Stworzył nowy system produkcji armat, który pozwalał na zastosowanie lżejszych dział bez konieczności zmniejszania zasięgu ich strzału[5]. System Gribeauvala zastąpił dotychczas używany system de Vallière’a[5]. Armaty te okazały się niezbędne w późniejszych zwycięstwach sił zbrojnych Francji podczas wojen napoleońskich. Gribeauval jest uważany za najwcześniejszego znanego zwolennika części zamiennych do broni. Przyczynił się zatem do późniejszego rozpowszechnienia i rozwoju produkcji części zamiennych, między innymi w Stanach Zjednoczonych[6].
Życiorys
Jean-Baptiste urodził się w Amiens, był synem prawnika z klasy średniej[7]. W 1732 wstąpił do szkoły artylerii w La Fère, gdzie uczył go Bernard Forest de Belidor. Po jej ukończeniu w 1735 został oficerem Corps-Royal del’Artillerie, będącym odpowiednikiem Inspektoratu Artylerii, nadzorującego stan artylerii i szkół artyleryjskich, arsenałów, ludwisarni i producentów wyposażenia[7]. W 1743 wziął udział w bitwie pod Dettingen, a następnie w latach 1744–1747 w licznych oblężeniach miast prowadzonych przez Maurycego Saskiego podczas kampanii w Niderlandach. Przez prawie dwadzieścia lat pochłaniały go obowiązki oficerskie i praca naukowa, w 1752 roku został kapitanem kompanii minerskiej[7]. W 1755 znalazł się na misji wojskowej w Prusach[7].
W 1757 podczas wojny siedmioletniej (będąc już podpułkownikiem), służył w armii austriackiej, założył też austriacki korpus saperów[8]. Brał udział w oblężeniu Kłodzka w 1760 i obronie Świdnicy w 1762, gdzie dostał się do niewoli pruskiej i został uwięziony w Królewcu[8][9]. W Świdnicy również mistrz ciesielski Reiter zapoznał się z projektem armaty Gribeauvala z 1748 roku, przetestował ją i ulepszył system jezdny[10]. Gribeauvala zwolniono w kwietniu 1763 po pokoju w Hubertusburgu[8].
W 1762 Gribeauval przekazał władzom paryskim informacje o austriackim systemie artyleryjskim i porównał go z istniejącym systemem francuskich dział de Vallière’a[8][11]. Podczas pracy w armii austriackiej pracował także nad dalszym rozwojem minerstwa.