Jan Suchodoletz

Jan Władysław Suchodolec (von Suchodoletz) (ur. ok. 1687, zm. w listopadzie 1751 w Malborku) – kartograf, geodeta, budowniczy i architekt.

Jan Władysław Suchodolec był najstarszym synem arianina Samuela Suchodolskiego i Elżbiety von Biberstein-Kazimierskiej (1658–1727). W latach 1708^[1] do ok. 1711 studiował na uniwersytecie we Frankfurcie. Jan Suchodolec na stałe mieszkał w Królewcu, jednak ze względu na rodzaj pracy przemieszczał się po całym terenie Prus. Suchodlec interesował się także astronomią. Współpracował w tym zakresie z profesorem Albertyny w Królewcu, Marcinem Knutzenem. Jan Władysław Suchodolec zmarł w Malborku w czasie załatwiania spraw zawodowych.

Kariera zawodowa

• 1711–1714 – geodeta, pomocnik ojca.
• 1715–1721 – budowniczy gmachów rządowych.
• 1722–1725 – budowniczy młynów, od 1724 jako inspektor.
• 1726–1732 – specjalista w zakresie melioracji i hydrografii, od 1730 inspektor dróg wodnych.
• po 1732 – kartograf pruski.

Prace

• 1726 – projekt Kanału Brożajckiego (Kanał Węgorapa – rzeka Gołdapa, wykopany 1733).
• 1727 – plan regulacji Wisły i odprowadzenia wód z Żuław do Nogatu.
• 1732–1739 – na zlecenie króla Fryderyka Wilhelma I opracował (wielką mapę Prus) Regnum Borussiae. Episcopatus Warmiensis, Palatinatus Mariaeburgensis et Culmensis cum terrio Dantiscano et icongraphia urbis Regiomontis.
• 1740 – budowa wodociągów w Węgorzewie (według projektu i pod nadzorem Suchodolca).
• 1744 – projekt połączenia wodnego Pisza z Wystrucią.

Jan Władysław Suchodlec w swoich pracach wykorzystywał wcześniejsze opracowania ojca Samuela Suchodolskiego oraz Józefa Naronowicza-Narońskiego. Suchodolec realizował także zlecenia dla biskupa warmińskiego Grabowskiego.

Przypisy

1. Ernst Friedländer: Aeltere Universitäts Matrikel – Universität Frankfurt a. Oder, 2. Bd. (1649–1811). S. Hirzel, Leipzig 1888, s. 279 (online).

Bibliografia

• Tadeusz Oracki, Słownik biograficzny, Warmii, Prus Książęcych i Ziemi Malborskiej od połowy XV do końca XVIII wieku L-Ż, Ośrodek Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie, Olsztyn, 1988.
• Max Toeppen, Historia Mazur, Wspólnota Kulturowa Borussia, Olsztyn, 1995, ISBN 83-900380-3-X.
• Węgorzewo z dziejów miasta i powiatu, Pojezierze, Olsztyn, 1968.

Kontrola autorytatywna (osoba):

• ISNI: 0000000401535998
• VIAF: 296381073
• GND: 1033346713
• NKC: jx20050617014
• PLWABN: 9810612077005606
• NUKAT: n2012255134, n2005101524
• LIH: LNB:C0Yx;=Bq