Kacper Sulowski

Kacper Sulowski
Data i miejsce urodzenia

1 września 1987
Kraśnik

Zawód, zajęcie

Dziennikarz

Uczelnia

UMCS

Stanowisko

Reporter

Pracodawca

Czarno na białym TVN24

Multimedia w Wikimedia Commons

Kacper Sulowski (ur. 1 września 1987 w Kraśniku) – polski dziennikarz prasowy i telewizyjny. Od stycznia 2022 reporter programu "Czarno na białym TVN24"[1]. Wcześniej związany z „Gazetą Wyborczą”. Trzykrotnie nominowany do nagrody Grand Press[2][3][4] i do Nagrody PAP im. Ryszarda Kapuścińskiego. Autor książki „Z miłości. Portrety polskich domów”[5], oraz współautor reportażu true crime "Ostatni".

Życiorys

Kacper Sulowski ukończył Dziennikarstwo i Komunikację Społeczną oraz Stosunki Międzynarodowe na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Pierwsze kroki w dziennikarstwie stawiał podczas studiów w lubelskim Akademickim Radiu Centrum[6]. Przez pięć lat (2012 – 2017)  kierował redakcją kultury, był gospodarzem audycji „Koktajl Kulturalny”[7]. W 2013 r. opublikował pierwszy tekst w lubelskim dodatku „Gazety Wyborczej”. Z lokalnym oddziałem „GW” był związany przez cztery lata[8]. Od 2017 r. pracuje w oddziale stołecznym „Wyborczej”, pisze o sprawach kryminalnych, prawach człowieka i nadużyciach władzy[9].

W lutym 2020 r. jako pierwszy opisał jak Jolanta Turczynowicz-Kieryłło, ówczesna szefowa kampanii prezydenta Andrzeja Dudy w przeszłości łamała ciszę wyborczą[10]. Po serii tekstów opublikowanych na ten temat w „Wyborczej” adwokatka zrezygnowała z funkcji szefa kampanii prezydenta[11]. Za cykl tekstów na ten temat Sulowski został nominowany do nagrody Grand Press 2020 w kategorii News, co spotkało się z liczną krytyką, zwłaszcza po stronie środowisk centroprawicowych oraz prawicowych.[4]

Od 2017 r. Kacper Sulowski współpracuje z magazynem reporterów „Duży Format”, w którym publikuje reportaże i wywiady. Pisał m.in. o polskim podróżniku brutalnie zamordowanym w Meksyku i próbach zatuszowania zabójstwa przez tamtejszą prokuraturę[12]. Opublikował serię reportaży o dopalaczach, a jako jedyny w Polsce dziennikarz dotarł do współpracowników i opisał szczegóły dopalaczowego biznesu Jana S., okrzykniętego „Królem dopalaczy”[13]. Razem z Zuzanną Bukłahą napisał reportaż o księdzu katechecie oskarżonym o wykorzystanie 13 dziewczynek w podwarszawskim Legionowie, pokazując jak pedofilię w kościele traktują mieszkańcy wiosek i małych miast[14]. Reportaż został nominowany do nagrody Grand Press 2019[2]. W tym samym roku nominację do tej nagrody, ale w kategorii wywiad, Kacper Sulowski otrzymał za tekst „Szczur nigdy nie będzie koniem”[3]. To rozmowa z dziennikarzem niemieckiego „Der Spiegel” o odradzającym się nacjonalizmie za Odrą.

Sulowski, razem z Zuzanną Bukłahą opisał szczegóły budowania medialnego imperium byłego egzorcysty, ks. Michała Olszewskiego[15]. W 2020 r. fundacja prowadzona przez duchownego wygrała konkurs na powstanie ośrodka pomocy ofiarom przestępstw organizowany przez Ministerstwo Sprawiedliwości.

W reportażu „Zamiast szóstki dostał piątkę” opublikowanym w „Gazecie Wyborczej” Sulowski opisał kulisy samobójczej śmierci 11-letniego chłopca, który wyskoczył przez balkon z bloku na warszawskiego Ochocie[16].

Dwa lata z rzędu (2019 i 2020) jako jedyny dziennikarz piszący po polsku wygrywał granty na powstanie tekstów wykorzystujących metodę dziennikarstwa rozwiązań przyznawane przez międzynarodowe organizacje: Ashoka i Transitions.

W październiku 2020 r. Kacper Sulowski opublikował w „Dużym Formacie” reportaż pt. „Nie potrafię kochać” o kobietach uzależnionych od kompulsywnych zachowań seksualnych. Artykuł zdobył 2. nagrodę w konkursie „Uzależnienia XXI wieku” organizowanym przez fundację Inspiratornia na najlepszy materiał dziennikarski o uzależnieniach behawioralnych[17].

W styczniu 2022 roku Sulowski dołączył do zespołu programu "Czarno na białym TVN24"[18]. W 2024 roku jego cykl reportaży "Szkoła Ziobry" został nominowany do Nagrody im Ryszarda Kapuścińskiego Polskiej Agencji Prasowej w kategorii "wideo".[19]

Sulowski ma też doświadczenie dydaktyczne. Od 2014 do 2017 r. na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej prowadził zajęcia (warsztat prasowy oraz warsztat publicysty kulturalnego) ze studentami Dziennikarstwa i Komunikacji Społeczne. W październiku 2020 r. nakładem wydawnictwa Harde ukazała się jego debiutancka książka. Zbiór reportaży – „Z miłości. Portrety polskich domów” to 14 historii, które wydarzyły się w domach w różnych zakątkach Polski[20]. Jeszcze przed premierą pozycja znalazła się na liście bestsellerów sklepu internetowego sieci księgarń Świat Książki[21]. W listopadzie 2021 roku książka znalazła się w finale nagrody Grand Press w kategorii Reporterska Książka Roku[22]. W 2023 nakładem wydawnictwa Agora ukazała się jego kolejna książka, którą napisał we współpracy z Zuzanną Bukłahą. Reportaż true crime "Ostatni" to historia o ostatnim polskim seryjnym zabójcy, który nie został osądzony. [23]

Nagrody i nominacje

  • Zapałka Andersena 2016[24]
  • Grant na artykuł wykorzystujący metodę dziennikarstwa rozwiązań przyznany przez fundację Ashoka 2019[25]
  • Międzynarodowy grant na artykuł wykorzystujący metodę dziennikarstwa rozwiązań przyznany przez międzynarodową organizację Transitions 2020[26]
  • Nominacja do Grand Press 2019 w kategorii Reportaż prasowy[2]
  • Nominacja do Grand Press 2019 w kategorii Wywiad[2]
  • Druga Nagroda w konkursie „Uzależnienia XXI wieku” na najlepszy materiał dziennikarski o uzależnieniach behawioralnych 2020.
  • Nominacja do Grand Press 2020 w kategorii News[4]
  • Finał Nagrody Grand Press 2021 w kategorii Reporterska Książka Roku[22].

Przypisy

  1. ↑ Kacper Sulowski z „Gazety Wyborczej” do „Czarno na białym” TVN24 [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2022-07-24] (pol.).
  2. ↑ a b c d 55 nominacji do Grand Press 2019: publikujemy pełną listę [online], Press.pl [dostęp 2020-08-03] (pol.).
  3. ↑ a b Wyborcza.pl [online], wyborcza.pl [dostęp 2020-08-03].
  4. ↑ a b c Grand Press 2020: nominacje w kategorii News oraz Dziennikarstwo śledcze [online], Press.pl [dostęp 2020-11-30] (pol.).
  5. ↑ Z miłości. Portrety polskich domów [online], www.empik.com [dostęp 2020-11-30] (pol.).
  6. ↑ Kacper Sulowski, Autor w serwisie Radio Centrum [online], Radio Centrum [dostęp 2020-08-03] (pol.).
  7. ↑ Lublin dla Wszystkich – Twarze Lublina [online], www.dlawszystkich.lublin.eu [dostęp 2020-08-03].
  8. ↑ Krótki kurs patriotyzmu w autokarze posła Tułajewa [online], lublin.wyborcza.pl [dostęp 2020-08-03].
  9. ↑ Wyborcza.pl [online], warszawa.wyborcza.pl [dostęp 2020-08-03].
  10. ↑ Wyborcza.pl [online], warszawa.wyborcza.pl [dostęp 2020-08-03].
  11. ↑ Anna Dąbrowska, Turczynowicz-Kieryłło rezygnuje. Nie jest już szefową sztabu Dudy [online], www.polityka.pl, 2020 [dostęp 2020-08-03] (pol.).
  12. ↑ Wyborcza.pl [online], wyborcza.pl [dostęp 2020-08-03].
  13. ↑ Posłuchaj podcastu: Historia króla dopalaczy [online], TOK FM [dostęp 2020-08-03] (pol.).
  14. ↑ Wyborcza.pl [online], wyborcza.pl [dostęp 2020-08-03].
  15. ↑ Wyborcza.pl [online], wyborcza.pl [dostęp 2020-08-03].
  16. ↑ Wyborcza.pl [online], warszawa.wyborcza.pl [dostęp 2020-08-03].
  17. ↑ Wyborcza.pl [online], warszawa.wyborcza.pl [dostęp 2020-11-07].
  18. ↑ Kacper Sulowski z „Gazety Wyborczej” do „Czarno na białym” TVN24 [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2022-06-15] (pol.).
  19. ↑ PAP, Nagroda PAP im. Ryszarda Kapuścińskiego [online], www.pap.pl, 7 listopada 2024 [dostęp 2024-12-17].
  20. ↑ Kacper Sulowski [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2020-08-03].
  21. ↑ Wielki DEBIUT Kacpra Sulowskiego! Książka „Z miłości. Portrety polskich domów” wyciska łzy [WYWIAD] [online], www.se.pl [dostęp 2020-11-04].
  22. ↑ a b Oto finałowa piętnastka konkursu Grand Press – Książka Reporterska Roku 2021 [online], Press.pl [dostęp 2021-11-22] (pol.).
  23. ↑ Ostatni [online], www.empik.com [dostęp 2024-10-30] (pol.).
  24. ↑ Zapałki Andersena 2016 [online], www.dziennikteatralny.pl [dostęp 2020-08-03].
  25. ↑ Wyborcza.pl [online], warszawa.wyborcza.pl [dostęp 2020-08-03].
  26. ↑ Wyborcza.pl [online], warszawa.wyborcza.pl [dostęp 2020-08-03].

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!