Henryk prawdopodobnie uczestniczył w krucjacie przeciwko Litwinom w 1345 r. Raczej nieprawdopodobny jest jego wzmiankowany w starszej historiografii udział w bitwie pod Crécy. W latach 1353–1355 sprzymierzył się z królem AngliiEdwardem III, któremu w zamian za coroczne subsydia pieniężne obiecał powstrzymywać króla duńskiego przed interwencją we Francji. Poprzez swoje małżeństwo z księżniczką meklemburską został szwagrem Albrechta Meklemburskiego, którego wspomógł w skutecznych staraniach o koronę szwedzką (zimą 1363 i 1364 r. uczestniczył w zbrojnej wyprawie Albrechta do Szwecji).
Henryk miał pozostawać w dobrych kontaktach z papiestwem i być może po 16 listopada 1384 r., gdy jest ostatni raz wzmiankowany w źródłach holsztyńskich, udał się na południe; daty i miejsca jego zgonu nie znamy.
Wilhelm Koppe: Heinrich II.. W: Neue Deutsche Biographie. T. 8. Berlin: Duncker & Humblot, 1969, s. 359–360. [dostęp 2014-01-02].
Karl Jansen: Heinrich II., der Eiserne. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 11. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1880, s. 523–525. [dostęp 2014-01-02].