Nieistniejący dziś zamek książęcy w Hildburghausen
Miasto zostało założone ok. r. 900 przez Franków i po raz pierwszy wymienione jako Hilpershusia lub Villa Hilperti w 1234. W ciągu stuleci miało wielu właścicieli: hrabiów Henneberg, biskupów Würzburga, margrabiów Brandenburgii, burgrabiów Norymbergi, książąt Coburga, książąt Altenburga. W 1680 utworzono osobne państewko Saksonia-Hildburghausen, rządzone przez książąt z linii ernestyńskiej dynastii Wettynów. Ostatni książę Saksonii-Hildburghausen zmarł w 1826 i ziemie ernestyńczyków podzielono na nowo, przy czym Hildburghausen weszło w skład księstwa Saksonia-Meiningen i Hildburghausen. Po upadku monarchii w 1918 Saksonia-Meiningen była przez jakiś czas republiką, po czym przyłączyła się 1 maja1920 do nowo powstałego landu (republiki) Turyngii.
Zabytki
Ratusz w Hildburghausen
Po uszkodzonym w czasie nalotów amerykańskich i rozebranym w 1950 zamku książęcym pozostał piękny park. Inne zabytki to renesansowyratusz z 1595, luterańskafara miejska w stylu baroku z 1785 i katolicki kościół pw.św. Leopolda (Sankt Leopold) z 1721, niegdyś świątynia hugenotów.
Gospodarka
Istniejący jeszcze w czasach NRD, przejęty od prywatnych właścicieli przemysł maszynowy i meblowy upadł po 1990. Obecnie głównym pracodawcą miasteczka jest szpital dla psychicznie i nerwowo chorych, założony już w 1866 z tasiemcową nazwą jako Herzoglich-Sachsen-Meiningische-Landes-Irrenheil--und Plegeanstalt, który w czasach III Rzeszy współdziałał w programie Akcja T4 (m.in. przeprowadzono sterylizację 522 mężczyzn i 458 kobiet z miasta i okolic).
Demografia
Za czasów monarchii Hildburghausen liczyło ok. 6 000 mieszkańców, od 1981 do chwili obecnej liczba mieszkańców waha się między 11 a trochę ponad 12 000.