Juan de Lascaris-Castellar

Fra′ Juan de Lascaris-Castellar

57. Wielki mistrz Zakonu Maltańskiego
Okres	od 16 czerwca 1636 do 14 sierpnia 1657
Poprzednik	Antoine de Paule
Następca	Martin de Redin
Dane biograficzne
Data urodzenia	20 czerwca 1560
Data i miejsce śmierci	14 sierpnia 1657 Valletta

Fra′ Giovanni Paolo Lascaris di Ventimiglia e Castellar (ur. 20 czerwca 1560, zm. 14 sierpnia 1657) – 57. wielki mistrz zakonu joannitów od 16 czerwca 1636 do 14 sierpnia 1657. Urodził się w rodzinie hrabiów Ventimiglia w Ligurii spokrewnionych z Laskarysami, którzy panowali w Cesarstwie Nicejskim w latach 1204–1261.

Do zakonu wstąpił w 1584 roku. Przez ponad trzydzieści lat żył w klasztorze, gdzie pełnił różne funkcje. Był odpowiedzialny w zaopatrzenie zakonu najpierw w ziarno, a następnie od 1615 roku za funkcjonowanie pieców w budynkach zakonu^[1]. W 1625 roku został mianowany dowódcą więzienia św. Antoniego, a w 1632 roku został wysłany jako ambasador zakonu na dwór króla Hiszpanii Filipa IV. W zakonie należał do Domu (langua) prowansalskiego^[1]. Po śmierci Wielkiego mistrza Antoine’a de Paule’a, Juan de Lascaris został wybrany z grona trzech kandydatów, w którym był późniejszy jego następca, Martin de Redin.

Po objęciu dowództwa nad zakonem Lascaris rozpoczął rozbudowę wcześniej istniejących umocnień wysp, m.in. Floriana Lines rozpoczętych w 1635 na polecenie de Paule’a. W latach 1637–1640 na jego polecenie zbudowano pięć wież obronno-obserwacyjnych zwanych wieżami Lascarisa, część z nich przetrwała do dzisiaj i są zabytkami Malty. Należą do nich m.in. Wieża Ta’ Lippija^[2], Wieża Qawra^[3]. W późniejszych latach wzniesiono kolejne wieże: w 1649 wieżę Świętej Agaty^[4], w 1650 wieżę Xlendi^[5], w 1652 wieżę Dwejra^[6]. Dzieło Lascarisa było kontynuowane przez jego następcę, który dobudował kolejnych 13 wież tzw. wież de Redina.

W 1651 roku na polecenie Lascarisa zakon zakupił od francuskiej Compagnie des Îles de l'Amérique położoną na Morzu Karaibskim wyspy Saint Christopher, Saint Croix, Saint-Barthélemy i Saint-Martin^[1]. Po śmierci Lascarisa wyspy zostały ponownie sprzedane Francji.

W 1650 roku Lascaris wydał dekret, obowiązujący wszystkich członków zakonu na Malcie oraz w jego posiadłościach zagranicznych, w którym zakazał sprzedaży książek należących do zmarłych zakonników i nakazał przekazanie ich do biblioteki zakonu^[7].

Został pochowany w głównej krypcie konkatedry św. Jana^[8][9].

Przypisy

1. Luigi Cajani: Lascaris, Giovanni Paolo. W: Dizionario Biografico degli Italiani. T. 63: Labroca-Laterza. Roma: Istituto della Enciclopedia italiana, 2004. OCLC 889134776. [dostęp 2015-01-04]. (wł.). Brak numerów stron w książce
2. Ta’ Lippija Tower. National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands. [dostęp 2014-12-31]. (ang.).
3. Qawra Point Tower & Battery. National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands. [dostęp 2014-12-31]. (ang.).
4. St Agatha’s Tower, Mellieha. National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands. [dostęp 2014-12-31]. (ang.).
5. Xlendi Tower. National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands. [dostęp 2014-12-31]. (ang.).
6. Dwejra Tower. National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands. [dostęp 2014-12-15]. (ang.).
7. The Knights of Jerusalem, Rhodes and Malta, Grand Masters of the Maltese period. vassallomalta.com. [dostęp 2014-12-131]. (ang.).zły zapis daty dostępu
8. Full Tomb & Lapidary List - 337 Pietrino del Ponte. The Sovereign Military and Hospitaller Order of St. John of Jerusalem of Rhodes and of Malta. [dostęp 2014-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-11)]. (ang.).
9. Juan de Lascaris-Castellar. South African Relief Organisation of the Order of Malta. [dostęp 2014-12-31]. (ang.).

Kontrola autorytatywna (osoba):

• ISNI: 0000000112919637
• VIAF: 84154370
• GND: 123075459
• NKC: jo2003192706
• PLWABN: 9811493121905606