Grawastar

Grawastar – hipotetyczny obiekt o masie i wielkości podobnej do czarnej dziury, ale mający materialną powierzchnię. Teoria grawastarów została opracowana przez polskiego fizyka Pawła O. Mazura oraz Emila Mottolę w 2001 r^[1]. Jest to teoria alternatywna do czarnych dziur.

Powierzchnia grawastaru jest niezwykle cienka, dlatego dźwięk rozchodzi się w niej z prędkością światła^[2]. W środku grawastaru jest ciemna energia, której ciśnienie nie dopuszcza do tego, by grawastar utworzył czarną dziurę. Wciąż prowadzone są dyskusje, czy takie obiekty mogłyby powstać i czy faktycznie istnieją.

Przypisy

1. Pawel O.P.O. Mazur Pawel O.P.O., EmilE. Mottola EmilE., Gravitational Condensate Stars: An Alternative to Black Holes, „arXiv”, arXiv:gr-qc/0109035  (ang.).
2. Vitor Cardoso, Paolo Pani, Mariano Cadoni, Marco Cavaglia. Ergoregion instability of ultra-compact astrophysical objects. „Physical Review D”. 77 (124044), 2008-06-26. DOI: 10.1103/PhysRevD.77.124044. arXiv:0709.0532. (ang.). 

Linki zewnętrzne

• Weronika Śliwa. Dziury w czarnych dziurach. „Wprost”. 1300 (47/2007). [zarchiwizowane z adresu 2013-12-03]. brak numeru strony
• Marek Abramowicz. Czarne dziury i kot Hawkinga. „Świat Nauki”, 2012-08-09. brak numeru strony