Między rokiem 1997 a 2005 pracował w cerkwiach św. Dymitra Sołuńskiego oraz św. Olega w Astrachance. W lipcu 2005 r. został skierowany do pracy duszpasterskiej w parafii Zmartwychwstania Pańskiego w Witebsku. Od grudnia 2006 r. był proboszczem parafii św. Jerzego w Zaporożu. 19 czerwca 2008 r. otrzymał godność archimandryty[1].
W 2011 r. wszedł w skład Wyższej Rady Cerkiewnej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego[4].
W 2012 r. został mianowany wikariuszem eparchii konotopskiej, którą dotąd kierował jako ordynariusz, z tytułem biskupa jampolskiego[5]. W 2013 r. został ordynariuszem nowo utworzonej eparchii romeńskiej[6].
17 sierpnia 2015 r. został podniesiony do godności arcybiskupa, a 17 sierpnia 2021 r. otrzymał godność metropolity[7].
W październiku 2022 r., w trakcie inwazji Rosji na Ukrainę, po tym, gdy terytorium jego eparchii znalazło się po rosyjską okupacją, udał się do Rosji[8][9] i tam pozostał[10]. 23 listopada 2022 r. Święty Synod Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego pozbawił go katedry i przeniósł w stan spoczynku[1]. Został również na Ukrainie objęty sankcjami personalnymi[11].
Przypisy
↑ abcСторінка архієрея [online], ІОСИФ, Митрополит, 19 stycznia 2013 [dostęp 2023-08-29](ukr.).strona główna serwisu
