Jakob Ernst von Liechtenstein-Kastelkorn

Jakob Ernst von Liechtenstein-Kastelkorn
Arcybiskup Salzburga
Ilustracja
Herb duchownego
Kraj działania

Święte Cesarstwo Rzymskie

Data i miejsce urodzenia

14 lutego 1690
Doboszowice

Data i miejsce śmierci

12 czerwca 1747
Salzburg

Arcybiskup salzburski
Okres sprawowania

1745–1747

Biskup ołomuniecki
Okres sprawowania

1738–1745

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1713

Nominacja biskupia

17 stycznia 1728

Sakra biskupia

14 marca 1728

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

14 marca 1728

Konsekrator

Leopold Anton von Firmian

Współkonsekratorzy

Kaspas Ignaz von Künigl zu Ehrenburg
Karl Joseph von Kuenburg

Jakob Ernst von Liechtenstein-Kastelkorn (także Jakob Ernst von Lichtenstein-Kastelkorn, Jakob Ernst von Lichtenstein-Castelcorn, czes. Jakub Arnošt Lichtenštejn, ur. 14 lutego 1690 w Doboszowicach, zm. 12 czerwca 1747 w Salzburgu) – w latach 1728–1738 biskup Seckau, 1738–1745 biskup ołomuniecki i 1745–1747 arcybiskup salzburski.

Urodził się jako syn cesarskiego radcy Franza Karla von Liechtenstein-Kastelkorn i jego żony Kathariny Karoliny Pawlowskiej von Pawlowitz. W 1709 r. Jakob Ernst po rezygnacji brata Filippa Christopha został kanonikiem w Ołomuńcu. Kształcił się w gimnazjach w Brnie i Ołomuńcu. W latach 1709–1711 studiował w Collegium Germanicum w Rzymie, gdzie uzyskał doktorat z Pisma Świętego. W 1713 r. w Rzymie przyjął święcenia kapłańskie i w tym samym roku wspomniany wcześniej brat odstąpił mu godność kanonika w Salzburgu. W 1717 r. został archidiakonem w Opawie i asesorem konsystorza.

15 grudnia 1723 r. ufundował w swoich rodzinnych dobrach klasztor i szkołę pijarów w Bílej Vodzie. Był to jedyny klasztor tego zakonu w diecezji wrocławskiej i jeden z dwóch na Śląsku (drugi znajdował się w Bruntálu w diecezji ołomunieckiej).

17 stycznia 1728 r. arcybiskup salzburski Leopold Anton von Firmian mianował Jakoba Ernsta von Liechtenstein-Kastelkorn swoim następcą w biskupstwie Seckau, które wchodziło w skład salzburskiej prowincji kościelnej. Równocześnie pełnił także funkcję generalnego wikariusza arcybiskupa dla Styrii i okręgu Neustädt.

11 października 1738 r. kapituła ołomuniecka wybrała go na biskupa ołomunieckiego. Papieskie zatwierdzenie nastąpiło 26 stycznia 1739 r. Po pruskiej okupacji Ołomuńca w 1742 r. zarządził prace remontowe w katedrze i pałacu biskupim. 12 maja 1743 r. brał udział w koronacji Marii Teresy w Pradze na czeską królową.

13 stycznia 1745 r. salzburska kapituła wybrała go na arcybiskupa Salzburga. Jego krótki pontyfikat upłynął na sporach finansowych z kapitułą.

Bibliografia