Jerzy Browkin
![Ilustracja](//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/2f/Browkin.jpg/240px-Browkin.jpg) Jerzy Browkin (2010)
|
Data i miejsce urodzenia
|
5 listopada 1934 Maciejów, Wołyń
|
Data i miejsce śmierci
|
23 listopada 2015 Warszawa
|
Profesor doktor habilitowany nauk matematycznych
|
Specjalność: algebraiczna teoria liczb
|
Alma Mater
|
Uniwersytet Warszawski
|
Doktorat
|
1963 – matematyka
|
Habilitacja
|
1969 – matematyka
|
Profesura
|
1987
|
Pracownik naukowy, nauczyciel akademicki
|
Uczelnia
|
Uniwersytet Warszawski
|
Okres zatrudn.
|
1955–2007
|
|
Instytut
|
Instytut Matematyczny PAN
|
Okres zatrudn.
|
2007–2015
|
|
Jerzy Browkin (ur. 5 listopada 1934 w Maciejowie (Wołyń), zm. 23 listopada 2015 w Warszawie[1][2]) – polski matematyk zajmujący się algebraiczną teorią liczb. W 1994, wspólnie z Juliuszem Brzezińskim, sformułował n-hipotezę, tj. uogólnienie hipotezy abc na liczby całkowite n ≥ 3.
Życiorys
Syn Jana Browkina, inżyniera, i Niny z domu Łuchtan, absolwentki studiów matematycznych[3]. Ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1952)[4], w którym był uczniem matematyka Jana Kozickiego, jednego z twórców polskich Olimpiad Matematycznych[3]. W latach 1952–1956 studiował matematykę na Uniwersytecie Warszawskim, a następnie na Moskiewskim Uniwersytecie Państwowym im. M.W. Łomonosowa pod kierunkiem Igora Szafariewicza[3]. Doktoryzował się w 1963 roku pod kierunkiem Wacława Sierpińskiego na podstawie rozprawy Konstrukcja wieży ciał klas, a w 1969 roku uzyskał habilitację na podstawie pracy Zera form[3].
W latach 1955–2007 pracował na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie w latach 1987–1990 pełnił funkcję dziekana Wydziału Matematyki, Informatyki i Mechaniki[1]. Od 2007 do końca września 2015 pracował w Zakładzie Teorii Liczb Instytutu Matematycznego PAN w Warszawie. Od 10 lipca 1987 profesor nauk matematycznych[5]. W latach 1975–1991 sekretarz redakcji „Acta Arithmetica"[3]. Laureat 3. Olimpiady Matematycznej (1952), wieloletni autor zbiorów zadań olimpijskich i przewodniczący Komitetu Okręgowego Olimpiady Matematycznej w Warszawie[6]. Wypromował siedmiu doktorów, trzech z Polski, czterech z zagranicy[3].
Publikacje książkowe
- Wybrane zagadnienia algebry, Warszawa 1970
- Teoria ciał, Warszawa 1977
- Teoria reprezentacji grup skończonych, Warszawa 2010
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Identyfikatory zewnętrzne: