Film powstał na podstawie powieści Forrest GumpWinstona Grooma. Treścią fabuły są losy Forresta Gumpa, człowieka z wrodzoną łagodną odmianą autyzmu, który na skutek licznych zbiegów okoliczności i darów losu bierze udział w najważniejszych wydarzeniach swej epoki i zdobywa spory majątek. W filmie znajdują się autentyczne wstawki dokumentalne, do których, za pomocą komputera, wmontowano postać Forresta. W ten sposób Forrest „spotyka” między innymi Johna Lennona i prezydentów USA – Johna F. Kennedy’ego i Lyndona Johnsona.
Do obiegu potocznego przeszło motto głównego bohatera: „Życie jest jak pudełko czekoladek. Nigdy nie wiadomo, co ci się trafi”.
Inny znany cytat to Run, Forrest, run! (Biegnij, Forrest, biegnij!).
Film rozpoczyna się od widoku na noszone przez wiatr białe piórko, które ląduje u stóp siedzącego na przystanku autobusowym Forresta Gumpa, trzymającego pudełko czekoladek. Tytułowy bohater podnosi je i wkłada do swojej książeczki Ciekawski George. Na przystanku obok Gumpa siada kobieta, której opowiada on historię swojego życia, jakkolwiek ona nie wydaje się być tym zainteresowana.
Kolejne losy Gumpa ukazywane są w retrospekcji. Gump opowiada, że jak był mały, dostał swoje specjalne buty, tak określał swoje stalowe szyny ortopedyczne. Lekarz, który mu je zakładał, stwierdził, że dzieciak ma silne nogi, ale kręgosłup krzywy jak polityk. Następnie matka zamierza zapisać swojego podopiecznego do najlepszej szkoły w Greenbow, jednak dyrektor szkoły stwierdził, że Gump nie spełnia normy IQ (które u Gumpa wynosi 75) i zaleca szkołę specjalną, jednak po rozmowie z jego matką decyduje się na przyjęcie go do szkoły w zamian za przysługę seksualną.
Aby utrzymać się finansowo, matka Forresta wynajmowała pokoje dla przejezdnych. Pewnego razu zatrzymał się tam pewien mężczyzna, grający na gitarze, któremu chłopiec zaimponował swoim tańcem w szynach ortopedycznych. Spędzili razem dużo czasu, a mężczyzna podziwiał kroki młodego Forresta. Kilka dni później ten sam mężczyzna występował z zespołem muzycznym w telewizji, stosując dokładnie te same ruchy. Był to Elvis Presley.
W pierwszy dzień szkoły po Forresta Gumpa przyjeżdża autobus prowadzony przez Dorothy Harris, w którym objawia się niechęć uczniów do nowego kolegi, z wyjątkiem Jenny Curran, która jako jedyna pozwoliła mu usiąść obok siebie. Szybko się zaprzyjaźnili. Spędzali ze sobą dużo czasu. Pewnego dnia na Forresta napadli inni chłopcy. Forrest zaczął przed nimi uciekać i wtedy Jenny krzyknęła Biegnij, Forrest, biegnij!. Chłopcy gonili go na rowerach i podczas ucieczki Gumpowi odpadły szyny ortopedyczne. Nie były mu już więcej potrzebne.
Następnie Gump odwiedza Jenny. Widzi jak dziewczynka ucieka z domu przed ojcem, który do tej pory ją molestował. Razem ukrywają się na polu kukurydzy, gdzie modlą się, aby Bóg zamienił Jenny w ptaka, by mogła odlecieć daleko. Forrest opowiada, że Bóg nie zamienił Jenny w ptaka tego dnia. Zamiast tego przysłał policję, która powiedziała, że ona nie musi już tam mieszkać. Zamieszkała u babci na Creekmore Avenue.
Gdy Gump był już w szkole średniej, znowu został napadnięty przez rówieśników. Tym razem pościg odbył się z użyciem samochodu. Uciekając, Forrest przypadkowo trafia na trening drużyny futbolowej uniwersytetu w Alabamie, gdzie jego szybkość zostaje zauważona przez Beara Bryanta. Forrest zostaje przyjęty do College Football All-America Team i w związku z tym dostaje się na studia. Wkrótce ma tam incydent, podczas którego gubernator Alabamy, George Wallace, sprzeciwia się przyjęciu do szkoły dwóch Afroamerykanów.
W tym momencie opowieści słuchaczka odjeżdża autobusem, a Gump kontynuuje rozmowę z inną kobietą, zainteresowaną wspomnieniem o zamachu na Wallace’a.
W dalszej opowieści Jenny studiuje w damskiej uczelni, a Gump odwiedza ją, kiedy tylko może. Pewnego razu, gdy Jenny była z jakimś mężczyzną w samochodzie, Gump pobił go, myśląc, że ów mężczyzna chce jej zrobić krzywdę. Mimo to Jenny przebacza mu i zabiera do swojego pokoju akademickiego, gdzie dochodzi między nimi do próby zbliżenia seksualnego.
Gump trafia w końcu do All-America Team i poznaje prezydenta USA. Po pięciu latach ukończył uniwersytet i zgłasza się do wojska. Powtarza się sytuacja z autobusu szkolnego, tym razem w autobusie wojskowym. Jedyną osobą, która pozwala Gumpowi usiąść obok siebie, jest Benjamin Bufford-Blue nazywany przez wszystkich Bubba, który jest bardzo podobny do Forresta. Bubba często opowiadał nowemu koledze o biznesie krewetkowym, przekazywanym w rodzinie Bufford z pokolenia na pokolenie. Podczas ciszy nocnej jeden z szeregowych pokazał Gumpowi Playboya. Gump rozpoznaje na jednej ze stron Jenny, którą, jak się okazało, wyrzucono z uczelni za erotyczne zdjęcia w studenckim pulowerze. Od tego czasu zaczęła występować w teatrze w Memphis, gdzie grała nago na gitarze. Forrest przyszedł na jeden z jej występów, gdzie pobił mężczyznę, który oblał wodą Jenny. Później poradziła mu, żeby trzymał się od niej z daleka, a Gump obiecał, że będzie do niej pisał listy. Wkrótce wyrusza na wojnę w Wietnamie.
W Wietnamie Gump poznaje porucznika Dana Taylora, dowódcę oddziału, do którego należą Gump i Bubba. Podczas jednej z wypraw Bubba opowiedział, że zamierza kupić kuter krewetkowy i zaproponował Forrestowi posadę bosmana, jak tylko skończy się wojna. Następnego dnia oddział został zaatakowany przez wietnamskich żołnierzy, poniesiono duże straty, więc dowódca zarządził odwrót. Gump dobiegł bez namysłu do rzeki i nagle zorientował się, że jest sam. Chcąc ocalić Bubbę, wrócił do dżungli, gdzie natrafił się na kolejnych rannych żołnierzy, których zaniósł w okolice rzeki. Gdy natrafił na rannego w nogi porucznika Dana, ten komunikował się z bazą, żądając zrzucenia napalmu przez myśliwce i opierając się Gumpowi, który go ratował. Po długich poszukiwaniach Forrest odnalazł też Bubbę, jednak jest już za późno, żeby mu pomóc i po niedługim czasie przyjaciel Gumpa umarł, a na dżunglę zostaje zrzucony napalm.
W międzyczasie, podczas tej opowieści, z przystanku znika kobieta z dzieckiem, a zastępuje ją zainteresowany opowieścią o Wietnamie mężczyzna.
Gump trafił do szpitala wojskowego. Tam okazało się, że żaden wysłany list nie trafił do Jenny, gdyż zmieniła adres. Później, w szpitalu, Gump nauczył się grać w ping ponga i okazało się, że jest w tym najlepszy ze wszystkich. W nocy porucznik Dan wyznał Gumpowi, że ma do niego żal. Zamiast zginąć śmiercią bohatera, porucznik został kaleką na całe życie. Następnego dnia został zwolniony ze szpitala i służby wojskowej, a Gump otrzymał Medal Honoru. Po tym, jak go odebrał w Białym Domu, został wciągnięty przez aktywistów politycznych na wystąpienie Abbiego Hoffmana, gdzie poproszono go, by opowiedział o wojnie w Wietnamie. Gdy jednak zaczął mówić, jakiś wojskowy zniszczył sprzęt techniczny i nikt niczego nie usłyszał (poza Hoffmanem, który wyraźnie wzruszony mówi Zgadza się, stary. Powiedziałeś wszystko.). Nagle z tłumu Forresta woła Jenny, która zabiera go do siedziby Students for a Democratic Society, gdzie Gump spotyka przedstawicieli Czarnych Panter. Tam też pobił aktywistę Wesleya, który uderzył Jenny. Potem dużo razem podróżowali, jednak Jenny poszła w końcu za Wesleyem.
Następnie Gump trafił do amerykańskiej reprezentacji pingpongowej. Wyjechał na pokazową rozgrywkę w Chinach w 1971 r. Został zaproszony do talk-showDicka Cavetta, po wyjściu ze studia spotkał Dana Taylora na wózku inwalidzkim. Odkąd stracił nogi, mieszkał w hotelu w Nowym Jorku. Teraz więcej pił, palił i stał się bardziej gburowaty. Utrzymywał się z rządowych pieniędzy. Gump postanowił zostać z nim na święta. W czasie obchodów Nowego Roku opowiedział mu, że zamierza spełnić obietnicę daną Bubbie i kupić kuter do połowu krewetek. Dan odpowiedział z ironią, że jeżeli mu się to uda, to on zostanie jego bosmanem. Po sukcesach w ping pongu Gump został znów zaproszony do Białego Domu i znów poznał kolejnego prezydenta, tym razem Richarda Nixona, który zaproponował mu mieszkanie w kompleksie Watergate, gdzie Gump przypadkowo wykrył nielegalne zakładanie podsłuchów. Wkrótce Gump skończył służbę wojskową, a wraz z nią karierę pingpongową. Wrócił do domu, gdzie jego matka powiedziała mu, że miała różnych gości, którzy chcieli, by Forrest używał ich produktów. Jeden z nich obiecał 25000 USD, jeśli Gump powie, że najchętniej grał w Chinach paletką marki Flex-O-Light z podobizną Mao Zedonga. Później Gump wyruszył do Bayou La Batre, gdzie spotkał się z rodziną Bubby, odwiedził jego grób i kupił kuter do połowu krewetek, który nazwał imieniem Jenny. Wkrótce do miasta przyjechał Dan Taylor, który zgodnie z obietnicą postanowił zostać bosmanem na statku. Podczas połowów nie odnosili jednak żadnych sukcesów, więc Gump zaczął chodzić do kościoła protestanckiego. Pewnego razu kuter złapała burza, podczas której Dan krzyczał do nieba Nigdy nie zatopisz tego kutra, sukinsynu!. Następnego dnia okazało się, że Jenny była jedynym kutrem, który przetrwał sztorm. Od tej pory połowy krewetek przychodziły im bez problemów. Wkrótce założyli korporację Bubba-Gump.
Mężczyzna, któremu Gump opowiadał tę historię, nie uwierzył mu. Do końca wysłuchała go już tylko staruszka, która z początku nie chciała robić przykrości Forrestowi, jednak po zobaczeniu zdjęcia Gumpa i Dana na okładce Fortune, uwierzyła mu.
Po opowiedzianych wydarzeniach Taylor po raz pierwszy podziękował Gumpowi za uratowanie życia. Forrest stwierdził, że Dan, choć nigdy tego nie powiedział, chyba pogodził się z Bogiem. Wkrótce Gump dostał informację, że jego matka jest chora i powinien ją odwiedzić. Kilka dni później, we wtorek, zmarła. Gump nie wrócił już do połowów krewetek. Dan zainwestował zarobione pieniądze w firmę przetwórstwa owocowego (Apple) i obaj nie musieli się już martwić o pieniądze, więc Gump przeznaczył je na wybudowanie kościoła zielonoświątkowego, szpitala dla rybaków w Bayou La Barte i oddał rodzinie Bubby jego udział w zyskach. Ponieważ Gump był milionerem i lubił swoją nową pracę, kosił trawę na stadionach za darmo. Wkrótce odwiedziła go Jenny, która u niego zamieszkała. Po kilku dniach Gump oświadczył się Jenny. Ta zapewniła go, że za niego nie wyjdzie. Dodała też, że Gump nie wie, o co prosi. Mimo to przyszła do niego w nocy, gdzie pierwszy raz doszło między nimi do stosunku. Następnego dnia uciekła. Nie mogąc się doczekać jej powrotu, Gump po prostu postanowił pobiegać, zupełnie bez powodu. Tym sposobem dobiegł do Atlantyku. Później zawrócił i dobiegł do Pacyfiku i biegł dalej przez całe Stany Zjednoczone. Szybko zdobył dużą popularność i zaczęło się do niego przyłączać coraz więcej ludzi. Wiele osób prosiło go o pomoc. Biegł 3 lata 2 miesiące 14 dni i 16 godzin, aż nagle, ku zdziwieniu wszystkich, zmęczył się i wrócił do domu. Tam otrzymał list od Jenny, by ten odwiedził ją w Savannah. W ten sposób Forrest znalazł się na tym przystanku.
W tym momencie ostatecznie skończyły się retrospekcje. Staruszka, która wysłuchała Gumpa do końca, powiedziała mu, że nie musi czekać na autobus, bo dom znajduje się tuż obok. Gump pobiegł do Jenny. Dowiedział się tam, że ma syna – Forresta Gumpa Juniora. Dowiedział się też, że jego syn jest najbystrzejszy w klasie. Z kolei Jenny złapała niezidentyfikowany wirus (prawdopodobnie HIV), z którym lekarze nie potrafią walczyć. W końcu doszło do ślubu Forresta i Jenny. Na ślubie zjawił się porucznik Dan, który miał wstawione protezy nóg ze stopu tytanu. Przyszedł tam ze swoją narzeczoną, prawdopodobnie Wietnamką. Niedługo potem Jenny zmarła. Na zlecenie Forresta został zburzony dom, w którym mała Jenny mieszkała ze swoim ojcem-pedofilem. Gump zaopiekował się synem. Mały Forrest napisał list do mamy, który starszy Forrest pozostawił na jej grobie.
Forrest i jego syn czekają na szkolny autobus w pierwszy dzień szkoły. Mały Forrest bierze ze sobą książkę Ciekawski George, która wcześniej należała do jego ojca. Po małego Gumpa przyjeżdża autobus, którego kierowcą nadal jest Dorothy Harris.
W ostatniej scenie białe piórko unosi się spod stóp Forresta i szybuje w górę. W tle gra ta sama melodia, co na początku filmu.
Odniesienia do historii i rzeczywistości
Jednym z ważniejszych motywów filmu są liczne odniesienia do historii Stanów Zjednoczonych, w których Forrest Gump często bierze udział, niejednokrotnie przyczyniając się do sukcesów, zarówno swoich, grupy, jak i poszczególnych jednostek. Bardzo wyraźnie są zaznaczone w filmie zamachy na kolejnych prezydentów USA, a czasem także innych ważnych osobowości.
W domu Gumpów zatrzymał się nieznany wówczas Elvis Presley. Młody Forrest Gump pokazał mu swój taniec w szynach ortopedycznych, który później został wykorzystany przez Elvisa. Gump mówi, że ten człowiek został królem, a później dostał zawału.
Forrest jest świadkiem wydarzeń z 11 czerwca1963. Gubernator Alabamy – George Wallace – nie zezwolił na przyjęcie dwóch Afroamerykanów do uniwersytetu w Alabamie, na którym studiował Gump. Gubernator osobiście zjawił się na miejscu i zagrodził wejście własnym ciałem. Prezydent John F. Kennedy nakazał ingerencję wojska. W efekcie Jimmy Hood i Vivian Malcone zostali przyjęci na studia. Malcone upuściła książkę, którą Gump podniósł i zaniósł, jednocześnie wchodząc na uniwersytet w obecności telewizji. Gump wspomina też, że później ten zagniewany człowiek wpadł na dobry pomysł, żeby kandydować na prezydenta, ale komuś się to nie spodobało. Tak opisał zamach Arthura Bremera na gubernatora.
W akademiku Jenny mówi, że chce być piosenkarką jak Joan Baez.
John F. Kennedy przyjął w Białym Domu reprezentację College Football All-America Team. Forrest wypija tam 15 butelek Dr Pepper. Później prezydent pytał każdego zawodnika, jakie to uczucie być All-Amerykaninem. Forrest odpowiedział, że chce mu się siku. Z kolei w prezydenckiej toalecie stoi zdjęcie Marilyn Monroe. Gump mówi, że jakiś czas później ktoś zastrzelił tego miłego prezydenta, gdy jechał swoim samochodem, a kilka lat później ktoś zastrzelił także jego brata, tyle że w hotelowej kuchni. W filmie zostało ukazane podobieństwo wykonywania gestu odgarniania włosów z twarzy przez Johna i Roberta F. Kennedy’ego tuż przed śmiercią.
W filmie widzimy moment lądowania na księżycuNeila Armstronga w 1969 ukazany w odbiorniku telewizyjnym, jednakże zostaje on zignorowany przez żołnierzy, którzy wolą patrzeć na Forresta odbijającego piłeczkę ping-pongową.
Forrest i Bubba biorą udział w wojnie w Wietnamie, gdzie poznają porucznika Dana Taylora. Dowiadują się, że Taylor pochodzi z rodziny o militarnych tradycjach. Jego przodkowie walczyli i polegli w wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych, wojnie secesyjnej oraz I i II wojnie światowej. Gump twierdzi, że w Wietnamie zwiedził całą okolicę i szukał „Gościa o nazwisku Żółtek” (a guy named "Charlie"). Tak pogardliwie Amerykanie nazywali Wietnamczyków.
Prezydent Lyndon B. Johnson odznaczył Gumpa Medalem Honoru. Gdy Forrest powiedział mu, że został postrzelony w tyłek, Johnson powiedział, że chciałby to zobaczyć, toteż Gump mu pokazał, na co prezydent powiedział Niech cię diabli synu! (ang. God damns, son!).
Po odebraniu nagrody z rąk prezydenta Gump został zaprowadzony przez młodych aktywistów politycznych na przemówienie Abbiego Hoffmana. Gump określił go jako Człowieka, który zamiast koszuli ma amerykańską flagę i lubił używać słowa na f. Za każdym razem, gdy je wymawiał, ludzie cieszyli się bez powodu.
Gump pojechał na pokazową rozgrywkę pingponga do Chin, co jest nawiązaniem do dyplomacji pingpongowej z 1971 roku. Forrest mówi: byliśmy pierwszymi amerykanami na ziemi chińskiej od miliona lat, czy coś koło tego. Ktoś powiedział, że pokój tego świata leży w naszych rękach, ale ja nic nie robiłem, tylko grałem w ping ponga.
Gump występuje w talk-showDicka Cavetta razem z Johnem Lennonem. Lennon odpowiadał Gumpowi cytatami z piosenki Imagine (no possessions?no religion too? i It's easy if you try). Gump mówi, że później ten młody Anglik wracał do domu, do swojego synka, a po drodze rozdawał autografy, ale ktoś go zastrzelił bez powodu.
Gump poznaje prezydenta Richarda Nixona, po wizycie u prezydenta nocował w kompleksie Watergate. Nocą Gump wyglądając przez okno zobaczył, że w jednym z biur chodzą ludzie z latarkami. Stwierdził, że pewnie prąd im wysiadł i nie mogą znaleźć korków, więc zadzwonił po ochronę hotelową, prosząc o przysłanie im elektryka. Następnego dnia wybuchła Afera Watergate, w wyniku której Nixon podał się do dymisji, a nowym prezydentem został wiceprezydent Gerald Ford.
Po zakupieniu kutra do połowu krewetek łowienie przychodzi Forrestowi i porucznikowi z wielkim trudem. Sytuacja zmienia się, gdy przez Alabamę przechodzi huragan Carmen a kuter Forresta i porucznika Dana okazuje się jedynym, który wygrał walkę z żywiołem.
Forrest Gump został prezesem Bubba Gump Shrimp Company. Chociaż nie było to nawiązanie do rzeczywistości, ta korporacja została założona po premierze filmu i istnieje naprawdę.
W jednej ze scen pojawia się informacja, że prezydent Gerald Ford po raz kolejny od 17 dni uniknął śmierci z rąk zamachowca.
Porucznik Dan zainwestował w mającą się wkrótce rozwinąć firmę Apple, którą Gump (po zobaczeniu loga z nadgryzionym jabłkiem) nazwał jakąś firmą przetwórstwa owocowego (ang. Fruit Company).
Innym razem w telewizji pada informacja, że prezydent Jimmy Carter dostał udaru słonecznego. Kilka scen później telewizja poinformowała o nieudanym zamachu na prezydenta Ronalda Reagana.
Kiedy Gump biegł, pewien mężczyzna produkujący zderzaki poprosił go o pomoc w wymyśleniu sloganu. Gump nieświadomie podsunął mu pomysł na Shit happens.
Podczas biegu przez Stany Zjednoczone pewien mężczyzna, który zbankrutował na produkcji t-shirtów, chce zamieścić twarz Forresta na koszulce, ale nie umie rysować ani nie ma aparatu. W tym momencie obie postacie zostają ochlapane błotem z przejeżdżającej obok ciężarówki. Mężczyzna proponuje Forrestowi, by ten wytarł twarz w żółtą koszulkę, bo tego koloru i tak nikt nie kupuje. Po otarciu twarzy przez Forresta na koszulce pojawiają się oczy i uśmiech, a Forrest rzuca jeszcze w stronę producenta koszulek słowa: „Have a nice day” co wskazuje na to, że przypadkowo Forrest podsunął mu pomysł na smileya.
Forrest Gump (Tom Hanks) – główny bohater filmu. Pomimo tego, że jest upośledzony umysłowo, odnosi w życiu wielkie sukcesy splatane z porażkami; gra w futbol amerykański, zostaje bohaterem wojny w Wietnamie, gra w ping ponga, otrzymuje Medal Honoru, po czym oddaje go Jenny, otwiera firmę krewetkową i rodzi mu się syn.
Jenny Curran (Robin Wright Penn) – ukochana Forresta, pod koniec filmu zostaje jego żoną, po czym umiera na AIDS. Jej ojciec był alkoholikiem i pedofilem.
Porucznik Dan Taylor (Gary Sinise) – dowódca plutonu, do którego należał Forrest; na wojnie stracił obie nogi, co bardzo odbija się na nim psychicznie. Obiecał Forrestowi zostać bosmanem na jego kutrze krewetkowym i ... nim został.
Benjamin „Bubba” Bufford-Blue (Mykelti Williamson) – czarnoskóry przyjaciel Forresta z wojny wietnamskiej, koneser krewetek. Zostaje śmiertelnie ranny i umiera, ku rozpaczy Forresta.
Wesley (Geoffrey Blake) – znienawidzony przez Forresta były chłopak Jenny.
Forrest Gump Jr. (Haley Joel Osment) – syn Forresta i Jenny. W filmie dowiadujemy się o nim, że nie jest upośledzony jak Forrest, lecz wyjątkowy i szczególnie inteligentny.
Starsza Pani (Nora Dunfee) – Jedna ze słuchaczek opowieści Gumpa.
Narzeczona Dana (Teresa Denton) – Prawdopodobnie jest Wietnamką.
Głosy
Postacie wstawione przy pomocy efektów specjalnych do filmu, w niektórych przypadkach nie mówili swoimi głosami, tylko zostali zdubbingowani przez aktorów.
_(cropped).jpg)
