W 1977, gdy we francuskim parlamencie toczono dyskusje nad zmianami w kodeksie karnym, intelektualiści francuscy i kilku naukowców podpisało petycję, później zaś listy otwarte, w których domagali się dekryminalizacji dobrowolnego stosunku seksualnego między osobami dorosłymi i nieletnimi poniżej 15. roku życia (wiek zgody we Francji).
Petycja z 1977 adresowana do parlamentu francuskiego
W 1977 skierowano petycję do francuskiego parlamentu, wzywając do uchylenia kilku artykułów ustaw dotyczących wieku wyrażania zgody oraz depenalizacji dobrowolnych stosunków seksualnych między osobami dorosłymi a osobami poniżej 15. roku życia. Dokument zatytułowany „Lettre ouverte à la Commission de révision du code pénal pour la révision de certains textes régissant les rapports entre adultes et mineurs” został podpisany przez filozofów Michela Foucaulta, Jacques Derridę, Louisa Althussera, Jeana-Paula Sartre, Simone de Beauvoir i André Glucksmanna, filozofa i semiologa Rolanda Barthesa, autora, pisarza i obrońcę praw gejów Guya Hocquenghema, prawnika i profesora prawa Jeana Daneta, pisarz i filmowca Alaina Robbe-Grilleta, pisarza Philippe’a Sollersa, pediatrę i psychoanalityka dziecięcego Françoise Dolto oraz osoby reprezentujące różne środowiska polityczne[1].
4 kwietnia 1978 paryskim radio France Culture w programie „Dialogues” transmitowano debatę między Michelem Foucaultem, Jeanem Danetem i Guyem Hocquenghem, w której przedstawiali oni argumenty za zniesieniem wieku zgody, przeciwko któremu podpisali petycję z 1977. Rozmowa została opublikowana w języku francuskim pod tytułem „La Loi de la pudeur”, następnie w języku angielskim pod tytułem „Sexual Morality and the Law”. Później tekst był również przedrukowany pod tytułem „The Danger of Child Sexuality”[2].
Publikacja listu otwartego
„Le Monde” – 26 stycznia 1977
List otwarty podpisany przez 69 osób, w tym Rolanda Barthes'a, Jacquesa Derridę, Françoise Dolto, Philippe’a Sollersa, Alaina Robbe-Grilleta i Louisa Aragona, został opublikowany w „Le Monde” w przeddzień procesu trzech Francuzów (byli to Bernard Dejager, Jean-Claude Gallien i Jean Burckardt), oskarżonych o uprawianie seksu z 13- i 14-letnimi dziewczętami i chłopcami. Dwóch z nich przebywało wówczas w tymczasowym areszcie od 1973, co w piśmie określono jako skandaliczne. W liście twierdzono, że istnieje dysproporcja między kwalifikacją ich czynów jako przestępstwa a charakterem zarzucanych czynów, a także sprzeczność, ponieważ młodzież we Francji była w pełni odpowiedzialna za swoje czyny od 13. roku życia. W tekście zawarto również opinię, że jeśli 13-letnie dziewczynki we Francji mają prawo do stosowania pigułki antykoncepcyjnej, to powinny mieć również możliwość wyrażenia zgody[3][4].
Pełna lista 69 sygnatariuszy[3]:
Przypisy
