W 1832 został kanonikiem ołomunieckim dzięki poparciu cesarza Franciszka I. 15 października 1836 przyjął święcenia kapłańskie. W 1838 uzyskał doktorat z teologii. Wkrótce został prepozytem kapituły w Kromieryżu.
6 czerwca 1853 kapituła ołomuniecka wybrała go na arcybiskupa. Święcenia biskupie przyjął 4 września 1853. W latach 1854–1860 wybudował w Kromieryżu gimnazjum męskie. Dbał o budowę o kościołów w swojej archidiecezji. W 1859 doprowadził do beatyfikacji Jana Sarkandra. Arcybiskup nigdy nie nauczył się czeskiego, ale mimo to dbał o równouprawnienie niemieckiego i czeskiego w swojej archidiecezji. 12 maja 1879 został mianowany kardynałem z tytułem San Crisogono.
Bibliografia
Milan M. Buben, Encyklopedie českých a moravských sídelních biskupů, Praha 2000, s. 83–86.
