23 lipca 1753 prekanonizowany biskupem tytularnym Patara w Lycia i sufraganem krakowskim[2], sakrę biskupią przyjął we wrześniu 1753 roku. Oficjał i wikariusz kapitulny (1758–1759), zarządzał diecezją w czasie deportacji biskupa Kajetana Ignacego Sołtyka. Zwolennik stronnictwa Sasów i konfederacji barskiej. Z jego inicjatywy wybudowano bibliotekę i archiwum kapituły w Krakowie. 7 lutego 1786 zrezygnował z funkcji sufragana. Pochowany w katedrze krakowskiej.
Przypisy
↑Krzysztof R. Prokop, Wiadomości do biografii biskupów oraz opatów i ksień z ziem Rzeczypospolitej Obojga Narodów z osiemnastowiecznej prasy warszawskiej doby saskiej i stanisławowskiej (1729-1795), w: Archiwa, Biblioteki I Muzea Kościelne, t. 86, 2006, s. 315.
↑Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. VI, Patavii 1958, s. 330. (łac.).