Święty
Hubert z Liège
Hubertus
biskup Apostoł Ardenów
|
|
Data i miejsce urodzenia
|
655 Gaskonia
|
Data śmierci
|
30 maja 727
|
Czczony przez
|
Kościół katolicki
|
Wspomnienie
|
3 listopada
|
Atrybuty
|
jeleń byk z jarzącym się krzyżem pomiędzy tykami wieńca
|
Patron
|
myśliwych, leśników, jeźdźców, matematyków, sportowców
|
|
Święty Hubert, Hubertus (ur. 655, zm. 30 maja 727) – biskup Liège (ok. 701–727) w Belgii (przeniósł jej stolicę z Maastricht), święty Kościoła katolickiego, apostoł Ardenów.
Żywot świętego
Hubert urodził się w 655 roku w Gaskonii, był potomkiem królewskiego rodu Merowingów. Zamiłowanie do polowania odziedziczył po swoim ojcu. Towarzyszył mu często na łowach. Ponoć w wieku 14 lat uratował mu życie podczas polowania na niedźwiedzia w Pirenejach.
Pełnoletni Hubert udał się na dwór króla Frankonii, gdzie poślubił córkę Pepina z Heristal. Miał z nią syna Floriberta, późniejszego następcę na biskupstwie Liège.
Młody Hubert najwięcej czasu spędzał w lasach, gdzie nieustannie polował; łowiectwo było jego pasją. Niektóre źródła wskazują, że prowadził swobodne, wręcz hulaszcze życie. Tak było do roku 695, kiedy polując w Ardenach, nie bacząc na nic, w sam Wielki Piątek napotkał białego jelenia z promieniejącym krzyżem w wieńcu. Miał wtedy usłyszeć głos Stwórcy ostrzegający go przed jego niepohamowaną pasją i nakazujący mu udanie się do Lamberta biskupa Maastricht i Tongeren. Przejęty objawieniem, tak też uczynił. Udał się na służbę bożą do biskupa Lamberta. Rozpoczął studia teologiczne i działalność misjonarską w Ardenach i Brabancji. Po śmierci biskupa Lamberta (zm. ok. 700), z rąk papieża Sergiusza otrzymał sakrę biskupią[1].
Jako biskup, nieustannie przemierzał pogańskie jeszcze wioski i miasta. Odniósł wiele sukcesów w zjednywaniu ludzi dla wiary w Chrystusa. Około roku 717 przeniósł stolicę biskupstwa do Leodium (Liège). Przed śmiercią miał wygłosić wzruszającą mowę, w której – schorowany już i słaby – prosił swoje owieczki, aby żyjąc po chrześcijańsku, pozwoliły swojemu pasterzowi zasnąć w pokoju. Zmarł 30 maja 727 roku, w swojej rezydencji w Tervuren (Teruneren). Został pochowany w kościele św. Piotra w Liège. Za doczesne zasługi w krzewieniu chrześcijaństwa wkrótce został ogłoszony świętym[2].
Legenda
Według legendy z XI wieku Hubert nawrócił się na chrześcijaństwo zobaczywszy jelenia z krzyżem jaśniejącym pośród poroża.
Kult
3 listopada 743 roku przeniesiono ciało Huberta (już świętego) do głównego ołtarza. Okazało się wtedy, że mimo upływu czasu nie zostało dotknięte rozkładem, a z grobu rozchodziła się ponoć przyjemna woń. W roku 825 doczesne szczątki św. Huberta przeniesione zostały do Andange i złożone w głównym ołtarzu kościoła. Miejscowość ta od tego momentu nosi nazwę Saint-Hubert (Prowincja Luksemburg), a kościół otrzymał miano bazyliki św. Huberta.
Również w Kanadzie istniało miasto Saint-Hubert (do 1 stycznia 2002), obecnie jest to jedna z trzech dzielnic miasta Longueuil w Quebecu.
W 1444 roku, książę Gerhard V ustanowił ku czci św. Huberta Order Rycerski Świętego Huberta. Odnowiony w 1708 i nadawany jako odznaczenie domowe przez władców Królestwa Bawarii; od 1808 tylko dla książąt i wysoko urodzonej szlachty[3].
Patronat
Dzień przeniesienia relikwii Św. Huberta – 3 listopada – stał się świętem myśliwych, leśników, strzelców, sportowców, kuśnierzy, matematyków i jeźdźców, zwanym Hubertusem. Święto to dawniej czczono uroczystymi łowami, poprzedzanymi mszą w intencji myśliwych. Współcześnie urządza się w tym dniu gonitwę.
W tradycji ludowej św. Hubert czczony jest także jako patron lunatyków i chorych na epilepsję. Przypisuje mu się też szczególne orędownictwo w wypadkach wścieklizny psów. Kult św. Huberta szybko rozprzestrzenił się w sąsiednich krajach, by niebawem objąć całą Europę z Hiszpanią i Anglią. W XI wieku wchłonął w siebie legendę o Św. Eustachym, drugim patronie myśliwych[4].
Ikonografia
Ikonografia przedstawia św. Huberta najczęściej w czasie polowania, gdy objawił mu się jeleń z krzyżem między tykami. W Polsce klasyką w tym zakresie są prace Jerzego Kossaka, który w 1937 roku na Światowej Wystawie Łowieckiej w Berlinie otrzymał złoty medal za obraz przedstawiający widzenie św. Huberta. Imię św. Huberta nosi wiele kół i towarzystw łowieckich. Znak wieńca z krzyżem jest też oficjalną (od 1946 roku), odznaką Polskiego Związku Łowieckiego (od roku 1953 ze względów politycznych nieużywany).
- Atrybuty
Atrybutem św. Huberta jest jeleń byk (często albinos) z jarzącym się krzyżem pomiędzy tykami wieńca. Według legendy Hubert ujrzał takiego jelenia podczas polowania w lesie. Po tym zdarzeniu zaniechał łowiectwa i oddał się służbie Bogu. Dziś atrybut św. Huberta jest symbolem Polskiego Związku Łowieckiego.
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Patron myśliwych i leśników Św. HUBERT – opracowano na podstawie źródeł encyklopedycznych, wielu artykułów prasowych, szczególnie artykułu Marka P. Krzemienia – „Łowiec Polski” 11/1998 (Autor: Kazimierz Suchy)
Linki zewnętrzne
Biskupi Tongeren-Maastricht-Liège, ok. 315-971 |
|
---|
Książęta-biskupi Liège, 972-1794 |
- Notger (972-1008)
- Baldryk II (1008-1018)
- Wolbodo (1018-1021)
- Durandus (1021-1025)
- Reginard (1025-1037)
- Nithard (1037-1042)
- Wazo (1042-1048)
- Theodwin (1048-1075)
- Henryk z Verdun (1075-1091)
- Otbert (1091-1119)
- Frederick (1119-1121)
- Albero I (1122-1128)
- Alexander I (1128-1135)
- Albero II (1135-1145)
- Henry II (1145-1164)
- Alexander II (1164-1167)
- Rudolf z Zähringen (1167-1191)
- Święty Albert z Leuven (1191-1192)
- Lothaire (1192-1193)
- Szymon z Limbourga (1193-1195)
- Albert (1195-1200)
- Hugo z Pierrepont (1200-1229)
- Jan z Eppes (1229-1238)
- Wilhelm Sabaudzki (1238-1239)
- Robert z Thourotte (1240-1246)
- Henryk z Geldern (1247-1274)
- Jan z Enghien (1274-1281)
- Jan oz Flanderii (1282-1291)
- Hugo Chalon (1295-1301)
- Adolf II Waldeck (1301-1302)
- Thibaut z Bar (1302-1312)
- Adolph z La Marck (1313-1344)
- Englebert z La Marck (1345-1364)
- Jan z Arckel (1364-1378)
- Arnold z Hornes (1378-1389)
- Jan bawarski (1389-1418)
- Jan Walenrode (1418-1419)
- Jan z Heinsberg (1419-1455)
- Louis Burbon (1456-1482)
- Jan z Hornes (1484-1505)
- Erard z La Marck (1505-1538)
- Korneliusz z Berghes (1538-1544)
- Jerzy z Austrii (1544-1557)
- Robert z Berghes (1557-1564)
- Gerard z Grœsbeek (1564-1580)
- Ernest Wittelsbach (1581-1612)
- Ferdynand Wittelsbach (1612-1650)
- Maksymilian Henryk Wittelsbach (1650-1688)
- Jan Ludwik (1688-1694)
- Józef Klemens Wittelsbach (1694-1723)
- Georges-Louis de Berghes (1724-1743)
- Jan Teodor Wittelsbach (1744-1763)
- Charles-Nicolas d'Oultremont (1763-1771)
- François-Charles de Velbruck (1772-1784)
- César-Constantin-François de Hœnsbrœck (1784-1792)
- François-Antoine-Marie de Méan (1792-1794)
|
---|
Biskupi Liège, 1802- |
|
---|