Gramatyczność, gramatykalność[1][2] – termin odnoszący się do wypowiedzeń, oznaczający zgodność danego wypowiedzenia z zasadami gramatyki, które zostały zinternalizowane przez (rodzimego) użytkownika języka[3][4]. Gramatyczność komunikatu językowego nie świadczy automatycznie o jego akceptowalności, która jest uzależniona również od czynników semantycznych[5][6].
Gramatycznymi nazywa się takie wypowiedzenia, które są uznawane przez native speakerów za dopuszczalne (w sposób konwencjonalny)[7]. Gramatyczność ma charakter względny i różni się na gruncie różnych odmian języka – np. dane zdanie może być gramatyczne w pewnym dialekcie, ale niegramatyczne w języku standardowym[8][9]. Umiejętność generowania sformułowań gramatycznych charakteryzuje każdego użytkownika języka[10]. Jednakże nie wszystkie spontaniczne wypowiedzenia są gramatyczne; również wypowiedzenia pozbawione tej cechy mogą być odnotowywane przez gramatyki opisowe[3].
W tradycji normatywistycznej (m.in. w nauczaniu języka) gramatyczność to zgodność danego wypowiedzenia z usankcjonowanymi normami gramatycznymi, nawiązującymi zwykle do pewnego „wyższego” lub literackiego rejestru języka[11]. Lingwistyczne pojęcie gramatyczności jest jednak pozbawione implikacji preskryptywnej, sugerowanej przez potoczne poglądy. Kwestia dopuszczenia danego wypowiedzenia przez gramatykę normatywną nie rzutuje na jego gramatyczność w ujęciu językoznawczym[12][13].
Nie zawsze wprowadza się ścisłe rozróżnienie między gramatycznością a szerzej pojmowaną akceptowalnością[6]. Różnicę między gramatycznością a akceptowalnością uwydatnia zdanie Colourless green ideas sleep furiously[12]. Gramatyczność uważa się za pojęcie binarne (dane wypowiedzenie albo jest gramatyczne, albo nie jest), akceptowalność może zaś występować w różnym stopniu nasilenia[14]. Można przyjąć, że akceptowalność odnosi się do intuicji native speakera (która ocenia wypowiedzenie nie tylko pod kątem gramatyczności, ale również innych wzorców), a gramatyczność do zasad gramatyki sformułowanych na podstawie rodzimej znajomości języka[4]. W praktyce zdarza się, że native speakerzy, pozbawieni odpowiedniej wiedzy lingwistycznej, nie odróżniają wypowiedzeń niegramatycznych od wypowiedzeń bezsensownych (uważanych za takie ze względów semantycznych, nie zaś formalno-syntaktycznych)[15].
W opisach lingwistycznych wypowiedzenia niegramatyczne i nieakceptowalne oznacza się gwiazdką lub znakiem zapytania[16].