PROFILBARU.COM

*Isospora belli*
	Systematyka
Domena	eukarionty
Supergrupa	Sar
Nadtyp	Alveolata
Typ	Myzozoa
Podtyp	apikompleksy
Gromada	Conoidasida
Podgromada	kokcydia
Rząd	Eucoccidiorida
Podrząd	Eimeriorina
Rodzina	Sarcocystidae
Rodzaj	Isospora
Gatunek	Isospora belli
	Nazwa systematyczna
	Isospora belli Wenyon, 1923

Isospora belli, Cystoisospora belli – gatunek pasożyta jelitowego, należącego do typu apikompleksów.

Rozwój

W nabłonku jelita, w którym Isospora belli przebywa, zachodzi rozmnażanie płciowe i bezpłciowe. Jest to równoznaczne z uszkodzeniem tkanki jelita. Końcowym stadium gametogenezy jest oocysta, która występuje w kale osób zainfekowanych. Stanowi stadium diagnostyczne^[1].

Epidemiologia

Gatunek ten występuje na całym świecie, jednak najczęściej jest spotykany w regionach tropikalnych i subtropikalnych^[2]. Częstość infekcji u osób zdrowych i u tych, z obniżoną odpornością jest taka sama. Zakażenie najczęściej jest spowodowane spożyciem zanieczyszczonego pokarmu bądź wody. Możliwa jest także transmisja przez kontakt seksualny^[1].

Objawy kliniczne

U chorych bez niedoborów immunologicznych (immunokompetentnych) zakażenie może przebiegać bezobjawowo lub wywoływać wodnistą biegunkę, ból brzucha, nudności, gorączkę i utratę masy ciała^[3]^[4]. Choroba może przypominać lambliozę^[1].

U chorych z zaburzeniami odporności biegunka może przybrać przewlekły lub cięższy przebieg^[3].

Badanie laboratoryjne

Isospora belli jest najczęściej wykrywana z zagęszczonego osadu kału. Inną metodą diagnostyczną jest barwienie jodyną lub badanie kwasooporności. Jeśli powyższe testy są negatywne wykonuje się biopsję błony śluzowej jelita cienkiego^[1].

Leczenie

Lekiem z wyboru jest kotrimoksazol (trimetoprim i sulfametoksazol)^[3]^[5]^[1]. Skuteczność wykazuje również połączenie pirymetaminy z sulfadiazyną^[5]

Do metod profilaktycznych należy higiena osobista, unikanie kontaktów seksualnych analnych oraz wysokie warunki sanitarne^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Murray, Rosenthal i Pfaller 2013 ↓, s. 798.
↑ Parasites – Cystoisosporiasis (formerly known as Isosporiasis). cdc.gov. [dostęp 2016-12-21].
↑ ^a ^b ^c Alan J. Magill: Hunter’s Tropical Medicine and Emerging Infectious Disease, Expert Consult. Elsevier Health Sciences, 2013, s. 683. ISBN 978-1-4160-4390-4.
↑ Robert D. Ficalora: Mayo Clinic Internal Medicine Board Review. Oxford University Press, 2013, s. 129. ISBN 978-0-19-998589-0.
↑ ^a ^b David T. John, William A. Petri Jr.: Markell and Voge’s Medical Parasitology. Elsevier Health Sciences, 2013, s. 66–67. ISBN 978-0-323-27764-8.

Bibliografia

Pattrick R. Murray, Ken S. Rosenthal, Michael A. Pfaller: Mikrobiologia. Wrocław: Elsevier Urban & Partner, 2013, s. 798. ISBN 978-83-7609-294-2.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[CITEREFMurrayRosenthalPfaller2013798-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Murray, Rosenthal i Pfaller 2013 ↓, s. 798.

[CDC-2] Parasites – Cystoisosporiasis (formerly known as Isosporiasis). cdc.gov. [dostęp 2016-12-21].

[Alan_J._Magill-3] Alan J. Magill: Hunter’s Tropical Medicine and Emerging Infectious Disease, Expert Consult. Elsevier Health Sciences, 2013, s. 683. ISBN 978-1-4160-4390-4.

[Robert_D._Ficalora-4] Robert D. Ficalora: Mayo Clinic Internal Medicine Board Review. Oxford University Press, 2013, s. 129. ISBN 978-0-19-998589-0.

[David_T._John-5] David T. John, William A. Petri Jr.: Markell and Voge’s Medical Parasitology. Elsevier Health Sciences, 2013, s. 66–67. ISBN 978-0-323-27764-8.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]