W 1870, tuż po ukończeniu studiów, odziedziczył po starszym bracie parostwo i stał się 7. hrabią Aberdeen. Równocześnie z zasiadaniem w Izbie Lordów, w roku 1880 uzyskał w dużej mierze honorowy urząd lorda namiestnika Aberdeenshire, który pełnił formalnie przez kolejne 35 lat. W latach 1881–1885 był wysokim komisarzem (osobistym przedstawicielem monarchy) przy Kościele Szkocji. W 1886 był krótko lordem namiestnikiem Irlandii, w tym samym roku stał się członkiem Tajnej Rady. W 1883 wyjechał na 5 lat do Kanady, gdzie pełnił urząd gubernatora generalnego tego dominium. W 1905 ponownie stanął na czele administracji w Irlandii, tym razem na całą dekadę. Od 1913 do 1916 był także rektorem Uniwersytetu w St. Andrews. W 1916 został podniesiony do godności markiza.