Pełne imię i nazwisko
|
José Luis Zalazar Rodríguez
|
Data i miejsce urodzenia
|
26 października 1963 Montevideo
|
Wzrost
|
179 cm
|
Pozycja
|
pomocnik (rozgrywający)
|
Kariera seniorska[a]
|
|
Kariera reprezentacyjna
|
Lata
|
Reprezentacja
|
Wyst.
|
Gole
|
1984–1993
|
Urugwaj
|
29
|
(4)
|
|
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
José Luis Zalazar Rodríguez (ur. 26 października 1963) – piłkarz urugwajski noszący przydomek El Oso (Niedźwiedź), pomocnik. Wzrost 179 cm, waga 78 kg.
Zalazar rozpoczął karierę piłkarską w 1982 roku w klubie CA Peñarol, z którym dotarł do finału Copa Libertadores 1983. W reprezentacji Urugwaju zadebiutował 13 czerwca 1984 w wygranym 2:0 meczu z Anglią. W 1985 dotarł z Peñarolem do półfinału turnieju Copa Libertadores 1985, zdobył także w 1985 i 1986 tytuł mistrza Urugwaju. Następnie wziął udział w finałach mistrzostw świata w 1986 roku, gdzie Urugwaj dotarł do 1/8 finału. Zagrał w drugiej połowie przegranego 1:6 meczu z Danią.
Po mistrzostwach Zalazar przeniósł się do Meksyku, by grać w klubie Universidad Autónoma de Guadalajara. Już w pierwszym roku zdobył 23 gole i został królem strzelców ligi meksykańskiej. Przeniósł się na jeden sezon do Hiszpanii, do klubu Cádiz CF, po czym znów wrócił do Meksyku, do klubu UAG.
W 1989 Zalazar ponownie wyjechał do Hiszpanii, tym razem do klubu Espanyol Barcelona. Po roku przeszedł do klubu Albacete Balompié, w którym rozegrał 6 sezonów, będąc częścią drużyny, która zyskała sobie miano Queso Mecánico (mechaniczny ser). Zalazar przybył do Albacete w sezonie 1990/91, w którym klub ten wywalczył awans do Primera División. Duży w tym udział miały 2 bramki zdobyte przez Zalazara w meczu z UD Salamanca[1]
W sezonie 1991/92 Zalazar rozegrał w lidze 38 meczów i strzelił 13 bramek, pomagając drużynie Albacete nie tylko utrzymać się w lidze, ale nawet zająć 7. miejsce – najwyższe w historii klubu. W sezonie tym Zalazar za swoją grę otrzymał Trofeo EFE, przyznawane najlepszym graczom iberoamerykańskim ligi hiszpańskiej przez agencję informacyjną EFE[2].
W klubie Albacete Zalazar rozegrał 180[3] meczów i zdobył 57[4] bramek, co zapewniło mu pozycję klubowego lidera wszech czasów jeśli chodzi o liczbę występów w meczach pierwszoligowych.
Rozegrał 6 meczów w eliminacjach do finałów mistrzostw świata w 1994 roku. Były to ostatnie mecze Zalazara w barwach reprezentacji Urugwaju.
Po tym, jak w sezonie 1995/96 Albacete spadł do drugiej ligi (Segunda División), Zalazar odszedł z klubu, by w sezonie 1996/97 grać w barwach zespołu Racing Santander. W 1997 roku wrócił do Urugwaju, gdzie grał w klubie Club Nacional de Football, w którego składzie grał w turnieju Copa Libertadores 1998. Następnie przeniósł się do klubu CA Bella Vista.
Po krótkiej przerwie Zalazar ponownie przybył do Hiszpanii, by w sezonie 1998/99 pomóc klubowi Albacete utrzymać się w drugiej lidze.
Nigdy nie wziął udziału w turnieju Copa América.
Zalazar od 1984 do 19 września 1993 rozegrał w reprezentacji Urugwaju 29 meczów i zdobył 4 bramki[5]. Przez całą swoją karierę grał jako pomocnik (na ogół jako rozgrywający). Znany był z bardzo silnych i precyzyjnych strzałów oddanych prawą nogą, na skutek czego zdobył wiele bramek z dystansu, szczególnie z rzutów wolnych[1].
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
1944–2000 |
|
---|
od 2000 |
- I2000: Borgetti (17)
- V2001: Borgetti (13)
- I2001: Rodríguez (12)
- V2002: Abreu (19)
- A2002: Cardozo (29)
- C2003: Cardozo (21)
- A2003: Rey (15)
- C2004: Marioni, Silvera (16)
- A2004: Franco (15)
- C2005: Vuoso (15)
- A2005: Abreu, Gaitán, Kléber, Vuoso (11)
- C2006: Abreu, Cabañas (11)
- A2006: Marioni (11)
- C2007: Bravo (11)
- A2007: A. Moreno (18)
- C2008: Suazo (13)
- A2008: Mancilla (11)
- C2009: Mancilla (14)
- A2009: Villa (17)
- B2010: Fano, Gómez, J. Hernández (10)
- A2010: Benítez (14)
- C2011: Reyna (13)
- A2011: Alonso (11)
- C2012: Alonso, Benítez (14)
- A2012: Benítez, Paredes (11)
- C2013: Benítez (12)
- A2013: Velázquez (12)
- C2014: Valencia (12)
- A2014: Boselli, Sanvezzo (12)
- C2015: Pabón (10)
- A2015: Boselli, Villa (13)
- C2016: Gignac (13)
- A2016: D. Moreno, Ruidíaz (11)
- C2017: Ruidíaz (9)
- A2017: Boselli, Hurtado (11)
- C2018: Djaniny (14)
- A2018: Gignac (14)
- C2019: Mena (14)
- A2019: Pulido, Quiroga (12)
- C2020: –
- G2020: J. Rodríguez (12)
- G2021: Canelo (11)
- A2021: Berterame, N. López (9)
- C2022: Gignac (11)
- A2022: Ibáñez (11)
- C2023: Martín (14)
- A2023: Preciado (11)
- C2024: Antuna, Cambindo, Rondón, Viñas (8)
|
---|