Fort-de-France – stolica francuskiego departamentu zamorskiego Martyniki, położona na zachodnim wybrzeżu wyspy nad zatoką Fort-de-France. Ludność miasta 89,79 tys. (2007), a całego zespołu miejskiego 132,98 tys. (2007).
XVII-wieczne, francuskie osadnictwo na wyspie koncentrowało się na jej zachodnim, karaibskim wybrzeżu. Jedną z głównych osad było założone w 1672 Fort-Royal, dzisiejsze Fort-de-France. Fort, założony u wejścia do największej zatoki wyspy, stanowił doskonałe stanowisko obrony, zarówno przeciwko miejscowym ludom karaibskim, jak i kolonistom holenderskim i angielskim.
Położenie miasta nie miało jednak wyłącznie zalet. Otoczenie bagnami sprzyjało rozwojowi malarii. W XIX wieku dołączyły do tego inne klęski żywiołowe: trzęsienie ziemi 11 stycznia 1839, wielki pożar miasta 22 czerwca 1890 i huragan z 18 sierpnia 1891. Fort-de-France przez cały ten okres stanowiło jednak główny ośrodek administracyjny i militarny Martyniki. Mimo to nie rozwijało się tak szybko jak położone bardziej na północ Saint-Pierre, główny ośrodek handlowy wyspy. Dopiero całkowite zniszczenia Saint-Pierre podczas wybuchu Montagne Pelée 8 maja 1902 dało szansę do szybszego rozwoju stolicy terytorium.
W 1894 miasto zamieszkiwało 16 tys. osób, w 1936 – 52 tys., 1946 – 66 tys., a w 2007 – 89,8 tys., co stanowiło 22,6% ludności całej wyspy.
Fort-de-France jest głównym ośrodkiem gospodarczym i portem morskim wyspy. Rozwinął się tutaj zwłaszcza przemysł spożywczy, w postaci cukrowni i destylarni rumu. W mieście znajduje się też jedna z głównych wojskowych baz morskich Francji na Karaibach.
Miasto rozwija się również jako ośrodek turystyczny. Główną atrakcją turystyczną są trzy forty z XVIII i XIX w.: Desaix, Tartenson i Gerbault. Często odwiedzany przez turystów jest również pomnik Joséphine de Beauharnais, żony Napoleona, urodzonej na Martynice, w posiadłości w okolicach dzisiejszego miasta Trois-Îlets po drugiej stronie zatoki. Pomnik stoi w parku miejskim La Savane, który obecnie znajduje się w likwidacji (na jego miejscu ma powstać nowoczesne centrum handlowe)[1].
2 kwietnia 1959 roku zakończył się tu rejs Chatki Puchatków - szalupy, którą dwaj polscy żeglarze pokonali Atlantyk.
Przypisy
- ↑ Caribbean Islands, Lonely Planet Publications, październik 2008, str. 608
Stolice państw Ameryki Północnej
Stolice niepodległych państw |
- Basseterre, Saint Kitts i Nevis
- Belmopan, Belize
- Bridgetown, Barbados
- Castries, Saint Lucia
- Gwatemala, Gwatemala
- Hawana, Kuba
- Kingston, Jamajka
- Kingstown, Saint Vincent i Grenadyny
- Managua, Nikaragua
- Meksyk, Meksyk
- Nassau, Bahamy
- Ottawa, Kanada
- Panama, Panama
- Port-au-Prince, Haiti
- Port-of-Spain, Trynidad i Tobago
- Roseau, Dominika
- San José, Kostaryka
- San Salvador, Salwador
- Santo Domingo, Dominikana
- Saint George’s, Grenada
- Saint John’s, Antigua i Barbuda
- Tegucigalpa, Honduras
- Waszyngton, Stany Zjednoczone
|
---|
Stolice terytoriów zależnych |
- Basse-Terre, Gwadelupa
- Charlotte Amalie, Wyspy Dziewicze
- Cockburn Town, Turks i Caicos
- Fort-de-France, Martynika
- George Town, Kajmany
- Gustavia, Saint Barthélemy
- Hamilton, Bermudy
- Kralendijk, Bonaire
- Marigot, Saint-Martin
- Nuuk, Grenlandia
- Oranjestad, Aruba
- Oranjestad, Sint Eustatius
- Philipsburg, Sint Maarten
- Plymouth (de iure), Brades (de facto), Montserrat
- Road Town, Brytyjskie Wyspy Dziewicze
- Saint-Pierre, Saint-Pierre i Miquelon
- San Juan, Portoryko
- The Bottom, Saba
- The Valley, Anguilla
- Willemstad, Curaçao
|
---|