Gerard Alfons Kusz [1] (ur. 23 października 1939 w Dziergowicach , zm. 15 marca 2021 w Gliwicach ) – polski duchowny rzymskokatolicki , doktor teologii , biskup pomocniczy opolski w latach 1985–1992, biskup pomocniczy gliwicki w latach 1992–2014, od 2014 biskup pomocniczy senior diecezji gliwickiej .
Życiorys
Urodził się 23 października 1939 w Dziergowicach . W latach 1953–1957 kształcił się w Męskiej Szkole Ogólnokształcącej im. Jana Kasprowicza w Raciborzu , uzyskując świadectwo dojrzałości[1] . W latach 1957–1962 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym Śląska Opolskiego w Nysie. Święceń prezbiteratu udzielił mu 24 czerwca 1962 w katedrze Podwyższenia Krzyża Świętego w Opolu biskup Franciszek Jop , delegat Prymasa Polski z uprawnieniami biskupa rezydencjalnego w Opolu. W 1974 rozpoczął studia specjalistyczne w zakresie katechetyki i pedagogiki w Instytucie Pastoralnym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego [2] . W 1976 uzyskał magisterium-licencjat, a w 1978 doktorat z teologii na podstawie dysertacji Koncepcja katechezy biblijnej według Bruno Drehera [2] [3] . Specjalizację pogłębiał w 1978 w Instytucie Katechetycznym w Monachium[2] .
W latach 1962–1964 pracował jako wikariusz w parafii Chrystusa Króla w Gliwicach , następnie w latach 1964–1973 w parafii katedralnej Podwyższenia Krzyża Świętego w Opolu [4] . W latach 1973–1974 był notariuszem kurii diecezjalnej[2] . W latach 1980–1985 pełnił funkcję diecezjalnego wizytatora nauki religii, a w latach 1980–1990 kościelnego cenzora książek religijnych. Od 1982 do 1985 był sekretarzem rady kapłańskiej i kolegium konsultorów [4] .
W latach 1973–1974 był prefektem i prokuratorem w Wyższym Seminarium Duchownym Śląska Opolskiego w Opolu (kształcącym kleryków ostatniego roku)[2] [5] . W 1978 rozpoczął w nim prowadzenie wykładów z katechetyki , pedagogiki i teologii pastoralnej . W latach 1983–1985 sprawował urząd jego wicerektora[6] . W latach 1978–1987 prowadził wykłady zlecone z katechetyki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim[2] . Pełnił też funkcje członka Rady Naukowej Diecezjalnego Instytutu Pastoralnego w Opolu (filia KUL) i prezesa wojewódzkiego oddziału Towarzystwa Przyjaciół KUL w Opolu[6] .
8 lipca 1985 został prekonizowany biskupem pomocniczym diecezji opolskiej ze stolicą tytularną Tagarbala . Święcenia biskupie otrzymał 15 sierpnia 1985 w katedrze Podwyższenia Krzyża Świętego w Opolu . Udzielił mu ich kardynał Józef Glemp , prymas Polski, z towarzyszeniem kardynała Henryka Gulbinowicza , arcybiskupa metropolity wrocławskiego, i Alfonsa Nossola , biskupa diecezjalnego opolskiego[2] . Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Oboedientia et pax ” (Posłuszeństwo i pokój )[7] . W diecezji został ustanowiony wikariuszem generalnym [2] . Zajmował się sprawami: katechetycznymi, rekolekcyjno-formacyjnymi laikatu , wizytacji diecezjalnych, kultury chrześcijańskiej, Klubów Inteligencji Katolickiej i Towarzystwa Przyjaciół KUL na terenie diecezji. Pełnił opiekę nad raciborskim rejonem duszpasterskim[2] [6] . W latach 1987–1992 był członkiem rady kapłańskiej i kolegium konsultorów [4] .
25 marca 1992 został mianowany biskupem pomocniczym nowo ustanowionej diecezji gliwickiej . W diecezji objął funkcje wikariusza generalnego i przewodniczącego Wydziału Nauki i Kultury Chrześcijańskiej[6] . Został też członkiem rady kapłańskiej i kolegium konsultorów [4] . 15 listopada 2014 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa pomocniczego gliwickiego[8] [9] .
W ramach Konferencji Episkopatu Polski objął funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Wychowania Katolickiego[6] . Wszedł w skład Komisji ds. Katechetycznych i Komisji ds. Duszpasterstwa Rolników[2] .
Zmarł 15 marca 2021 w Gliwicach[10] . 20 marca 2021 po mszach pogrzebowych w katedrze Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Gliwicach [11] i kościele św. Anny w Dziergowicach został pochowany w grobowcu przy dziergowickim kościele[12] .
Przypisy
↑ a b Biogram Biskupa Gerarda Kusza . kuria.gliwice.pl (arch.). [dostęp 2016-11-04].
↑ a b c d e f g h i j K.R. Prokop: Biskupi Kościoła katolickiego w III Rzeczpospolitej . Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas” , 1998, s. 79–80. ISBN 83-7052-900-3 .
↑ 25-lecie sakry bp. Gerarda Kusza . ekai.pl (arch.), 2010-06-30. [dostęp 2021-05-09].
↑ a b c d Nota biograficzna Gerarda Kusza na stronie Katedry Katechetyki i Teologii Pastoralnej Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego . katechetyka.diecezja.opole.pl (arch.). [dostęp 2013-08-20].
↑ G. Polak: Kto jest kim w Kościele . Warszawa: Katolicka Agencja Informacyjna , 1999, s. 203–204. ISBN 83-911554-0-4 .
↑ a b c d e Nota biograficzna Gerarda Kusza na stronie diecezji gliwickiej . kuria.gliwice.pl. [dostęp 2021-05-09].
↑ Gerard Kusz na stronie Konferencji Episkopatu Polski . episkopat.pl. [dostęp 2016-11-04].
↑ Rinuncia dell’Ausiliare di Gliwice (Polonia) . press.vatican.va, 2014-11-15. [dostęp 2014-11-15]. (wł. ) .
↑ Gliwice: Rezygnacja bp. Gerarda Kusza . episkopat.pl (arch.), 2014-11-15. [dostęp 2016-11-04].
↑ Diecezja gliwicka: zmarł biskup pomocniczy senior Gerard Kusz . niedziela.pl, 2021-03-15. [dostęp 2021-03-15].
↑ P. Żulewski: Kardynał Nycz: Biskup Gerard był katechetą z Ducha . ekai.pl, 2021-03-21. [dostęp 2021-03-21].
↑ Bp Gerard Kusz spoczął w rodzinnych Dziergowicach . ekai.pl, 2021-03-21. [dostęp 2021-03-21].
Linki zewnętrzne
Biskupi diecezjalni
Biskupi pomocniczy
Biskupi diecezjalni
Biskupi pomocniczy