Był władcą niepopularnym ze względu na dbanie jedynie o interesy swojej rodziny, wśród której szczodrze rozdawał biskupstwa i przywileje świeckie – nepotyzm. Na czele opozycji stanął książę Berengar z Ivrei, który zdobył Mediolan a następnie oblężeniem Padwy zmusił Hugona do kapitulacji. Berengar zadowolił się jednak ukorzeniem króla i pozostawił jemu oraz jego synowi Lotarowi II godność królewską.
Bibliografia
Praca zbiorowa: Oxford – Wielka Historia Świata. Średniowiecze. Na Wyspach Brytyjskich. Karolingowie. T. 16. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 271. ISBN 83-7425-568-4.