PROFILBARU.COM

Jakub Michał Frey
	; Dr Jakub Michał Frey
Data i miejsce urodzenia	3 września 1801 ; Włostowice (obecnie Puławy)
Data i miejsce śmierci	21 kwietnia 1865 ; Warszawa
Miejsce spoczynku	cmentarz Powązkowski w Warszawie
Zawód, zajęcie	lekarz
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Niektóre z zamieszczonych tu informacji wymagają weryfikacji.

Uwagi: nadanie Virtuti w 1861.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Jakub Michał Frey (ur. 3 września 1801 w Puławach, zm. 23 kwietnia 1865 w Warszawie) – polski lekarz położnik. Syn malarza Jana Zachariasza Freya i Marianny de Pedron.

Wykształcenie średnie uzyskał w konwikcie oo. pijarów w Warszawie, w którym jego ojciec uczył rysunku. Studiował na Królewskim Uniwersytecie Warszawskim, gdzie w 1824 r. uzyskał stopień magistra medycyny i chirurgii, po czym został mianowany lekarzem batalionowym 3 pułku ułanów i otrzymał przydział do szpitala Ujazdowskiego w Warszawie. Awansowany w 1827 r. na lekarza sztabowego 8 pułku piechoty objął kierownictwo szpitala wojskowego w Pułtusku. W 1830 uzyskał stopień doktora medycyny na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Fryderyka Wilhelma w Berlinie. Brał udział w powstaniu listopadowym. W powstaniu sztabslekarz, kierował szpitalem wojskowym w Pułtusku. 2 czerwca 1831 otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari nr 1333, jako lekarz 3. dywizji piechoty. Po upadku powstania osiadł w Pułtusku, a następnie w Raciążu, zajmując się praktyką prywatną. W 1834 wrócił do Warszawy, gdzie najpierw objął posadę lekarza w Głównym Seminarium Duchownym, a trzy lata później posadę akuszera m. Warszawy i lekarza miejskiego.

W 1846 powołano go na dyrektora Instytutu Położniczego. Od 1851 Ogłaszał w "Pamiętniku Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego" coroczne sprawozdania z działalności Instytutu. W 1855 r. wybrano go na Członka Cesarskiego Towarzystwa Lekarskiego Wileńskiego. Opublikował w "Pamiętniku..." ok. 10 prac z dziedziny położnictwa. Prace publikował również w "Tygodniku Lekarskim". W 1851 wydał nakładem własnym podręcznik "Zasady położnictwa czyli Wykład nauki i sztuki położniczej, mianowicie dla niewiast temu zawodowi poświęcających się". Był członkiem egzaminatorem, a następnie członkiem honorowym Rady Lekarskiej Królestwa Polskiego.

W 1862 otrzymał przyznanie szlachectwa w Królestwie Polskim z racji posiadanego urzędu.

I żona: Zofia Józefa Joanna Hoffman (ok. 1805-1837) dzieci z tego małżeństwa: Zygmunt (1829-?), Amelia (1833-1845).

II żona: Maria Gertruda Szpecht (1820-1894), pochodziła z rodziny piekarzy warszawskich, dzieci z tego małżeństwa: Władysław Henryk (1839-1840), Helena Weronika (ok. 1841-?), Czesław Józef (1846-?), Bronisław (1848-1915), Maria Teodora (1857-1909)^[1], Jadwiga Józefa (1859-?)

Zmarł 23 kwietnia 1865 w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 6/II/10)^[2] – pogrzeb z kościoła Św. Krzyża.

Przypisy

↑ Maria Teodora Frey [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2015-11-26] .
↑ Cmentarz Stare Powązki: JAKÓB FREY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-02] .

Bibliografia

Gazeta Wyborcza dodatek lokalny lubelski 2001-06-17 (dostępny w Archiwum GW)
Szulcowie, Cmentarz Powązkowski
Akta stanu cywilnego parafii rzymskokatolickiej św. Jana w Warszawie z 1828 r. akt małżeństwa Jakuba Freya z Zofią Hoffman (172/1828)
Akta stanu cywilnego z Archiwum Diecezjalnego w Płocku z 1829 r. akt urodzenia syna Zygmunta (par. Pułtusk 191/1829)
Akta stanu cywilnego parafii rzymskokatolickiej św. Krzyża w Warszawie z lat 1837-1861: akt zgonu Zofii Frey zd. Hoffman (1376/1837), akt małżeństwa Jakuba Freya z Marianną Szpecht (126/1838) oraz akta urodzeń dzieci: 731/1839, 225/1841, 89/1847, 294/1849, 1420/1858, 1792/1861
Akta stanu cywilnego parafii rzymskokatolickiej św. Krzyża w Warszawie z 1865 r., nr zespołu 158/1 sygnatura 40, akt zgonu Jakuba Freya 824/1865^[1]
Płyta nagrobna - Cmentarz Stare Powązki w Warszawie kwatera 6-II-9
Polski Słownik Biograficzny, tom VII, s. 113-114 biogram Jakuba Michała Frey.
Stanisław Szenic, Cmentarz Powązkowski 1851-1890, Warszawa, PIW, 1982, s. 155
Wielka Encyklopedia Ilustrowana, Warszawa 1899, t. XXIII, s. 262