W latach 1958–1990 był pracownikiem czechosłowackiego banku państwowego (SBČS). W latach 1963–1970 studiował filozofię i ekonomię polityczną na Uniwersytecie Karola w Pradze. Od 1964 do 1969 był członkiem Komunistycznej Partii Czechosłowacji, w 1969 wystąpił z partii, pomimo tego w 1970 został dodatkowo z niej oficjalnie relegowany[1].
Od 1990 do 1991 był zastępcą dyrektora generalnego jednego z banków i doradcą czeskiego premiera. W 1991 należał do założycieli Obywatelskiej Partii Demokratycznej, w latach 1992–1997 był wiceprzewodniczącym partii. W 1998 wystąpił z niej i przeszedł do tworzącej się Unii Wolności[1].
Od maja 1991 do lipca 1992 pełnił funkcję wicepremiera Czechosłowacji[1]. W okresie od 2 lipca do 31 grudnia 1992 sprawował funkcję premiera Czechosłowacji; w związku z rozpadem państwa był ostatnią osobą w historii, piastującą ten urząd. Ponadto, po rezygnacji Václava Havla, od 20 lipca tego samego roku był również pełniącym obowiązki prezydenta Czechosłowacji[4]. W 1992 przez kilka miesięcy kierował też federalnym resortem handlu zagranicznego. Oprócz tego równolegle sprawował mandat deputowanego do Czeskiej Rady Narodowej[1].
Po rozpadzie federacji był deputowanym do Izby Poselskiej (do 1998) oraz pierwszym ministrem transportu Republiki Czeskiej (od stycznia 1993 do października 1995). Z ministerstwa transportu odszedł do ministerstwa zdrowia, którym kierował do stycznia 1998. W 1998 wycofał się z aktywności publicznej[1]. Powrócił do niej w 2001, obejmując stanowisko dyrektora administracji kraju południowoczeskiego; zajmował je do 2006[5].
.svg){kind=small}
.svg)
.svg)
.png)
.svg)
.svg)
