Jan Skotnikicki
|
| Rodzina
|
Skotniccy herbu Bogoria
|
| Data urodzenia
|
1569
|
| Data i miejsce śmierci
|
10 lipca 1621
Rohatyn
|
| Ojciec
|
Paweł Skotnicki
|
| Matka
|
Katarzyna Saporowska
|
| Żona
|
Zofia Ligęza
|
| Dzieci
|
ZofiaAleksanderJanSpytekJerzyPawełMikołaj
|
Jan Skotnicki, Jan z Małych Skotnik herbu Grzymała[1] (ur. w 1569, zm. w 1621 w Rohatynie) – kasztelan połaniecki, rotmistrz, właściciel wyższego zamku w Odrzykoniu koło Krosna.
Życiorys
Syn chorążego halickiego Pawła Skotnickiego herbu Bogoria[2] i Katarzyny Kołowej z Saporowskich, wdowy po Mikołaju Herburcie.
Od 1605 właściciel zamku wysokiego w Odrzykoniu, który rodzina Skotnickich wykupiła od Kamienieckich w 1601 roku. Od roku 1606 toczył spór przed sądem w Krośnie z Piotrem Firlejem o prawo do korzystania ze studni zamkowej i wycięcie drzew. Jan Skotnicki dokonał remontu zamku oraz odbudował kaplicę, którą poświęcił w 1621 biskup przemyski Jan Wężyk. Jak podaje Kasper Niesiecki, Jan Skotnicki młodość spędził na dworach króla Stefana Batorego i Zygmunta III. Jako rotmistrz brał udział w wojnach moskiewskich, inflanckich i wołoskich.
W 1620 uzyskał tytuł kasztelana połanieckiego. W 1621 został zamordowany przez ludzi starosty trembowelskiego Bałabana w miejscowości Rohatyn.
Żoną Jana Skotnickiego była Zofia Ligęza – córka Mikołaja Ligęzy – kasztelana wiślickiego.
Ich nagrobek wykonany został przez włoskich artystów pracujących dla Zygmunta III Wazy i znajduje się w bazylice Świętej Trójcy w Krośnie.
Pierwowzór literacki
W 1605 r. Jan Skotnicki odkupił część zamku odrzykońskiego, który w połowie należał do rodziny Firlejów. Spory Skotnickich i Firlejów zostały uwiecznione w Zemście Aleksandra Fredry, a Jan Skotnicki jest w niej Rejentem Milczkiem.
W postać Jana Skotnickiego vel Rejenta Milczka wcielali się, m.in. Wincenty Rapacki, Stefan Jaracz, Józef Węgrzyn, Jacek Woszczerowicz, Ignacy Machowski, Gustaw Holoubek, czy, w ostatniej ekranizacji Zemsty Andrzeja Wajdy (2002), Andrzej Seweryn.
Przypisy
