W 1928 roku rozpoczął pracę w bibliotece Polskiej Akademii Umiejętności w charakterze pomocnika bibliotekarza. W 1929 zrezygnował z pracy bibliotekarskiej i został dziennikarzem, pracując w dzienniku „Dzień Pomorski” w Toruniu. W marcu 1930 roku został referentem prasowym i redaktorem tygodnika „Front Zachodni” wydawanego przez Związek Obrony Kresów Zachodnich w Poznaniu. W czerwcu tego roku przeniósł się do Warszawy, gdzie objął funkcję redaktora tygodnika Związku Strzeleckiego „Strzelec”, a w następnym roku został instruktorem oświatowym i kierownikiem Wydziału Wychowania Obywatelskiego Komendy Głównej Związku Strzeleckiego[2]. W 1931 roku był wydawcą czasopisma „Brzask”, organu ZPMD. W tym czasie należał do Koła Braterskiego starszyzny Związku Młodzieży Polskiej „Zet” (od 1933 roku) i do Związku Patriotycznego (od 1932 roku[3]).
W 1937 roku wrócił do Krakowa, gdzie objął stanowisko kierownika Oddziału Oświaty Pozaszkolnej Kuratorium Okręgu Szkolnego Krakowskiego, pracując tam do wybuchu wojny. Lata okupacji przeżył w Krakowie, pracując jako pracownik umysłowy w Monopolu Spirytusowym[4] na Dąbiu. Brał udział w tajnych pracach oświatowych, należał do Związku Odbudowy Rzeczypospolitej[5]. Po wojnie został inspektorem świetlic i uniwersytetów ludowych w Wydziale Oświaty Rolniczej Wojewódzkiego Urzędu Ziemskiego w Krakowie[6]. Od 1 kwietnia 1946 roku pracował na stanowisku dyrektora Miejskiej Biblioteki Publicznej, jednocześnie, w latach 1946–1949, łączył to z pracą na stanowisku adiunkta w Katedrze Oświaty i Kultury Dorosłych Uniwersytetu Jagiellońskiego, był też współpracownikiem (w latach 1946–1947) czasopisma „Oświata i Kultura”, od 1947 roku był członkiem kolegium redakcyjnego czasopisma „Życie Nauki”, od 1948 roku był zastępcą redaktora naczelnego „Przeglądu Bibliotecznego”. W latach 1950–1952 wykładał metodykę pracy oświatowej w Sekcji Polonistyczno-Estetycznej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. W 1958 roku wykładał bibliografię w tejże WSP, a w latach 1958–1963 był tamże kierownikiem Międzywydziałowego Studium Bibliotekarskiego. W latach 70. prowadził wykłady na Międzywydziałowym Studium Bibliotekoznawczym Uniwersytetu Jagiellońskiego, a w 1974 roku wykładał bibliografię w Zakładzie Bibliotekoznawstwa i Informacji Naukowej Instytutu Filologii Polskiej UJ[7].
Był członkiem Komisji Historycznoliterackiej Oddziału Krakowskiego PAN (od 1956 roku) i Komisji Nauk Pedagogicznych tegoż oddziału (od 1958 roku), Rady Kultury i Sztuki przy Ministerstwie Kultury i Sztuki (1958–1970), Rady Naukowej Biblioteki Narodowej (1960–1974)[7].
Pracował na stanowisku dyrektora Miejskiej Biblioteki Publicznej przez prawie 30 lat, do 1975 roku, kiedy przeszedł na emeryturę[7].
Józef Korpała był łącznie autorem ponad 700 prac: książek, broszur i artykułów[9]. Od 1928 roku ogłosił w dzienniku „Polska Zachodnia” w Katowicach około 120 felietonów i artykułów o bieżących wydaniach literackich i naukowych oraz wydarzenia kulturalnych w cyklach m.in.: Gawędy i refleksje, Listy z Krakowa i Kraków literacki.
Zarys stosunków kulturalnych w dzisiejszej Polsce w książce Zagadnienia ustrojowe, społeczne i kulturalne Polski (wydanej razem z Zofią Rutkowską, Warszawa, 1936)
Refleksje przed krajowym zjazdem bibliotekarzy („Przegląd Biblioteczny”, 1948)
Zarys dziejów bibliografii w Polsce (1953, wydanie niemieckie: Lipsk 1957)
Złota Odznaka „Za pracę społeczną dla m. Krakowa” (1961)
Medal 500-lecia drukarstwa w Polsce (1971)
Nagrody i wyróżnienia
Wpis honorowy w poczet zasłużonych ludzi Ziemi Krakowskiej (1983)
Nagroda Miasta Krakowa za upowszechnianie kultury (1959)
Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia za wkład pracy za upowszechnianie kultury (1971)
Nagroda im. Heleny Radlińskiej I stopnia za wybitne osiągnięcia w dziedzinie bibliotekoznawstwa i bibliotekarstwa (1979)[11]
Życie prywatne
Józef Korpała był synem Pawła, kolejarza, i Marii z domu Kmiecik[2]. Miał czworo młodszego rodzeństwa[12]. W 1931 roku ożenił się z dr Franciszką Kalicińską, bibliotekarką Biblioteki Jagiellońskiej[6]. Mieli syna (ur. ok. 1932 roku[13]) i córkę[14].
↑Antoni Maciejewski; Józef Pietrusza: Z dziejów Związku Polskiej Młodzieży Demokratycznej,. 1927–1939. W: Tadeusz Wacław Nowacki (red.): ZET w walce o niepodległość i budowę państwa – szkice i wspomnienia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 371. ISBN 83-01-12142-4.
↑Zbigniew Czeczot-Nawrat; Józef Pietrusza: Wrzesień i po wrześniu w kraju. W: Tadeusz Wacław Nowacki (red.): ZET w walce o niepodległość i budowę państwa – szkice i wspomnienia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 499. ISBN 83-01-12142-4.
.jpg){kind=small}
