PROFILBARU.COM

František Tůma
Imię i nazwisko	František Ignác Antonín Tůma; Franz Ignaz Anton Thuma
Data i miejsce urodzenia	2 października 1704 ; Kostelec nad Orlicí
Pochodzenie	czeskie
Data i miejsce śmierci	30 stycznia 1774 ; Wiedeń
Instrumenty	viola da gamba, teorban
Gatunki	muzyka poważna, muzyka barokowa
Zawód	kompozytor
	Multimedia w Wikimedia Commons

František Ignác Antonín Tůma, niem. Franz Ignaz Anton Thuma^[1] (ur. 2 października 1704 w Kostelcu nad Orlicą, zm. 30 stycznia 1774 w Wiedniu^[1]^[2]) – czeski kompozytor.

Życiorys

Uczył się muzyki u ojca, organisty w kościele parafialnym w Kostelcu nad Orlicą^[1]. Następnie przebywał w Pradze^[1], gdzie był chórzystą w kościele św. Jakuba i kształcił się u Bohuslava Černohorskiego^[2]. W latach 20. XVIII wieku wyjechał do Wiednia, gdzie był uczniem Johanna Josepha Fuxa, a od początku lat 30. nadwornym kompozytorem i kapelmistrzem hrabiego Franza Ferdinanda Kinsky’ego^[1]. W latach 1741–1750 był kapelmistrzem na dworze cesarzowej Elżbiety^[1]^[2]. Po jej śmierci działał jako kompozytor i instrumentalista (viola da gamba, teorban)^[1]^[2]. W 1768 roku, po rozstaniu się z żoną, wstąpił do klasztoru Geras^[1]^[2], przyjmując imię zakonne Seraf^[1]. Pod koniec życia wrócił do Wiednia^[2], gdzie przebywał w klasztorze norbertanów w Leopoldstadt^[1].

Twórczość

Skomponował około 60 mszy, 3 magnifikaty, Te Deum, 29 nieszporów i psalmów, 25 motetów, offertoria i graduały, 20 litanii, 13 antyfon maryjnych, 8 hymnów, 13 symfonii, 18 partit na instrumenty smyczkowe, 16 sonat, fugę na organy^[2].

Jego twórczość pozostaje pod wpływem Johanna Josepha Fuxa, wykazuje cechy typowe jeszcze dla baroku^[1]. W muzyce religijnej Tůmy dominuje obsada chóralna, polifoniczne prowadzenie głosów jest świadectwem dobrego opanowania reguł kontrapunktu^[1]. Twórczość kompozytora nie wzbudziła zainteresowania współczesnych i pozostała w rękopisach, jej renesans nastąpił w XX wieku^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 11. Część biograficzna t–v. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2009, s. 161. ISBN 978-83-224-0905-3.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3692. ISBN 0-02-865571-0.