dowódca pułku, dowódca dywizji, zastępca dowódcy okręgu wojskowego, szef Zarządu Operacyjnego Sztabu Generalnego, szef sztabu okręgu wojskowego, I zastępca Głównego Inspektora Obrony Terytorialnej, szef Departamentu Wojskowego w BBN
Na mocy uchwały Rady Państwa PRL z 6 października 1970 mianowany na stopień generała brygady; nominację wręczył mu 10 października 1970 w Belwederze przewodniczący Rady Państwa marszałek Polski Marian Spychalski. W latach 1971–1972 zastępca dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu do spraw liniowych, później szef Zarządu I Operacyjnego Sztabu Generalnego WP (1972–1975). W latach 1975–1980 attaché wojskowy, morski lotniczy przy Ambasadzie PRL w Sofii. Od kwietnia 1980 szef sztabu – zastępca dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego, a od października 1983 I zastępca Głównego Inspektora Obrony Terytorialnej – szef Inspektoratu Obrony Terytorialnej i Wojsk Obrony Wewnętrznej. W czerwcu 1987 na własną prośbę przeniesiony do rezerwy.
24 stycznia 1990 ponownie powołany do służby w Wojsku Polskim i wyznaczony na stanowisko szefa Departamentu Wojskowego w Biurze Bezpieczeństwa Narodowego przy Kancelarii Prezydenta RP. Na mocy postanowienia Prezydenta RP z 5 listopada 1991 mianowany na stopień generała dywizji; nominację wręczył mu 11 listopada 1991 w Belwederze Prezydent RP Lech Wałęsa. W lutym 1993 został pożegnany przez ministra obrony narodowej Janusza Onyszkiewicza i zakończył zawodową służbę wojskową z dniem 20 stycznia 1993. Do 1996 był doradcą szefa BBN. Był współautorem "Założeń polskiej polityki bezpieczeństwa" i "Polityki bezpieczeństwa i strategii obronnej Rzeczypospolitej Polskiej". W stanie spoczynku działał w Klubie Generałów WP, w którym w latach 1999-2001 sprawował funkcję wiceprezesa[3].
Pochowany 15 października 2012 roku na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera FIII-5-5)[4]. W pogrzebie udział wziął dyrektor Gabinetu szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego gen. bryg. Krzysztof Szymański, który pożegnał zmarłego w imieniu szefa BBN. Przemówienia pożegnalne w imieniu współtowarzyszy służby wygłosili także gen. dyw. w st. spocz. Zdzisław Graczyk oraz gen. bryg. w st. spocz. Roman Harmoza.
Awanse
W trakcie wieloletniej służby w Wojsku Polskim otrzymywał awanse na kolejne stopnie wojskowe[5]:
↑Dziennik Urzędowy Wojewódziej Rady Narodowej w Olsztynie, nr 2, 2 maja 1970, s. 6.
Bibliografia
Mariusz Jędrzejko i inni: Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej 1989–2002. Warszawa: Wydawnictwo von Borowiecky, 2002, s. 108-109. ISBN 83-87689-46-7.
Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. IV: S-Z, Toruń 2010, s. 96-98.
Uroczystości pogrzebowe śp. gen. dyw. Jana Światowca www.bbn.gov.pl