa i Lenina, wprowadzono bezpośrednie wybory do parlamentu oraz zezwolono na wprowadzenie stanu wyjątkowego[5][1].
1993 – wprowadzono szereg praw legalizujących prywatną przedsiębiorczość[5].
2002 – kubańscy dysydenci złożyli petycję domagając się referendum w sprawie zniesienia jednopartyjnej dyktatury[2].
19 czerwca 2002 – przeprowadzono referendum w sprawie zniesienia jednopartyjnej dyktatury, 98,9% Kubańczyków opowiedziało się za pozostawieniem obecnego stanu[2].
2002 – spotkanie byłego prezydenta USA Jimmy’ego Cartera z Fidelem Castro w Hawanie[6].
2003 – nasilono represję na opozycji, w wyniku których 75 osób skazano na kary długoletniego więzienia. W wyniku represji Unia Europejska zerwała stosunki dyplomatyczne z Kubą[2].
2005 – złagodzenie części sankcji przez Unię Europejską[2].
maj 2005 – odbył się zjazd opozycji, podczas której przyjęto deklarację krytykującą dyktaturę Fidela Castro[2].
lipiec 2006 – w wyniku choroby Fidel Castro przekazał władzę swojemu bratu Raulowi[2].
Rządy Raula Castro
luty 2008 – Raul Castro został przewodniczącym Rady Państwa[2].
kwiecień 2011 – Raul Castro został I sekretarzem partii, początek umiarkowej liberalizacji[2].
2014 – prezydent Stanów Zjednoczonych Barack Obama zapowiedział normalizacje stosunków dyplomatycznych z Kubą[6].
14 sierpnia 2015 – otworzono ambasadę USA na Kubie[7].
25 listopada 2016 – z powodu choroby, w wieku 90 lat, zmarł Fidel Castro[8].
Rządy Miguela Díaz-Canel
19 kwietnia 2018 – Raul Castro zrezygnował z pełnienia funkcji rządowych, pozostając pierwszym sekretarzem Komunistycznej Partii Kuby. Nowym przewodniczącym wybrano Miguela Díaz-Canel[9].
10 października 2019 – doszło do przywrócenia urzędu prezydenta Kuby. Stanowisko objął Miguel Díaz-Canel[10].
19 kwietnia 2021 – w miejsce Raula Castro, który zrezygnował trzy dni wcześniej, nowym pierwszym sekretarzem Komunistycznej Partii Kuby obrano Miguela Díaz-Canel[12].
11-17 lipca 2021 – masowe protesty antyrządowe, spowodowane odradzającą się pandemią COVID-19 i związanymi z tym niedoborami leków oraz żywności[13].
↑ abcConway's All the world’s fighting ships 1906–1921. Robert Gardiner, Randal Gray (red.). Londyn: Conway Maritime Press, 1985, s. 413. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
↑ abSiergiej Patianin, Michaił Barabanow, Nikołaj Mitiukow. Korabli Wtoroj mirowoj wojny. WMS stran Łatinskoj Amieriki i Azji. „Morskaja Kampanija”. 04(17)/2008, s. 26, maj 2008. Moskwa: Izdatielstwo Kollekcyja. (ros.).
