Hienadź Łycz

Hienadź Łycz
Data i miejsce urodzenia	25 lutego 1935 ; Mogilnoje
Zawód, zajęcie	ekonomista
Narodowość	Białorusini
Tytuł naukowy	akademik, profesor, doktor nauk
Alma Mater	Białoruski Państwowy Instytut Gospodarki Narodowej

Hienadź Michajławicz Łycz (biał. Генадзь Міхайлавіч Лыч, ros. Геннадий Михайлович Лыч, Giennadij Michajłowicz Łycz; ur. 25 lutego 1935 w Mogilnym w rejonie uzdowskim) – białoruski naukowiec ekonomista, doktor nauk ekonomicznych (odpowiednik polskiego stopnia doktora habilitowanego), profesor, akademik.

Życiorys

Urodził się 25 lutego 1935 roku we wsi Mogilnoje, w rejonie uzdowskim obwodu mińskiego Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1958 roku ukończył Białoruski Państwowy Instytut Gospodarki Narodowej. W 1973 roku uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych (odpowiednik polskiego stopnia doktora habilitowanego), a w 1977 roku – tytuł profesora. W 1986 roku został członkiem korespondentem Akademii Nauk Białoruskiej SRR, a w 1991 roku – akademikiem Narodowej Akademii Nauk Białorusi (NANB)^[1]^[2].

W latach 1958–1961 pracował jako młodszy pracownik naukowy, kierownik sekcji w Państwowej Rolniczej Stacji Doświadczalnej w obwodzie brzeskim. W latach 1964–1967 był starszym pracownikiem naukowym w Białoruskim Naukowo-Badawczym Instytucie Ekonomiki i Organizacji Produkcji Rolnej. W latach 1967–1977 pracował jako kierownik zakładu w Białoruskim Naukowo-Badawczym Instytucie Melioracji i Gospodarki Wodnej Ministerstwa Melioracji i Gospodarki Wodnej ZSRR. W latach 1977–1988 był wicedyrektorem Białoruskiego Naukowo-Badawczego Instytutu Ekonomiki i Organizacji Produkcji Rolnej. Od 1988 roku pełnił funkcję dyrektora i jednocześnie do 1992 roku kierownika Zakładu Zagadnień Rolnych Instytutu Ekonomiki NANB. W latach 1992–1997 był akademikiem sekretarzem Wydziału Nauk Humanistycznych NANB. Pod koniec lat 90. był głównym pracownikiem naukowym Zakładu Zagadnień Ekologiczno-Ekonomicznych Instytutu Ekonomiki NANB^[1]^[2].

Zakres badań i poglądy

Hienadź Łycz zajmuje się badaniem problemów niezależności gospodarczej, międzynarodowej integracji ekonomicznej, ekonomiki przejściowej i reform rynkowych. W swoich pracach poddawał analizie m.in. efektywność produkcji rolnej, skutki melioracji terenów podmokłych i kwestie ekologii w produkcji. Wielokrotnie ostro krytykował politykę gospodarczą i społeczną prowadzoną przez przywódcę Białorusi Alaksandra Łukaszenkę^[1]^[2]. Jego zdaniem drogą do poprawy jakości życia mieszkańców Białorusi jest wzmacnianie niezależności tego kraju, zarówno na płaszczyźnie ekonomicznej, jak i politycznej^[2].

Prace

Hienadź Łycz jest autorem ponad 290 prac naukowych, w tym ponad 10 monografii, m.in.:

Ekonomiczeskaja effiektiwnost′ osuszitielnych mielioracyj, 1968;
Effiektiwnost′ mielioracyi, 1975;
Ekonomiczeskoje obosnowanije mielioratiwnych mieroprijatij, Mińsk, 1977;
we współautorstwie z Nikołajem Wasilenką: Chozrasczet w ekspłuatacyi mielioratiwnych sistem, Mińsk, 1978;
Aktualnyje problemy powyszenija ekonomiczeskoj effiektiwnosti sielskochoziajstwiennogo proizwodstwa, Mińsk, 1984;
Razwitije mielioracyi ziemiel i powyszenije jeje ekonomiczeskoj effiektiwnosti w swietie rieszenij oktiabrskogo (1984 g.) Plenuma CK KPSS, Mińsk, 1985;
we współautorstwie z Jewgienijem Niestierienką: Effiektiwnost′ poldernogo osuszczenija pojmiennych ziemiel Polesja, Mińsk, 1985;
Agrarnaja politika partii, Mińsk, 1986;
Agropromyszlennyj kompleks Biełorusskoj SSR, Mińsk, 1988;
Ekonomiczeskaja effiektiwnost′ sielskochoziajstwiennogo proizwodstwa, Mińsk, 1988;
Effiektiwnost′ ispolzowanija poizwodstwiennych resursow, Mińsk, 1990;
we współautorstwie z Michaiłem Nikitienką: Riegionalnaja ekonomika: suszcznost′ i miechanizmy uprawlenija, Mińsk, 1992;
we współautorstwie z Igorem Pielipasiem: Wazimoswiaź proizwoditielnosti i opłaty truda w sielskom choziajstwie, 1993;
Ekonomika Biełarusi: puti stabilizacyi i socyalno-ekonomiczeskogo obnowlenija, Mińsk, 1995;
we współautorstwie z Z. Patiejewą: Czernobylskaja katastrofa: socyalno-ekonomiczeskije problemy i puti ich rieszenija, Mińsk, 1999;
Rynocznoje rieformirowanije ekonomiki Biełarusi: itogi i pierspiektywy, Mińsk, 2000;
we współautorstwie: Ekanamicznaja biaspieka: sacyjalna-ekanamicznyja aspiekty, Mińsk, 2003^[2].

Jest także autorem około 30 prac publicystycznych, m.in.:

Intelektualnaja dzirka. Mińsk: 1998. (biał.).;
Pakutliwyja błukanni. Mińsk: 2000. (biał.).;
Narodam zwacca. Mińsk: 2001. (biał.).;
Tragiedyja biełaruskaha sialanstwa. Mińsk: 2003. (biał.).^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Kto… ↓, s. 169
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Лыч Генадзь Міхайлавіч. Białoruskie Radio Racja. [dostęp 2016-06-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-20)]. (biał.).

Bibliografia

Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.