Urodzony w Neapolu jako syn Salvatore Diamare i Teresy Albano. Studiując na uniwersytecie poczuł powołanie do życia monastycznego w zakonie benedyktynów i wstąpił do opactwa na Monte Cassino, gdzie powierzono mu zadanie kierowania wewnętrznym kolegium. Święcenia kapłańskie przyjął 28 czerwca 1891 roku. W 1909 roku został mianowany przeorem, a 24 lipca tego samego roku został opatem klasztoru Monte Cassino, którą to funkcję pełnił aż do swojej śmierci przez 36 lat[1].
18 września 1943 roku wysłał wszystkich zakonników z Monte Cassino do Rzymu, pozostając w klasztorze z kilkoma mnichami-ochotnikami, mając świadomość tego, że klasztor niechybnie zostanie zbombardowany podczas nadchodzącej bitwy. Dzięki niemu oraz austriackiemu podpułkownikowi Juliusowi Schlegelowi z Dywizji „Hermann Göring” archiwum opactwa zawierające najcenniejsze dokumenty i dzieła sztuki ocalało przed bombardowaniami i 8 grudnia 1943 roku trafiło do Watykanu[2].