Liczy ok. 1500 mieszkańców. Jabłonna Lacka – ośrodek gminny w odległości 17 km od Sokołowa Podlaskiego.
Gmina ma rozbudowaną infrastrukturę techniczną (wodociągi, asfaltowe drogi, telefony, kanalizacja). Aktywną działalność prowadzi Gminny Ośrodek Kultury, rozwija się sport i turystyka. Oddano do użytku pełno wymiarową salę sportową. Jest rozbudowana Zbiorcza Szkoła Gminna. Wyznaczono 7 tras rowerowych, pieszych o długości od 14 do 31 km, które przebiegają przez miejscowości o walorach historycznych, kulturowych i krajoznawczych np. Jabłonna – Gródek – Mołożew – Wirów – Skrzeszew – Frankopol. Gmina ta przyciąga turystów pięknem krajobrazów i czystością naturalnego środowiska, wchodzą te obszary w skład czystego ekologicznie tzw. "Parku Krajobrazowego" (Wydma Mołożewska, Skarpy koło Gródka, Mołożewa i Wirowa).
Historia
Pierwsze wzmianki historyczne o Jabłonnie można znaleźć w dokumentach kościelnych z końca XIV wieku, kiedy powstała parafia rzymskokatolicka.
Kościół parafialny zbudowany w latach 1824-1834 według projektu Andrzeja Gołońskiego, ucznia znanego architekta Jakuba Kubickiego, w formie świątyni greckiej z czterokolumnowym jońskim portykiem od frontu. Fundatorem tej świątyni był Ludwik Bieniewski – właściciel dóbr ziemskich w Jabłonnie. W tabernakulum znajduje się późnogotycka pozłacana wieżyczkowa monstrancja z XVI wieku ze stopą neogotycką z 1860 roku, kielich służący do sprawowania liturgii w czasie mszy świętej z XVI wieku, a pochodzący z gdańskich warsztatów złotniczych.
Barokowa kapliczka przydrożna z drugiej połowy XVIII wieku z nowszą figurką św. Jana Nepomucena. Murowana z cegły, tynkowana. Kolisty cokół, na nim cztery kolumny zwieńczone wygiętym faliście i profilowanym gzymsem. Przykryta dachówkowym daszkiem, na którym umieszczony jest żelazny krzyż[7].
↑ abRozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
↑Katalog zabytków sztuki w Polsce. T. X: województwo warszawskie, zeszyt 25 - powiat sokołowski. Warszawa: 1965, s. 3.