Józef Marcickiewicz

Józef Marcickiewicz

podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia	4 października 1895 Padew Narodowa
Data śmierci	22 lutego 1982
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	4 Pułk Piechoty Legionów 79 Pułk Piechoty 25 Pułk Piechoty 145 Pułk Piechoty
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa II wojna światowa
Odznaczenia

Józef Marcickiewicz^[a] (ur. 4 października 1895 w Padwi Narodowej, zm. 22 lutego 1982) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w Padwi Narodowej, w ówczesnym powiecie mieleckim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Antoniego.

W czasie I wojny światowej służył jako sierżant w 4. kompanii I batalionu 4 Pułku Piechoty Legionów Polskich. Od 15 lipca 1915 do 6 października 1916 walczył na froncie lubelskim, a następnie wołyńskim. 4 kwietnia 1917 został wymieniony we wniosku o odznaczenie austriackim Krzyżem Wojskowym Karola^[3] .

18 marca 1919, jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 marca 1919 podporucznikiem w 4 Pułku Piechoty Legionów^[5].

12 kwietnia 1927 został mianowany na stopień majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 roku i 67. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[6]. W maju tego roku został przydzielony do Oficerskiej Szkoły Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej na stanowisko dowódcy kompanii^[7][8]. W lipcu 1929 został przeniesiony do 79 Pułku Piechoty w Słonimiu na stanowisko oficera sztabowego pułku^[9]. W marcu 1930 został przesunięty na stanowisko dowódcy batalionu^[10][11]. W grudniu 1932 ogłoszono jego przeniesienie do Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie na stanowisko dowódcy batalionu^[12]. W kwietniu 1934 został przeniesiony do 25 Pułku Piechoty w Piotrkowie na stanowisko dowódcy batalionu^[13]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 17. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[1][14]. W marcu 1939 pełnił służbę w 25 pp na stanowisku I zastępcy dowódcy pułku^[15].

W czasie kampanii wrześniowej dowodził rezerwowym 145 Pułkiem Piechoty^[16][17]. W czasie walk z resztką I batalionu dotarł do Warszawy^[16]. Po kapitulacji załogi stolicy dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu XI B Braunschweig, a następnie Oflagu IV B Königstein i od 5 czerwca 1940 w Oflagu VII A Murnau^[18] .

Zmarł 22 lutego 1982 i pochowany został na Cmentarzu "Nowym" w Kielcach.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6210 (17 maja 1922)^[19]
• Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931)^[20]
• Krzyż Walecznych (trzykrotnie) „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”^[21]
• Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1936)^[22][14]
• Srebrny Krzyż Zasługi^[14]

Uwagi

1. W pracach Ryszarda Rybki i Kamila Stepana występuje, jako „Józef Marcinkiewicz”^[1][2]. Autorzy portalu „Żołnierze Niepodległości” przypuszczają, że Józef Marcickiewicz służący w 4 pp LP jest tożsamy z Józefem Marcinkiewiczem, urodzonym w 1895, telegrafistą kolejowym, który od 1914 służył w 13. kompanii IV batalionu 2 pp LP, a w pierwszych dniach listopada 1918 zgłosił się w Krakowie do odtwarzanego 4 pp Leg. oraz rozkazem Polskiej Komendy Wojskowej w Krakowie z 20 listopada 1918 mianowany chorążym ze starszeństwem z 1 lutego 1918^[3] [4] .

Przypisy

1. Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 376.
2. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 15, 577.
3. Żołnierze Niepodległości. Józef Marcickiewicz ↓.
4. Żołnierze Niepodległości. Józef Marcinkiewicz ↓.
5. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 36 z 1 kwietnia 1919 roku, poz. 1149.
6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 119.
7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 149.
8. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 125, 180.
9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 190.
10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 116.
11. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 607.
12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 415.
13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 158.
14. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 15.
15. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 577.
16. Jarno 2001 ↓, s. 345.
17. Głowacki 1985 ↓, s. 332.
18. Straty ↓.
19. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923 roku, s. 13-28.
20. M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
21. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 30.
22. M.P. z 1936 r. nr 66, poz. 131 „za zasługi w służbie wojskowej”.

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07109-8.
• Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918–1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2020-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-11)].
• Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-06-13].
• Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-06-13].