Guillaume Depardieu

Guillaume Depardieu

Guillaume Depardieu (2008)
Imię i nazwisko	Guillaume Jean Maxime Antoine Depardieu
Data i miejsce urodzenia	7 kwietnia 1971 Bougival
Data i miejsce śmierci	13 października 2008 Garches
Zawód	aktor
Współmałżonek	Elise Ventre (1999-2008; jego śmierć)
Lata aktywności	1974–2008

Guillaume Jean Maxime Antoine Depardieu^[1] (ur. 7 kwietnia 1971 w Bougival, zm. 13 października 2008 w Garches) – francuski aktor filmowy i telewizyjny^[2].

Życiorys

Wczesne lata

Był starszym dzieckiem i jedynym synem aktora Gérarda Xaviera Marcela Depardieu^[3] i aktorki Elisabeth Guignot^[4]. Miał młodszą siostrę Julie (ur. 1973)^[5]. Ze związku ojca z Karine Syllą miał przyrodnią siostrę Roxanne (ur. 1992)^[6]. W 1996, kiedy miał 25 lat, jego rodzice się rozwiedli^[7].

Jako nastolatek pił, rozrabiał i brał narkotyki, a kiedy miał 15 lat, to po raz pierwszy trafił do aresztu^[8]. W młodości otwarcie przyznawał, że nienawidzi swojego ojca^[9], choć to jemu zawdzięcza swoją aktorską karierę.

Kariera

Po raz pierwszy pojawił się na ekranie w wieku trzech lat w filmie Nie taki zły (Pas si méchant que ça, 1974). Zagrał rolę młodego Marina Marais’go u boku ojca w biograficznym dramacie muzycznym Wszystkie poranki świata (Tous les matins du monde, 1991)^[10] i zdobył nominację do nagrody Césara za najbardziej obiecujący debiut. Kolejną nominację w tej samej kategorii otrzymał za postać zagubionego chłopaka, którego przygarnia pod swoje skrzydła zawodowy morderca w średnim wieku i zaczyna trenować w sztuce zabijania w komedii kryminalnej Czuły cel (Cible émouvante, 1993).

W 1994 wystąpił na scenie Théâtre de l’Atelier w przedstawieniu Harolda Pintera Powrót do domu. Za wykreowanie postaci Freda W czarnej komedii Uczniowie (Les Apprentis, 1995) został uhonorowany nagrodą Césara dla najlepiej zapowiadającego się aktora^[11]. Na planie filmu próbował popełnić samobójstwo, skacząc z trzeciego piętra jednego z budynków^[11]. W 1996 w Paryżu odebrał nagrodę im. Jeana Gabina. Nieco później wystąpił już z protezą w komedii kryminalnej Kłamczucha (...Comme elle respire, 1998) jako niefortunny porywacz, który udaje wielbiciela starszej pani. Za rolę młodego pisarza Pierre’a, który pragnie zdemaskować wielkie kłamstwa, w melodramacie Pola X (1999) otrzymał nagrodę na festiwalu filmowym w Gijón. Wystąpił w teledysku do piosenki „Manu Chao” (2003) zespołu Les Wampas.

Życie prywatne

W 1995, po wypadku motocyklowym, przeszedł 17 operacji^[12]. W szpitalu uległ zakażeniu szpitalnemu gronkowcem, co doprowadziło do amputacją nogi w czerwcu 2003^[13].

Wypadek, rehabilitacja i załamanie, jakie przeszedł po amputacji, zmieniły jego życie. Komponował muzykę (podczas rehabilitacji odkrył, że to jego powołanie), ale również czynnie działał w założonym przez siebie stowarzyszeniu pacjentów poszkodowanych przez lekarzy. 30 grudnia 1999 ożenił się z Elise Ventre, z którą miał córkę Louise (ur. 2001)^[14].

W 2003 wdał się w awanturę, podczas której zaczął strzelać na ulicy^[15]. Nikogo nie zranił, ale został skazany na dziewięć miesięcy więzienia za napaść i nielegalne posiadanie broni, jednak po nocy spędzonej w areszcie wyszedł za kaucją (5 tys. euro).

Zmarł 13 października 2008 w wieku 37 lat w szpitalu w Garches na przedmieściach Paryża^[16][17]. Przyczyną śmierci było zapalenie płuc^[18], którego nabawił się w Rumunii podczas kręcenia dreszczowca Dzieciństwo Ikara (L’Enfance d’Icare)^[16][19].

Filmografia

Filmy fabularne

• 1974: Nie taki zły (Pas si méchant que ça) – statysta
• 1986: Jean de Florette – statysta
• 1990: Cyrano de Bergerac – statysta
• 1991: Wszystkie poranki świata (Tous les matins du monde) jako młody Marin Marais
• 1993: Czuły cel (Cible émouvante) jako Antoine
• 1994: Historia Chłopca, który pragnął być całowany (L'Histoire du garçon qui voulait qu'on l'embrasse) jako chłopiec Pinball
• 1995: Praktykanci (Les Apprentis) jako Fred
• 1996: Miłość jeszcze raz (L'@mour est à réinventer, dix histoires d'amours au temps du sida)
• 1996: Ricky (TV) jako Ricky
• 1997: Sans titre
• 1997: Alliance cherche doigt jako André Lechat
• 1997: Marta (Marthe ou La promesse du jour) jako Simon
• 1998: Kłamczucha (...Comme elle respire) jako Antoine
• 1999: Pola X jako Pierre
• 2000: Elle et lui au 14ème étage jako Arthur
• 2000: Le Détour (TV) jako Stéphane
• 2000: Les Marchands de sable jako Stéphane
• 2001: Zaïde, un petit air de vengeance (TV) jako Simon
• 2001: Amor, curiosidad, prozak y dudas jako Willy
• 2001: Akwarium (L'Aquarium)
• 2002: Kochaj ojca (Aime ton père) jako Paul
• 2002: Peau d'ange jako Grégoire
• 2002: Comme un avion jako Pierre Sako
• 2003: Aptekarz (Le Pharmacien de garde) jako François Barrier
• 2003: Les Clefs de bagnole jako komediant
• 2004: Milady (TV) jako Atos
• 2004: Proces (Process) jako Le mari
• 2006: Célibataires jako Ben
• 2007: Les jours fragiles jako Arthur Rimbaud
• 2007: Nie dotykać siekiery (Ne touchez pas la hache) jako Armand de Montriveau
• 2007: Les yeux bandés jako Martin
• 2007: Strach(y) w ciemności (Peur(s) du noir) jako Eric (głos)
• 2008: Château en Suède (TV) jako Sébastien
• 2008: Stella jako Alain Bernard
• 2008: Wersal (Versailles) jako Damien
• 2008: O wojnie (De la guerre) jako Charles
• 2009: Dzieciństwo Ikara (L’Enfance d'Icare ) jako Jonathan Vogel
• 2009: Au voleur jako Bruno

Seriale TV

• 1990: Le Lyonnais jako Velvet
• 1998: Hrabia Monte Christo (Le Comte de Monte Cristo) jako młody Edmond Dantes
• 2000: Nędznicy (Les Misérables) jako młody Jean Valjean
• 2001: Caméra Café, jako Simon, były więzień reintegracji
• 2002: Napoleon (Napoléon) jako Muiron
• 2005: Królowie przeklęci (Les Rois maudits) jako Ludwik X

Nagrody

Rok	Nagroda	Kategoria	Film
1996	Cezar	Najbardziej obiecujący aktor[20]	Praktykanci (Les apprentis, 1995)
	Prix Jean Gabin[21]	–	–
1999	Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Gijón	Najlepszy aktor[21]	Pola X (1999)

Bibliografia

• GuillaumeG. Depardieu GuillaumeG., Tout donner, Marc-OlivierM.O. Fogiel, Paris: wyd. Plon, 2004, ISBN 2-259-19893-7, OCLC 54929105 . Brak numerów stron w książce
• GillesG. Lambert GillesG., Guillaume Depardieu, l'ange foudroyé, Paris: Wyd. Alcina, 2008, ISBN 2-917464-03-8, OCLC 277195543 . Brak numerów stron w książce

Przypisy

1. Guillaume Depardieu (1971-2008). Find A Grave Memorial. [dostęp 2017-05-13]. (ang.).
2. Guillaume Depardieu. Listal. [dostęp 2017-05-13]. (ang.).
3. Gérard Depardieu w bazie IMDb (ang.)
4. Guillaume Depardieu. AlloCiné. [dostęp 2017-05-13]. (fr.).
5. Julie Depardieu – Bio, Facts, Family. Famous Birthdays. [dostęp 2017-05-13]. (ang.).
6. Guillaume Depardieu. ČSFD.cz. [dostęp 2017-05-13]. (cz.).
7. Guillaume Depardieu. Listal. [dostęp 2017-05-13]. (ang.).
8. Gérard Depardieu, Laurent Neumann: Po prostu żyję! Rozmowy z Laurentem Neumannem. Agata Kozak (tłum.). Wydawnictwo Literackie, 2005, s. 71–77. ISBN 83-08-03773-9.
9. Benoît Leprince (2008-10-16): Guillaume Depardieu Le jeune homme et la mort. „Paris Match”. [dostęp 2017-05-13]. (fr.).
10. Guillaume Depardieu. Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-05-13]. (ang.).
11. Gérard Depardieu, Laurent Neumann: Po prostu żyję! Rozmowy z Laurentem Neumannem. Agata Kozak (tłum.). Wydawnictwo Literackie, 2005, s. 84. ISBN 83-08-03773-9.
12. Catherine Milner (2003-05-11): Depardieu’s son to lose leg. „The Daily Telegraph”. [dostęp 2017-05-13]. (ang.).
13. Gérard Depardieu, Laurent Neumann: Po prostu żyję! Rozmowy z Laurentem Neumannem. Agata Kozak (tłum.). Wydawnictwo Literackie, 2005, s. 85. ISBN 83-08-03773-9.
14. Audrey Kucinskas (2016-06-29): Louise, fille de Guillaume Depardieu, se confie sur la mort de son père. L’Express. [dostęp 2017-05-13]. (fr.).
15. Michael Althen (2008-10-14): Guillaume Depardieu ist tot: Die Kindheit des Ikarus. FAZ. [dostęp 2017-05-13]. (niem.).
16. Culture & Loisirs (2008-10-14): Une infection foudroyante. Le Parisien. [dostęp 2017-05-13]. (fr.).
17. Julien Ménielle (2008-10-14): Pourquoi Guillaume Depardieu est-il mort d'une pneumonie en deux jours?. 20minutes.fr. [dostęp 2017-05-13]. (fr.).
18. John Lichfield (2008-10-13): Gérard Depardieu's son dies of pneumonia at 37. „The Independent”. [dostęp 2017-05-13]. (ang.).
19. Bujdosó Bori (2008-10-13): Meghalt Guillaume Depardieu. Origo.hu. [dostęp 2017-05-13]. (węg.).
20. Guillaume Depardieu Awards. AllMovie. [dostęp 2022-06-16]. (ang.).
21. Guillaume Depardieu Awards. FamousFix. [dostęp 2022-06-15]. (ang.).

Linki zewnętrzne

• Guillaume Depardieu w bazie IMDb (ang.)
• Guillaume Depardieu w bazie Filmweb
• Guillaume Depardieu w bazie Discogs.com (ang.)

Kontrola autorytatywna (osoba):

• ISNI: 0000000114373922
• VIAF: 7588112
• LCCN: no97054576
• GND: 129632120
• BnF: 140333466
• SUDOC: 080714455
• NKC: js20030317047
• BNE: XX1303964
• NTA: 157248208
• BIBSYS: 14013612
• CiNii: DA18793105
• NUKAT: n2010133542
• J9U: 987007442099505171

Encyklopedie internetowe:

• Universalis: guillaume-depardieu
• Catalana: 0503638